Γιατί δεν πρέπει να χάσεις αυτόν τον Ιούλιο την «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου στο Θέατρο Δάσους

Η «Ορέστεια» σε σκηνοθεσία του Θεόδωρου Τερζόπουλου έκανε πρεμιέρα το 2024 και μετά από σειρά επιτυχημένων παραστάσεων και περιοδείας το περασμένο καλοκαίρι και αποτελώντας την παράσταση που συζητήθηκε όσο καμία άλλη συλλέγοντας εκατοντάδες διθυραμβικές κριτικές, επιστρέφει για μια ακόμα καλοκαιρινή περιοδεία αυτό το καλοκαίρι και με μία ακόμη στάση στην πόλη της Θεσσαλονίκης στις 17 και 18 Ιουλίου!

Η εμβληματική τριλογία του Αισχύλου «Ορέστεια» σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου, στην πρώτη συνεργασία του διεθνώς καταξιωμένου Έλληνα σκηνοθέτη και δασκάλου με το Εθνικό Θέατρο, αποτέλεσε από τις σπουδαιότερες στιγμές στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού θεάτρου, κατορθώνοντας με τη συνταρακτική του ενέργεια να διευρύνει τα όρια της τέχνης, και να αφηγηθεί, εντέλει, την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας.

Στη Θεσσαλονίκη η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Δάσους τον Ιούλιο του 2025 | Προπώληση Εισιτηρίων: Ticketservices

Ας θυμηθούμε όμως, λίγα από όσα προκάλεσε η παράσταση στο κοινό και καταγράψαμε στην Parallaxi!

Η Έβελυν Ασουάντ μιλάει για τη δική της Κασσάνδρα στην sold out «Ορέστεια» του Τερζόπουλου

Αρχικά, όσα είπε η εξαιρετική Έβελυν Ασουάντ (που υποδύεται την Κασσάνδρα) στην Parallaxi πριν έναν χρόνο, μιλώντας για τη συνεργασία της με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο και τις συγκινήσεις αυτής της παράστασης:

«Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος είναι ένας ιδιοφυής θεατράνθρωπος. Δεν έφτασε τυχαία εδώ που είναι σήμερα. Πέρα από το σκηνοθετικό του μεγαλείο είναι ένας φοβερός δάσκαλος και καθοδηγητής. Η ματιά του σε διαπερνάει, σε ακτινογραφεί. Εγώ προσωπικά νιώθω ασφάλεια στη σκηνή όταν ακολουθώ τις οδηγίες του. Είναι πηγή έμπνευσης» είχε αναφέρει για τον μεγάλο σκηνοθέτη, ενώ μιλώντας για τον αραβικό ύμνο που ακούμε κατά τη διάρκεια της «Ορέστειας», η Εβελύν λέει χαρακτηριστικά: «Ο αραβικός αυτός θρήνος είναι μια ωδή στην ελευθερία. «Δεν έχω άλλη χούφτα γη να χάσω» λέει κάπου και είναι σπαρακτικό. Μέσα στο μυαλό μου ξεχύνονται όλες εκείνες οι ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν άδικα για μια χούφτα γη. Είναι οι ρίζες μου, η γλώσσα του πατέρα μου που κουβαλάω μέσα μου, στη δομή μου, κι ας μην την έμαθα από μικρή. Έχω μητέρα Ελληνίδα και Σύρο πατέρα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε αυτόν τον τόπο με συνείδηση ελληνική. Κάτι όμως βαθιά μέσα μου με δονεί κάθε φορά που μαθαίνω για τα δεινά των ανθρώπων στην πολύπαθη αραβική γη. Έχω το προνόμιο να ζω στην Ελλάδα. Και το λέω αυτό γιατί κάποια στιγμή πριν γεννηθώ οι γονείς μου βρέθηκαν στο δίλημμα εάν θα ζήσουν εδώ ή στη Συρία. Θα μπορούσα δηλαδή πολύ εύκολα, να ανήκω κι εγώ στους ανθρώπους αυτούς που βιώνουν κάθε μέρα την φρίκη της καταστροφής. Εάν αυτό λοιπόν συγκινεί κι άλλους ανθρώπους, τότε χαίρομαι γιατί πατρίδα μας είναι όλη η γη»

Ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης, αναφέρει:

«Θεωρώ ότι αυτό που συνδέει πρωτίστως το υλικό της Ορέστειας με το σήμερα δεν είναι η μυθολογία, δηλαδή η ιστορία στο πρώτο της επίπεδο με όλες τις δραματικές κορυφώσεις όπως π.χ. η μοιχεία, η μητροκτονία και η τρέλα του Ορέστη αλλά ο μύθος: η σκοτεινή ανθρώπινη φύση, τα ένστικτα και οι παρορμήσεις του ασυνείδητου, το ανοίκειο κομμάτι της τραγωδίας που εμείς ως ηθοποιοί καλούμαστε να ερευνήσουμε και να φέρουμε στην επιφάνεια αλλά συνεχώς μας ξεφεύγει. Υπάρχουν σαφώς πολλές αναφορές στην ίδια την πλοκή που μπορεί να φέρει κανείς στο σήμερα και να στοχαστεί πάνω σε αυτές, όπως ενδεικτικά το πέρασμα στην πατριαρχία, η γυναικεία καταπίεση, η θεσμοθέτηση της δημοκρατίας και η συνομιλία δικαίου και δικαιοσύνης»

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη παρακάτω:

Ηχηρό μήνυμα υπέρ της Παλαιστίνης πέρυσι στην Επίδαυρο

Οι θεατές μετά τη λήξη της πιο συζητημένης παράστασης του καλοκαιριού, έστειλαν ηχηρό μήνυμα υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Συγκεκριμένα, το κοινό που παραβρέθηκε στο κατάμεστο θέατρο της Επιδαύρου, για να παρακολουθήσει την Ορέστεια του Θόδωρου Τερζόπουλου, εμφάνισε μετά το τέλος της παράστασης σημαίες της Παλαιστίνης και φώναξε σύσσωμο “Λευτεριά στην Παλαιστίνη!”. Στη διαμαρτυρία συμμετείχαν και οι ηθοποιοί της παράστασης, οι οποίοι ξαναεμφανίστηκαν στη σκηνή και φώναζαν το σύνθημα ρυθμικά μαζί με τους θεατές.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω:

“Ο Τερζόπουλος έβαλε ταφόπλακα στην ευκολία, στην ημιμάθεια, στην TikTok-ποιήση του θεάτρου”

Ο ηθοποιός και τραγουδιστής των Polkar, Γιώργος Παπαγεωργίου, όταν βρέθηκε πέρυσι στην Επίδαυρο, εξύμνησε τον Θόδωρο Τερζόπουλο, γράφοντας: “Χθες ο Θόδωρος Τερζόπουλος έβαλε ταφόπλακα: Στην ευκολία Στην προχειρότητα Στην ημιμάθεια Στην ΤικΤοκποιηση του θεάτρου. Ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος να ξανανεβει η Ορέστεια αν δεν είναι να ανεβει έτσι. Μετά τις πάμπολλες παπάντζες που έχουν ανεβει τα τελευταία χρονια στην Επίδαυρο, ο τελετουργικός δρόμος που δουλεύει ο Δάσκαλος δείχνει να είναι ο μόνος δρόμος. Υποκλίνομαι στα παιδιά του χορού (είναι να τους φιλάς τα πόδια) για την δοτικοτητα, την εργατικότητα και την υπενθύμιση της ουσίας της λέξης ηθοποιός. Όπως και σε όλη την ομάδα φυσικά. Δυο μέρες sold out χωρίς κράχτες, χωρίς στορακια, χωρίς επικοινωνιακά παιχνίδια και ένα φιναλε που έκανε το «όλο» να έχει επιτέλους ΝΟΗΜΑ”.

Ένα θεατρικό θαύμα δια χειρός Θόδωρου Τερζόπουλου

Η ηθοποιός Αγγελική Καρυστινού έγραψε πέρυσι τη δική της άποψη για την παράσταση «Ορέστεια», λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Ο Θ Τερζόπουλος δεν είναι ένας που του έδωσαν το Εθνικό και την Επιδαύρο, αλλά αυτός που τον χρειάζεται η εποχή μας για να της υπενθυμίσει ότι μπορεί η ελίτ του πνεύματος να έχει αξία, ότι μπορεί ο κόπος και η αφοσιώση να μην πάει χαμένος, ότι κάπου υπάρχει ένα φως σε αυτό το τούνελ της κακογουστιάς, της προχειρότητας και της επιφάνειας που μας έχουν πείσει ότι είμαστε καταδικασμένοι».

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο παρακάτω:

Το δαιδαλώδες ατέρμονο πέπλο

Η φιλόλογος Αγγελική Κουφάκη είχε γράψει στην Parallaxi τον Ιούλιο του 2024, τη δική της γνώμη για την «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου.

«Με την άρνηση του μικροφώνου, η γυμνή φωνή γείωνε τον λόγο αλλά και τον από-γείωνε αναγκαστικά, με την αναπόφευκτη ηχηρότητα που απαιτούσε ο χώρος. Και αν αυτό κινδύνευε να θυμίζει έναν παλιοκαιρίσιο στόμφο, τα ανανεωμένα εκφραστικά μέσα με τον ήχο και την κίνηση αποκάλυπταν την αλήθεια που είχε αναλάβει να μεταφέρει αυτή η ηχηρότητα. Η μεγαλοπρέπεια του ορατόριου, η κραυγή του μοιρολογιού, η φόρμα της όπερας, το στυλιζάρισμα του Νο, όλα εκφέρονται μέσα από την μεγέθυνση: αυτή υπογραμμίζει τα υψηλά μεγέθη με τα οποία αναμετριέται ο Άνθρωπος και ταυτόχρονα, μέσω της υπερβολής, τα απομακρύνει μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να δούμε από απόσταση με αυτόν τον μεγεθυντικό φακό το ταπεινό και το μεγαλειώδες της ανθρώπινης ύπαρξης […] Ο Τερζόπουλος παρουσίασε μια τέτοια Ορέστεια, στην οποία τα σώματα και η φωνή ήταν οι φορείς του Λόγου μέσα από συμβολικές ενανθρωπίσεις. Κίνηση και φωνή ύφαναν το δαιδαλώδες ατέρμονο πέπλο που συνθλίβει την ανθρώπινη ύπαρξη» είχε γράψει.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο παρακάτω:

Περί ασέβειας προς ένα θεατρικό έπος

Σε ένα κείμενο που φιλοξενήθηκε στην Parallaxi και γράφτηκε από τον σκηνοθέτη Στέλιο Βραχνή, μπορεί η κεντρική πρόθεση του να ήταν να σχολιάσει τη συμπεριφορά των θεατών σε μία θεατρική παράσταση, ωστόσο δεν απέφυγε να μιλήσει για την σπουδαιότητα της «Ορέστειας» και την προσοχή που της αξίζει από το κοινό που επιλέγει να πάει να τη δει.

Από εκείνο το κείμενο, κρατάμε ενδεικτικά το παρακάτω απόσπασμα, ελπίζοντας πως όλα τα άλλα που θίγονται θα είναι διαφορετικά φέτος:

«Η «Ορέστεια» του Τερζόπουλου, αποτελεί αναμφίβολα υψηλού επιπέδου θέατρο, το οποίο σπάνια έχουμε την ευκαιρία να συναντάμε ή να μετέχουμε ως θεατές σε αυτή την πόλη. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει το θεατρικό αυτό γεγονός, είτε λειτουργεί είτε δεν λειτουργεί ο θεατρικός κώδικας σε κάποιους, δεν μπορεί να αναιρεθεί η απίστευτη ακρίβεια, η θρησκευτική προσήλωση των ηθοποιών σε όλη τη διάρκεια του έργου (που θα πρέπει να αποτελεί «χάρτης» για όλους τους καλλιτέχνες του θεάτρου), το οντολογικό τοπίο του έργου, η προσέγγιση του αρχαίου υλικού ως επίκαιρο ζήτημα (και επομένως χωρίς περιττές επικαιροποιήσεις), η αχαλίνωτη σωματικότητα, η άψογη τεχνική κλπ»

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο παρακάτω:

Μια αντίρρηση για την Ορέστεια του Τερζόπουλου

Από την άλλη, η λυρική τραγουδίστρια Μαργαρίτα Συγγενιώτου εξέφρασε τη δική της… διαφωνία με το φινάλε της παράστασης, γράφοντας βέβαια πόσο εξαιρετική παράσταση ήταν. Άλλωστε, η τέχνη είναι βασική αφορμή για διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές αισθήσεις και μία ανταλλαγή λέξεων και σκέψεων μεταξύ των θεατών. Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης και ο Τερζόπουλος το κατάφερε απόλυτα με την  «Ορέστεια» του.

«Το θέατρο του Τερζόπουλου μου αρέσει. Έχω ιδιαίτερη αγάπη στην εγκεφαλική, τετράγωνη τέχνη και στον παλιομοδιτικο μοντερνισμο, που εξελίσσεται και αγγίζει την τελειότητα. Ταιριάζει ιδιαίτερα στον τελετουργικό χαρακτήρα του Αισχύλου και η Ορέστεια ήταν εξαιρετική παράσταση, πολύ υψηλού επιπέδου δουλειά, ιδιαίτερα στα ομαδικά μέρη, που τα σχήματα αναδεικνυονταν από τις εξαιρετικές ικανότητες των ηθοποιών και την πολλή, πάρα πάρα πολλή δουλειά που είχαν ρίξει. Παρά το ότι την θεωρώ εξαιρετική παράσταση, διαφωνώ φρικτά με το φινάλε…»

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο παρακάτω:

Θανάσης Τριαρίδης: Τερζόπουλος και Σάττι: Απρόσμενα, δύο διαφορετικοί δημιουργοί, επιτέλους μίλησαν

O θεατρικός (και όχι μόνο) συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης έγραψε ένα κείμενο για πέρυσι το καλοκαίρι, μιλώντας για δύο καλλιτέχνες με διαφορετικό κοινό – όπως αναφέρει – , την Μαρίνα Σάττι και τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, που μίλησαν μέσα από την τέχνη τους για τα pushback, η μία μέσω ενός video clip και ο άλλος μέσω της παράστασης που έφτιαξε.

«Από τον Τερζόπουλο ήταν κάτι λογικά αναμενόμενο – αν και δυστυχώς έχουμε δει μεγάλους δημιουργούς να κάνουν μπρακ για το έγκλημα των Pushback προκειμένου να εξασφαλίσουν την επόμενη επιχορηγηση. Ευτυχώς ο Τερζόπουλος δεν είναι σαν κι αυτούς: πρόκειται για έναν σπάνιο δημιουργό του θεατρου που δουλεύει πάνω στην τραγωδία 50 χρόνια. Όποιος έχει δει τους “Πέρσες” που έκανε πριν από 35 χρόνια και τις “Τρωάδες” που έκανε πριν από 7 χρόνια εύλογα καταλαβαίνει πως η αναφορά του στα Pushback στο τέλος της “Ορέστεια” είναι η φυσιολογική απόληξη. Η “δημοκρατία” που επιβάλει η Αθηνά για να κάνει τις Ερινύες Ευμενίδες είναι μια διαστροφή: η απάνθρωπη διαχείρηση μιας δοτής δημοκρατίας θα φέρει τους θεσμικούς φόνους, τους κανονικοποιημένους φόνους της Ιστορίας. Μπράβο στο Τερζόπουλο που τους ανέβασε ετούτους τους φόνους στην σκηνή εκθέτοντας τον εαυτό του στην πολιτική κριτική» είχε γράψει μεταξύ άλλων.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο παρακάτω:

ΟΡΕΣΤΕΙΑ στο Θέατρο Δάσους | Καλοκαίρι 2025

Η Ορέστεια του Τερζόπουλου έρχεται στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Δάσους την Πέμπτη 17 και την Παρασκευή 18 Ιουλίου 2025 στις 21.00 | Πληροφορίες -Κρατήσεις: Τηλ.2315 200 200/ Προπώληση Εισιτηρίων: Ticketservices

Συντελεστές παράστασης: Ελένη Βαροπούλου: Μετάφραση | Θεόδωρος Τερζόπουλος: Σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία, σκηνικά, κοστούμια, φωτισμοί | Σάββας Στρούμπος: Συνεργάτης σκηνοθέτης | Παναγιώτης Βελιανίτης: Πρωτότυπη μουσική σύνθεση | Μαρία Σικιτάνο: Σύμβουλος δραματολόγος | Ειρήνη Μουντράκη: Δραματολόγος παράστασης | Θεοδώρα Πατητή: Βοηθός σκηνοθέτη | Παναγιώτα Κοκκορού: Συνεργάτιδα ενδυματολόγου | Κωνσταντίνος Μπεθάνης: Συνεργάτης φωτιστή | Μαρία Βογιατζή: Καλλιτεχνική συνεργάτιδα | Νίκος Πάστρας: Βίντεο | Olga Faleichyk: Σχεδιασμός μακιγιάζ | Κωνσταντίνος Κολιούσης: Σχεδιασμός κομμώσεων

Διανομή ρόλων: Μπάμπης Αλεφάντης: Πυλάδης | Έβελυν Ασουάντ: Κασσάνδρα | Τάσος Δήμας: Φύλακας, Κορυφαίος, Προπομπός | Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ορέστης | Έλλη Ιγγλίζ: Τροφός | Δαυίδ Μαλτέζε: Αίγισθος | Άννα Μαρκά Μπονισέλ: Προφήτις | Νίκος Ντάσης: Απόλλων | Ντίνος Παπαγεωργίου: Κήρυκας | Αγλαΐα Παππά: Αθηνά | Μυρτώ Ροζάκη: Ηλέκτρα | Σάββας Στρούμπο: Αγαμέμνων | Αλέξανδρος Τούντας: Οικέτης | Σοφία Χιλλ: Κλυταιμνήστρα, Το Είδωλον της Κλυταιμνήστρας

Χορός: Μπάμπης Αλεφάντης, Κατερίνα Αμπλιανίτη, Έβελυν Ασουάντ, Χριστόφορος Βογιατζής, Ναταλία Γεωργοσοπούλου, Κατερίνα Δημάτη, Πύρρος Θεοφανόπουλος, Έλλη Ιγγλίζ, Βασιλίνα Κατερίνη, Θάνος Μαγκλάρας, Ελπινίκη Μαραπίδη, Άννα Μαρκά Μπονισέλ, Λυγερή Μητροπούλου, Ρόζυ Μονάκη, Ασπασία Μπατατόλη, Νίκος Ντάσης, Ντίνος Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Σταύρος Παπαδόπουλος, Μυρτώ Ροζάκη, Γιάννης Σανιδάς, Αλέξανδρος Τούντας, Κατερίνα Χιλλ, Μιχάλης Ψαλίδας