Best Of Parallaxi: Τα 10 κείμενα που διαβάσατε περισσότερο τον Νοέμβρη!

Τελευταίος μήνας του φθινοπώρου, αυτά είναι τα κείμενα της Parallaxi που διαβάσατε περισσότερο.

Ρεπορτάζ, απόψεις, προτάσεις για σειρές, νέοι άνθρωποι και πολλά άλλα συνθέτουν το μωσαϊκό των πιο δημοφιλών posts.

Ξεκινούμε λοιπόν την ανάγνωση του top 10. Από το τέλος προς την αρχή.

#10 Πεύκα: Μία πόλη μέσα στην πόλη

Υπάρχουν περιοχές που δεν έχεις επισκεφθεί ποτέ; Συνοικίες που δεν γνωρίζεις καν που ακριβώς βρίσκονται στον χάρτη; Τα Πεύκα είναι για μένα μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση. Αν και μένω πολύ κοντά εκεί, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να βρεθώ εκεί για να τα ανακαλύψω. Αυτό δικαιολογείται αν σκεφτείς κανείς πως στην πραγματικότητα αν δεν έχεις κάποιο μεταφορικό μέσο δύσκολα θα πάρεις την απόφαση για να βρεθείς εκεί. Αν και υπάρχει γραμμή του ΟΑΣΘ που εξυπηρετεί την περιοχή, αν δεν μένεις εκεί δεν βολεύει ιδιαίτερα για να επισκεφθείς τα Πεύκα για διασκέδαση.

*Η βόλτα εδώ. 

#9 Η Βίλα Μπιάνκα και το αναψυκτήριο των 470 ευρώ το μήνα! 

Είναι γνωστή η ιστορία της ενοικίασης του «κυλικείου» της Βίλας Μπιάνκα, από το 2018, όταν η προηγούμενη διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης, το νοίκιασε για έξι χρόνια με το ποσό των 5.500 ευρώ το χρόνο, δηλαδή 470 ευρώ το μήνα. Η γαλαντομία του δήμου Θεσσαλονίκης, είναι ξεχωριστή κι ανεπανάληπτη σε κάποιες περιπτώσεις, όπως της Casa Bianca, και προκαλεί πολλά ερωτηματικά, όταν μάλιστα αυτή η ενοικίαση έγινε κατόπιν διαγωνισμού. Δηλαδή αν κάποιος τότε, πρόσφερε 470 ευρώ το μήνα, ενδεχομένως να αποκτούσε το δικαίωμα εκμετάλλευσης ενός μοναδικού σε κάλλος και ιστορία χώρου, ο οποίος φιλοξενεί τη Δημοτική Πινακοθήκη.

*Το ρεπορτάζ εδώ. 

#8 Η ατυχία να είσαι παγκόσμιο μνημείο στη Θεσσαλονίκη

Τα Βυζαντινά τείχη της Θεσσαλονίκης έχουν σήμερα μήκος περίπου 4 χιλιομέτρων, αλλά η αρχική περίμετρος που κάλυπταν ήταν 8 χιλιόμετρα και το ύψος τους ήταν 10-12 μέτρα. Το τείχος για πολλούς αιώνες περιέβαλλε την πόλη, περιλαμβάνοντας στη νοτιοδυτική πλευρά προς το Θερμαϊκό κόλπο παραθαλάσσια τείχη, τα οποία όμως σήμερα δεν υπάρχουν. Στη βορειοανατολική πλευρά ανεβαίνει προς τα υψώματα, περιλαμβάνοντας ακρόπολη, μέσα στην οποία βρίσκεται και το αμυντικό σύμπλεγμα του Επταπυργίου.

*Η συνέχεια εδώ.

#7 Γιατί δεν υπάρχουν στέγαστρα και κάθισμα σε στάσεις του ΟΑΣΘ

Σε αρκετές στάσεις του ΟΑΣΘ, όλοι όσοι χρησιμοποιούν τις αστικές συγκοινωνίες, έχουν βιώσει ή παρατηρήσει την έλλειψη στεγάστρων και καθισμάτων. Σε πολλές επίσης στάσεις, υπάρχει μόνο ο ιστός ενώ δεν υπάρχουν ούτε οι φωτεινοί πίνακες για τα δρομολόγια όπως και τα απαραίτητα μικρά καλαθάκια για τα σκουπίδια.

*Το ρεπορτάζ εδώ.

#6 Διάνοιξη Αγ. Δημητρίου: Οι κάτοικοι καλούνται να πληρώσουν το έργο

Δεκάδες χιλιάδες ευρώ καλούνται να πληρώσουν κάτοικοι στην περιοχή της Τριανδρίας και της Τούμπας, όπου θα γίνει η διάνοιξη της οδού Αγίου Δημητρίου, από την οδό Κατσιμίδη, προς την οδό Λαμπράκη και την οδό Μήλου, με το αιτιολογικό ότι τα οικόπεδα τους, που βρίσκονται πάνω στο δρόμο, θα αποκτήσουν πρόσθετη αξία.

*Το ρεπορτάζ εδώ. 

#5 Ιστορία: Η Ταβέρνα του «Βλάχου» στο Τσινάρι

Η Ταβέρνα του «Βλάχου», ίσως ένα από τα πιο γραφικά στέκια της μεταπολεμικής Άνω Πόλης σήμερα δεν υπάρχει πια, όχι μόνο ως ταβέρνα, αλλά ούτε καν ως κτήριο.Το μόνο που υπάρχει είναι μια φωτογραφία του 1982, που ίσως να είναι και η μοναδική ή τουλάχιστον μία από τις λίγες που σώζονται, μαζί ενδεχομένως με κάποιες μνήμες πελατών.Στο Τσινάρι, την πιο όμορφη γωνιά της Άνω Πόλης, κοντά στην πλατεία με τον πλάτανο, την κρήνη και το ομώνυμο ιστορικό καφενείο, στην οδό Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, στον αριθμό 84 τότε, βρισκόταν η ταβέρνα του «Βλάχου» ή αλλιώς του Μανώλη από το όνομα του ιδιοκτήτη.

*Η ιστορία εδώ. 

#4 Η ξεχασμένη Στοά Σαούλ ρημάζει…

Κάτω από τις πολυκατοικίες, πλάι σε πολύβουους δρόμους, δίπλα σε εμπορικά καταστήματα και σε άλλα που κρέμασαν την ταμπέλα “κλείνουμε”, συναντάς καθημερινά κρυφές στοές, με την αίγλη του αρχιτεκτονικού παρελθόντος της Θεσσαλονίκης να διασώζεται μετά βίας. Σοβάδες πέφτουν στο δάπεδο δημιουργώντας σκόνη ιστορίας ενός τόπου που παρακμάζει μέρα με την μέρα.  Πολλές δεκαετίες πίσω οι κλειστές αγορές θεωρούνταν βασικά εμπορικά και οικονομικά κύτταρα του κέντρου της πόλης , αφού επί τουρκοκρατίας και έπειτα οι έμποροι πουλούσαν μέσα σε αυτές τα προϊόντα τους. Αρκετά χρόνια αργότερα , ο χαρακτήρας πολλών από αυτών άλλαξε, ορισμένες μέχρι και σήμερα φιλοξενούν στο χώρο τους , επιχειρήσεις νυχτερινής διασκέδασης με τα καταστήματα να έχουν κλείσει, ενώ άλλες παρακμάζουν με αμπαρωμένες τις πόρτες και μη προσβάσιμες προς το κοινό.

*Το ρεπορτάζ εδώ.

#3 Ο, τι έμεινε από το εργοστάσιο σαλτσοποιίας του Λαγκαδά 

Το εργοστάσιο σαλτσοποιίας που βρισκόταν στον Λαγκαδά και έκλεισε το 1997.  Hταν το πρώτο εργοστάσιο κονσερβοποιίας της Ελλάδας και βοήθησε την τοπική οικονομία για 40 ολόκληρα χρόνια. Μια επίσκεψη στο χώρο, φέρνει θλίψη για όλα όσα έμειναν εκεί μέχρι σήμερα. Ερημιά, εγκατάλειψη, λεηλασία για ένα εργοστάσιο που κάποτε έδινε δουλειά σε τριακόσιες περίπου οικογένειες.

*Η συνέχεια εδώ. 

#2 Ανακύκλωση: Που πάνε τα παλιά ρούχα από τους μωβ κάδους;

Όλοι έχουμε δει ή και χρησιμοποιήσει τους μεγάλους μωβ κάδους που υπάρχουν σε κεντρικά σημεία της πόλης, για τη συλλογή παλιών ρούχων και παπουτσιών. Η πλειοψηφία ίσως να έχει την εντύπωση ότι αυτή η ανακύκλωση των παλιών ρούχων γίνεται για κοινωνικό σκοπό, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Εξάλλου στη χώρα μας ακόμη, η ιδέα και τα προτάγματα της κυκλικής οικονομίας και της ανακύκλωσης, αντιμετωπίζονται από την πλειοψηφία, ως γραφικά, ουτοπικά κι ανέφικτα, όμως στον ιδιωτικό τομέα, η κυκλική οικονομία ήδη προσφέρει ευκαιρίες ανάπτυξης επιχειρησιακών σχεδίων, που μπορεί να διαθέτουν και κοινωνικό πρόσημο, όπως το project των μωβ κάδων, που συλλέγουν τα “αποφόρια” της πόλης.

*Το ρεπορτάζ εδώ. 

#1 Θέρμη: Το νέο Ελντοράντο της Θεσσαλονίκης

Η Θέρμη γνωρίζει για ακόμη μια φορά στη μακρά ιστορία της μια νέα οικιστική ροή, η οποία αύτη τη φορά δημιουργεί μια πολυτελή επέκταση του οικισμού. H περιοχή χαρακτηρίζεται από δρόμους ήπιας κυκλοφορίας στο κέντρο, μια ωραία αναπλασμένη πλατεία, δική της αγορά και πλήθος καταστημάτων. Tην περασμένη δεκαετία αποτέλεσε πόλο έλξης και σήμερα εξελίσσεται στον πιο αναπτυσσόμενο οικισμό της πόλης. Η πρώτη εγκατάσταση στην περιοχή χρονολογείται την προϊστορική εποχή, ενώ στην περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η περιοχή αποτελούσε ένα μεγάλο και πλούσιο αγρόκτημα. Αργότερα μετατράπηκε σε ένα μικρό χωριό για την εγκατάσταση προσφύγων και σήμερα επιδιώκει, μετά από χρόνια, να γίνει ένας οικισμός-δορυφόρος για την πόλη της Θεσσαλονίκης.

*Η συνέχεια εδώ.