Best Of Parallaxi: Τα κείμενα που διαβάσατε περισσότερο τον Δεκέμβρη!

Τελευταίος μήνας του έτους, αυτά είναι τα κείμενα της Parallaxi που διαβάσατε περισσότερο.

Ρεπορτάζ, απόψεις, προτάσεις για σειρές, νέοι άνθρωποι και πολλά άλλα συνθέτουν το μωσαϊκό των πιο δημοφιλών posts.

Ξεκινούμε λοιπόν την ανάγνωση του top 10. Από το τέλος προς την αρχή.

#10 Το στοίχημα της Αγοράς Μοδιάνο και ο βάλτος της Θεσσαλονίκης

Η κατάσταση που βιώνει η Θεσσαλονίκη είναι κατά τη γνώμη μου μια κατάσταση βαθιάς παρακμής. Μια κατάσταση αποσάθρωσης του αστικού ιστού, διάλυσης, κρατικής και δημοτικής αδιαφορίας, παραβατικότητας σε κάθε επίπεδο. Μια κατάσταση απόλυτης απαξίωσης μιας ιστορικής πόλης από τους άρχοντες και πλέον τους πολίτες της που βιώνουν κάθε μέρα σε κάθε επίπεδο την παρακμή της. Μη βαυκαλιζόμαστε πώς η πόλη πάει καλά επειδή έχει λουσάτα καφέ και εστιατόρια γεμάτα και τουρίστες που περνούν εδώ το Σαββατοκύριακο τους, επειδή έχει καλή εστίαση. Αυτά είναι ανέκδοτα.

*Η συνέχεια εδώ. 

#9 Η 16χρονη Θεσσαλονικιά που θα σε κάνει να κοιτάξεις γύρω σου

Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσα πράγματα χάνεις όταν περπατάς και έχεις σκυμμένο το κεφάλι σου κοιτώντας το κινητό που κρατάς στο χέρι σου; Έχεις σκεφτεί πόσα πράγματα που είναι εκεί έξω καθημερινά, τα προσπερνάς πάνω στη βιασύνη σου για να προλάβεις να φτάσεις έγκαιρα στο ραντεβού σου, τη δουλειά σου, την υποχρέωση που έχεις; Σε μια πόλη που περιβάλλεται από νερό και πράσινο, το κέντρο της είναι τόσο γκρίζο και μονίμως αναζητούμε διεξόδους φυγής, ανάσας, ξεκαθαρίσματος του μυαλού μας και των σκέψεων μας.

*Η συνέχεια εδώ.

#8 Φαντάσου να έφτανες διά θαλάσσης από το αεροδρόμιο στη Θεσσαλονίκη

Διάβασα για την εξαιρετική ιδέα του καλλιτεχνικού διευθυντή της Ελευσίνας Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης Μιχαήλ Μαρμαρινού να ενώσει τον Πειραιά με την Ελευσίνα διά θαλάσσης. «Θα είναι μια πολιτιστική διαδρομή. Ένας πλους πολιτισμού. Με μία λαμπρή έμπνευση ο αντιδήμαρχος πολιτισμού ο κ. Τατάκης έδωσε έναν υπότιτλο σε αυτή την χειρονομία: “Επτά πόλεις μια θάλασσα. Η κάθε μία από αυτές τις πόλεις που θα διέρχεται ο πολιτιστικός πλους έχει να προσφέρει ένα πολιτιστικό απόθεμα σε αυτή τη διαδρομή, για να μην μείνω στα θεαματικά και τα θεμελιώδη, όπως είναι ότι αυτός ο πλους διατρέχει τα στενά της Σαλαμίνας, διατρέχει την ιστορία της ναυμαχίας στα ίδια νερά» τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μαρμαρινός.

*Η συνέχεια εδώ.

#7 ΑΠΘ: Το πρωτοφανές σχέδιο για ξεπούλημα του αγροκτήματός του

Ως τέλος εποχής και τελειωτικό χτύπημα στην γεωπονική παιδεία, περιγράφουν ακαδημαϊκοί, φοιτητές και επιστήμονες απόφοιτοι του τμήματος Γεωπονίας- Δασολογίας του ΑΠΘ, την ολοκλήρωση της μεταβίβασης της διαχείρισης του Αγροκτήματος αλλά και των Δασών της Σχολής σε φορέα – Ανώνυμη Εταιρία που θα λειτουργεί υπό την αιγίδα της διοίκησης του Πανεπιστημίου.

*Το ρεπορτάζ εδώ.

#6 Το αόρατο ποτάμι της Αγίου Δημητρίου

Από τους δρόμους του κέντρου με σηματοδότηση έντονη στη νεότερη ιστορία της πόλης αυτός ο μακρύς, ατέλειωτος δρόμος που δεσπόζει στη ζωή της πόλης τόσες δεκαετίες, τις τελευταίες μάλλον αόρατος, κατέχει θέση ξεχωριστή στην τοπιογραφία της. Ένας δρόμος 4 χιλιομέτρων, που ξεκινά από ένα κομμάτι του βυζαντινού τοίχους και τελειώνει σε ένα άλλο.

*Η συνέχεια εδώ.

#5 2022: Η Θεσσαλονίκη σε κατάθλιψη

Συνηθίζεται στο τέλος των χρόνων να κάνουμε ταμείο. Θα ήθελα πολύ στο κοίταγμα προς τα πίσω αυτής της χρονιάς που εκπνέει να είχα εγκωμιαστικά λόγια να γράψω. Είναι κάτι που έχουμε ανάγκη σε μια πόλη που παρακμάζει αργά και σταθερά από τις αρχές της δεκαετίας του 90 μέχρι σήμερα. Δεν έχω όμως. Η χρονιά που ολοκληρώνεται ήταν μια ακόμα χρονιά που η Θεσσαλονίκη παρέμεινε βαλτωμένη. Μια χρονιά που αρκεί μια μικρή βόλτα στο κέντρο και τις γειτονιές της για να αντιληφθείς το μέγεθος της εγκατάλειψης, της αδιαφορίας και της παρακμής.

*Η συνέχεια εδώ. 

#4 Θεσσαλονίκη: Ένα καινούριο πάρκο “γεννιέται” ανατολικά της πόλης

Κάθε φορά που φτιάχνεται ένα καινούριο πάρκο στη Θεσσαλονίκη, θα είναι η καλή είδηση της ημέρας για εμάς. Κάπως έτσι τις τελευταίες μέρες, ένα πάρκο “γεννιέται” στην Κάτω Τούμπα, ανάμεσα στις οδούς Διστόμου και Κορίνθου, απέναντι από το 30ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, με τους εργάτες να είναι καθημερινά στο σημείο για να μεταμορφώσουν μία παλιά παιδική χαρά (που εδώ και χρόνια είχαν αφαιρεθεί οι κούνιες λόγω του νόμου που όρισε συγκεκριμένες παιδικές χαρές με προδιαγραφές) σε έναν χώρο με δέντρα (ευτυχώς διατηρήθηκαν τα παλιά), λουλούδια, παγκάκια και πλακόστρωτα δρομάκια.

*Η αυτοψία εδώ.

#3 Η πλατεία Αριστοτέλους ως σκυλάδικο

Είναι μάλλον πολύ μακρινές οι μέρες εκείνες που ο σημερινός δήμαρχος διετέλεσε από τον Αύγουστο του 2011 ως τον Δεκέμβριο του 2014  πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Μιας χρυσής εποχής για την ΚΟΘ που ανέβασε ψηλά τον πήχη της μουσικής κουλτούρας της πόλης .Από τότε μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, άλλαξαν και οι προτιμήσεις προφανώς και έτσι απόψε στην πλατεία Αριστοτέλους, την πλατεία που σχεδίασε ο Εμπράρ για μεγάλα πράγματα, η Θεσσαλονίκη έζησε μια προ-Χριστουγεννιάτικη βραδιά που δύσκολα θα ξεχάσει. Ο Πέτρος Ιακωβίδης, αοιδός συγκεκριμένου ρεπερτορίου που τυχαίνει και τραγουδά αυτή την εποχή σε μπουζουκοπίστα της πόλης ανέλαβε να δημιουργήσει το soundtrack του ανάμματος του δέντρου.  Γιατί όντως μετά από δυο χρόνια εγκλεισμού ο ιδανικός τρόπος για να νιώσεις Χριστούγεννα στα μάτια της διοίκησης του δήμου είναι η ατμόσφαιρα σκυλάδικου.

*Η συνέχεια εδώ. 

#2 Αυτή είναι η γειτονιά που έγινε τάση στην Θεσσαλονίκη!

Κάποτε η νυχτερινή ζωή της πόλης για τους 20 με 30 κυλούσε στην Βαλαωρίτου, σε εκείνη την γειτονιά είχαν μαζευτεί όλα τα νυχτερινά clubs της πόλης τα οποία λειτουργούσαν από τις 23:00 μέχρι και τα χαράματα. Η γενιά μου και οι λίγο παλιότεροι έχουμε μνήμες από ξενύχτια και μεθύσια εκεί. Ήταν ο τόπος που βγήκαμε πρώτη φορά μετά τα μεσάνυχτα από το σπίτι μας και χορέψαμε μέχρι το πρώτο φως του ήλιου.

*Το ρεπορτάζ εδώ.

#1 Το κορίτσι αποχαιρετά το αγόρι

Περπατώντας μέσα στις λάσπες, από τον καταυλισμό προς τα μνήματα, εκεί που δεν θα περπατήσουμε ποτέ οι περισσότεροι, μαθημένοι να μη λασπώνονται τα παπούτσια μας. Το κορίτσι αποχαιρετά το αγόρι. Γιατί ακόμα και την ύστατη στιγμή η Πολιτεία, για τα μάτια του κόσμου δεν φρόντισε να ρίξει λίγο χαλίκι εκεί που θα περνούσε η πομπή. Έστω για τα μάτια του κόσμου. Και περπατά το κορίτσι πλάι στο αγόρι. Χαϊδεύει το αυτοκίνητο. Να του πει το αντίο. Τραγουδάνε οι φίλοι το τραγούδι που αγαπούσε.

*Η συνέχεια εδώ.