Τρία χρόνια που η υπέροχη Μένη έγινε “ωραία ιστορία” όπως ήθελε
Θυμόμαστε ένα από τα πιο αγαπητά κορίτσια στο χώρο του θεάτρου στη Θεσσαλονίκη
Τρία χρόνια πέρασαν από εκείνη τη μέρα που έφυγε αιφνιδιαστικά από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών η Μένη Κυριάκογλου, βασικό μέλος της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης. Η αγαπημένη ηθοποιός, πέθανε το πρωί από ανακοπή καρδιάς.
“Ένα από τα πιο αγαπητά κορίτσια στο χώρο του θεάτρου στη Θεσσαλονίκη, ένας άνθρωπος που αγαπούσαν όλοι οι άνθρωποι της Τέχνης έφυγε σήμερα το πρωί αιφνιδιαστικά από κοντά μας από ανακοπή καρδιάς. Ευαίσθητη, τρυφερή, ένα παραμυθένιο πλάσμα με θετική σκέψη και ενέργεια που τη μοιράζονταν πάντα απλόχερα με όσους αγαπούσε” έγραφε η Parallaxi το 2020 όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου της.
Περισσότερα για εκείνη τη μέρα, διαβάστε στο παρακάτω άρθρο:
Λίγο νωρίτερα, η Μένη Κυριάκογλου αφηγήθηκε η ίδια τη ζωή της στην Ελένη Κουρτίδου και την εκπομπή Ξενοδοχείο 958 του ραδιοφωνικού σταθμού 95,8 FM της ΕΡΤ3. Εκεί μίλησε για τη δική της Δράμα αλλά και τον πολύ καλό της φίλο Νίκο Σεργιανόπουλο.
“Η Δράμα των παιδικών μου χρόνων, μια όμορφη πόλη, κυβόλιθοι, πολλά νερά, έναστρες αύρες, μεγάλοι κήποι, αμυγδαλιές και άλλα οπωροφόρα στις αυλές, τριαντάφυλλα… Παιδικά χρόνια πολύ ευτυχισμένα. Ο πατέρας μου μηχανοδηγός στα τραίνα κι έτσι μέναμε στο σιδηροδρομικό σταθμό. Λατρεύω τα τρένα, μ’ αρέσουν οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, οι σιδερένιες ράγες, κυρίως τα παλιά τραίνα, τα κουπέ, τα μπλε ρούχα των σιδηροδρομικών, το σφύριγμα του τρένου, το «μην κύπτετε έξω» που υπήρχε έξω σε μικρές ταμπελίτσες στα παράθυρα. Κάπου εδώ νομίζω ότι πρέπει να μιλήσω για τον Νίκο Σεργιανόπουλο. Ήταν ο καλύτερος μου φίλος. Ήμασταν μαζί από τα 14, σε όλα μαζί, κολλητοί, πιο κολλητοί δε γινόταν. Είχαμε λοιπόν ένα μεγάλο μυστικό. Ο Νίκος ήθελε να γίνει ηθοποιός! Φοβερό μυστικό! Ο Νίκος έγινε ηθοποιός! Κι εγώ, επίσης! Δεν υπήρχε ούτε μια σκέψη για μένα τότε να γίνω ηθοποιός Και φθάνουμε στο Πανεπιστήμιο. Νομική Σχολή. Βρέθηκα εκεί καταλάθος. Το όνειρο μου ήταν η Φιλοσοφική. Περνούσα τα έτη με την προοπτική να γραφτώ στη Φιλοσοφική μόλις πάρω το πτυχίο μου και τότε… έπεσα πάνω στην Πειραματική ή η Πειραματική Σκηνή έπεσε επάνω μου…”
Διαβάστε εκείνη τη συνέντευξη παρακάτω:
Η σπουδαία ηθοποιός όμως, έγραφε όταν το ένιωθε και στην Parallaxi, κυρίως για συναισθήματα και φίλους της. Έτσι, το 2017 είχε γράψει για την 15ετή απουσία τότε, του φίλου της Χρήστου Αρνομάλλη, γράφοντας πως: “Κυλάω σε άκρατο συναισθηματισμό αλλά και αυτό αναποφευκτο. Ο Χρήστος είχε Γνώση και γνώσεις. Ήταν γεναιόδωρος και γεναιόψυχος. Ευφυής και πολιτισμένος. Με χαρισμένο θείο δώρο την φωνή του. Ο Χρήστος μπορούσε να με παρηγορήσει για τις απώλειες, για το στένεμα των περιθωρίων…. για την “ανορεξια της ύπαρξης””
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της παρακάτω:
Η Μένη Κυριάκογλου γεννήθηκε στη Δράμα το 1951. Σπούδασε Νομικά στο ΑΠΘ, αλλά τελικά την κέρδισε το θέατρο. Συμμετέχοντας στην Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» από το ξεκίνημά της, έχει παίξει σε αναρίθμητα έργα, ανάμεσα στα οποία: Ομήρου «Οδύσσεια», Τσέχοφ: «Θείος Βάνιας», Καπετανάκη: «Η βεγγέρα», Αριστοφάνη: «Εκκλησιάζουσες», Ιονέσκο: «Το παιχνίδι της σφαγής», Γκολντόνι: «Η τριλογία του παραθερισμού», Σαίξπηρ: «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», Ντύλαν Τόμας: «Κάτω από το γαλατόδασος», Μπρεχτ: «Ο κύκλος με την κιμωλία», Στέλλας Μιχαηλίδου: «Περπατώ εις το δάσος», Καμπανέλλη: «Ο δρόμος περνά από μέσα», Μέρφι: «Κονσέρτο Τζίλι», Φρίελ: «Χορεύοντας στη Λούνασα», Τουρίνι: «Βιενέζικο τανγκό», Κεχαΐδη-Χαβιαρά: «Με δύναμη από την Κηφισιά», Φρέιν: «Το σώσε», Μπέρνχαρντ: «Ο θεατροποιός», Μακγκίνες: «Εργαζόμενα κορίτσια», Αναγνωστάκη: «Η νίκη», Ουίλλιαμς: «Γυάλινος κόσμος», Φεντώ: «Το έξυπνο πουλί», Λούντβιχ: «Πανικός στα παρασκήνια», κ.ά.
Στις 21 Νοεμβρίου του 2020, όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου της, πολλοί φίλοι της θέλησαν να την αποχαιρετήσουν γράφοντας για εκείνη.
Η γνωστή ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου, Έφη Σταμούλη γράφει χαρακτηριστικά:
“Η Μένη. Η Μενίτσα μου. Ο μόγκος. Η μογκίτα. Δεν έχω τι να πω. Η μοναδική, η πάντα αισιόδοξη. Η πιο σοφή μου φίλη. Η παρηγοριά όλων μας. Το αστείρευτο χιούμορ της. Η θετική πλευρά της ζωής. Ο συνεκτικός μας κρίκος. Μια ολόκληρη ζωή. Από το 1980 έως σήμερα το πρωί. Έφυγε ένας άνθρωπος που ήτανε παράδειγμα για όλους μας…”.
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο:
“Απομακρυνθήκαμε. Κάποια πρωινά συναντιόμασταν και δεν λέγαμε ούτε καλημέρα. Σήμερα από το πρωί νιώθω πως μετάνιωσα γι΄ αυτή μου τη σκληρότητα” έγραφε ο Τέλος Φίλης στο αποχαιρετιστήριο του κείμενο. “Ενα κορίτσι άγγελος ήσυχα μας άφησε και πέταξε. Δεν είμαι καθόλου έτοιμος να γράψω ούτε λέξη γι’ αυτό…”
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο:
“Πόσοι άνθρωποι κλαίνε από προχτές μόνοι τους μωρέ Μενάκο… Πόσοι άνθρωποι άραγε μας αγαπούν, χωρίς να το γνωρίζουμε; Εν τω μεταξύ, λυσσάξαν από χτες τα γιασεμιά να ανθίζουν…” είχε γράψει εκείνη τη μέρα ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο:
«Και αφού στο τέλος όλοι θα γίνουμε ιστορίες, θέλω να γίνω ωραία ιστορία. Ναι, αυτό θέλω» είχε γράψει λίγες μέρες πριν φύγει ξαφνικά στο προσωπικό της προφίλ στο Facebook η Μένη Κυριάκογλου. Και έγινε…
