Κάτι καλύτερο αξίζει στο ΚΕΘΕΑ – Οι συντάκτες της Parallaxi γράφουν…
Οι συντάκτες της Parallaxi παίρνουν θέση για το ζήτημα των τελευταίων ημερών.
Το πρόβλημα με το ΚΕΘΕΑ δεν είναι γραφειοκρατικό. Είναι ξεκάθαρα ιδεολογικό.
Σε μια εποχή που η δημόσια περιουσία απαξιώνεται για να ιδιωτικοποιηθεί, τα δημόσια έργα ανατίθενται στο σκληρό κεφάλαιο, η οικονομία ελέγχεται από το μακρύ χέρι της εξουσίας κι ο καθένας ψάχνει ιδιωτικά να βολευτεί, να επωφεληθεί, το να λειτουργεί ένας τόσο ευαίσθητος δημόσιος τομέας υγείας με αυτοδιαχείριση, με συμμετοχικότητα, με δημοκρατικές διαδικασίες, είναι λογικό να μην αρέσει.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς οι πολίτες. Θα το επιτρέψουμε να συμβεί; Ήδη οι αντιδράσεις όλων έδειξαν αντανακλαστικά. Αρκεί να μην μείνουν στα λόγια. Οι συντάκτες της Parallaxi, παίρνουμε ξεκάθαρη θέση για το σοβαρό αυτό ζήτημα, γνωρίζοντας, ωστόσο, πως πρόκειται, επίσης, για «λόγια» τα οποία θα πρέπει να συνοδεύονται κι από πράξεις.
*Ακης Σακισλόγλου
Για μια φορά ακούστε τους
Οι μήνες της καραντίνας ήρθαν και μας «αποτελείωσαν» όλους εμάς που είμαστε εθισμένοι με κάποια συνήθεια της καθημερινότητας άσχετα που δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Δεν μπορώ να αποχωριστώ το κινητό τηλέφωνο, μπορεί να σκρολάρω ώρες ατελείωτες στα social media, να έχω στο μυαλό μου πότε θα βρω λίγο ελεύθερο χρόνο για να παίξω κάποιο videogame, αλλά και όταν τον βρίσκω αυτόν τον χρόνο να κάνω κατάχρηση του εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων ή της ξεκούρασης μου. Και ας μη μιλήσω για το κομμάτι του τζόγου. Ποιος δεν θέλει να πιστεύει ότι η τύχη θα του χαμογελάσει τη στιγμή που θα αποφασίσει να παίξει, αλλά και ακόμη και αν συμβεί αυτό μία φορά, μετά θα του γυρίσει την πλάτη και στο «κυνήγι» του να ρεφάρεις θα καταλήξεις με το ταμείο να είναι μείον. Και ας πάμε και σε πιο σύνθετα ζητήματα. Εξαρτήσεις από ουσίες και αλκοόλ. Δείκτες που επίσης έχουν αυξηθεί κατακόρυφα ως προς την χρήση τους κατά τη διάρκεια του lockdown και είναι δεδομένο ότι τα επόμενα χρόνια πολλοί συνάνθρωποι μας θα στραφούν σε έναν ειδικό για να τους βοηθήσει. Και σαν Πολιτεία τι κάνουμε γι’ αυτή την περίπτωση; Αποφασίζουμε να μετατρέψουμε το ΚΕΘΕΑ σε ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα που θα θέσει σε κίνδυνο την παροχή των θεραπευτικών υπηρεσιών του. Γιατί για μία ακόμη φορά επιχειρούμε να κάνουμε αλλαγές χωρίς πρώτα να ρωτήσουμε όσους έχουν ωφεληθεί όλα αυτά τα χρόνια από τα προγράμματα αυτά. Όταν ένας επί 22 χρόνια χρήστης ναρκωτικών ουσιών λέει ότι μέσα σε 26 μήνες στην κοινότητα του ΚΕΘΕΑ κατάφερε να βρει και πάλι τον εαυτό του και να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, αλλά και τους γύρω του, όταν μία κοπέλα 28 χρονών βρίσκεται στη φάση της επανένταξης και είναι έτοιμοι να πάρει ξανά στη ζωή στα χέρια της, εμείς πάμε και τινάζουμε στον αέρα τα όνειρα τους; Όχι μόνο αυτών, αλλά και εκατοντάδων άλλων ανθρώπων που θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο; Σε μία εποχή που ψάχνουμε φως στα τούνελ της καθημερινότητας μας, κάποιοι επιλέγουν να τα σβήσουν. Είμαστε ΚΕΘΕΑ και είμαστε ΕΔΩ.
*Ραφαήλ Γκαϊδατζής
Ένα καταδικασμένο “business plan”
Ως «ακόμη καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης» χαρακτήρισαν κάποιοι σε επίσημη ανακοίνωσή τους τις συγχωνεύσεις, διογκώσεις διοικητικών υπηρεσιών, την κατάργηση επωνυμιών προγραμμάτων απεξάρτησης/ συλλογικών οργάνων και συμβάσεων εργασίας στο ΚΕΘΕΑ. Την ίδια ώρα και στην ίδια ανακοίνωση, ως «ενίσχυση με 46 νέες θέσεις μόνιμου προσωπικού» βάφτισαν κάποιοι τη μετατροπή του ΔΣ του Κέντρου σε ελεγχόμενο συμβούλιο. Και έπραξαν πολύ σοφά εάν και εφόσον αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο δίκτυο υπηρεσιών απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης στη χώρα μας σαν μια ακόμα προσοδοφόρα και με λογοδοσία μπίζνα.
Μόνο που η Ιθάκη μόνο επιχείρηση δεν είναι και μόνο οικονομικά έγγραφα δεν την αποτελούν. Είναι πολύ καλά γνωστό στους εργαζομένους της, όσους την χρειάστηκαν κάποτε και όλους εμάς πως πίσω της κρύβονται όλα εκείνα τα παιδιά που απέκτησαν δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, που αναστήθηκαν και που έδωσαν έναν ακόμη λόγο στις οικογένειές τους για να ανασαίνουν. Είναι ακόμα οι αμέτρητοι επιστήμονες και εθελοντές που δούλεψαν στην καρδιά της ή που θέλησαν να γίνουν μέρος της. Αυτή είναι, λοιπόν, η Ιθάκη και δεν αλλάζει. Και αν αλλάξει- όπως πολλοί τόνισαν τελευταία- θα αποτύχει.
Πρέπει επομένως διπλά να σκεφτούν αυτοί οι κάποιοι προτού υλοποιήσουν ένα εκ προοιμίου αποτυχημένο business plan σαν αυτό. Σε κάθε άλλη περίπτωση κινδυνεύουν να χαρακτηρίζονται επίσης ως εξαρτημένοι, όχι στις ουσίες, αλλά σε σκοπιμότητες…
*Στέλλα Παϊσανίδη
Τουρισμός στο τρίτο κύμα; – Οι συντάκτες της Parallaxi γράφουν…
ΚΕΘΕΑ : Το έγκλημα της κυβέρνησης.
Όποιος γνωρίζει έστω και λίγο την κοινωνική πραγματικότητα και την λειτουργικότητα των δομών της Ελλάδας, θα μπορούσε κάλλιστα να εκθειάσει το έργο του ΚΕΘΕΑ και πριν απ όλα να εκθειάσει την ύπαρξη του. Είναι ανεκτίμητα σημαντικό και ανθρώπινο να υπάρχει μια τέτοια σωσίβια λέμβος για κάθε άνθρωπο που παλεύει με τις εξαρτήσεις του. Και προφανώς δεν υπάρχουν μόνο τα ναρκωτικά αλλά πολλών λογιών επικίνδυνοι εθισμοί.
Αν το ΚΕΘΕΑ φιλοξενεί άτομα που θέλουν να κερδίσουν μια δεύτερη ευκαιρία και να απαλλαχθούν από τους εθισμούς αυτούς, τότε ίσως θα έπρεπε να δημιουργηθεί και μια έξτρα μονάδα, η οποία θα φιλοξενεί τον ίδιο τον πρωθυπουργό βοηθώντας τον να απαλλαγεί από τον εθισμό στην καταστροφή. Χωρίς διάθεση ειρωνείας, αυτή η ασταμάτητη τάση απαξίωσης δομών όπως το ΚΕΘΕΑ δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο. Με ποια πολιτική νομιμοποίηση και σε ποια δικαιολογητική βάση η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμηδενίσει τις προσπάθειες τόσων ανθρώπων να φτιάξουν ή να σώσουν τη ζωή τους;
Το ΚΕΘΕΑ από τη φύση του λειτουργεί σαν μια κοινότητα απεξάρτησης από οτιδήποτε ζοφερό και επιβλαβές. Η Κυβέρνηση έχει αποδείξει από καιρό ότι αποστρέφεται καθετί ανθρώπινο, όμορφο, συλλογικό και «επαναστατικό». Γιατί είναι μια μικρή προσωπική επανάσταση η λύτρωση από κάποιον εθισμό , από κάτι που σε σκοτώνει.
*Bαγγέλης Θεοδωράκης
Είμαι η Μυρτώ και χρειάστηκα βοήθεια για να ξεπεράσω τον εθισμό μου
Ήρθε η ώρα να πω την δική μου ιστορία. Στα 17 μου πέρασα τάσεις βουλιμίας, ήταν ασταμάτητες και καταστροφικές. Αγαπούσα και αγαπάω το φαγητό, μα ξεπέρασα το όριο. Βρέθηκα να τρώω μέχρι να θέλω κυριολεκτικά να κάνω εμετό, μέχρι να αποπνικτικά σκασμένη, βρέθηκα 80 σχεδόν κιλά σε ένα σώμα ύψους 1.56. Το φαγητό ήταν ο εθισμός μου, δεν μπορούσα να αντισταθώ, είχα τον τρόπο να αισθάνομαι ευτυχισμένη μόνο με την γεύση και τα λιπαρά. Η λιγούρα μου με είχε τυφλώσει, χρειαζόμουν βοήθεια και δεν άκουγα ποτέ τους άλλους, πάντοτε το φαγητό για εμένα είχε προτεραιότητα. Πήρα πολλές φορές την απόφαση να ξεκινήσω μόνη διατροφή αφού είχα καταστρέψει εμένα, μα δεν έπιανε πάντα κυλούσα. Και έτσι μία μέρα συνειδητοποίησα πως δεν μπορούσα να κουνηθώ, με το ζόρι πια σηκωνόμουν από το κρεβάτι, μα πάντα για να πνίξω την απελπισία μου επέλεγα ένα γεύμα.
Χρειάστηκα βοήθεια, χρειάστηκα κάποιον να με πιστέψει και να μου δείξει μία οπτική που εγώ προσωπικά δεν έβλεπα τότε. Στην συγκεκριμένη περίπτωση για εμένα αυτός ο άνθρωπος ήταν η διατροφολόγος μου, 6 μήνες σκληρού αγώνα, κόβοντας σιγά-σιγά όλα εκείνα που κάποτε τα θεωρούσα απαραίτητα, κατανοώντας μέρα με την μέρα και με σωστό τρόπο πόσο έβλαψα τον εαυτό μου. ΝΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ, ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑ ΒΟΗΘΕΙΑ, αν δεν την είχα δεν ξέρω που θα κατέληγε η κατάσταση. Οι εθισμοί είναι μία λέξη που όλοι ακούμε, και όλοι έχουμε. Κάποιοι τους ελέγχουν, κάποιοι δεν το καταφέρνουν, μα αν ξεπεραστεί το νοητό όριο που ο ίδιος έθεσες στον εαυτό σου γι αυτήν την κολάσιμη οποιαδήποτε απόλαυση, τότε θα ξεφύγεις και ΝΑΙ θα χρειαστείς βοήθεια. Και δυστυχώς ο ένας άνθρωπος που θα σου την προσφέρει μπορεί να μην σου ταιριάζει, να χρειάζεσαι κι άλλους για να ξεκολλήσει το μυαλό και να αρχίζεις να αγωνίζεσαι. Το ΚΕΘΕΑ, είναι από τα ιδρύματα που έσωσαν ανθρώπους σαν εμένα, μπορεί όχι με τον ίδιο εθισμό, αλλά τους έσωσαν, τους πίστεψαν τους βοήθησαν και κυρίως πάλεψαν μαζί τους. Πόνεσαν όσο εκείνοι, ξενύχτισαν, άκουσαν και βγήκαν νικητές.
Όταν είχα πάει για ρεπορτάζ εκεί, το μόνο που είδα ήταν ελπίδα, ελπίδα για μία νέα ζωή μετά από έναν ακατάπαυστο αγώνα μηνών ή και χρόνων, όχι μόνο των πρώην χρηστών αλλά και των εργαζομένων. Αντί να το διαλύσεις με ένα νομοσχέδιο 103 σελίδων ειδικά αυτή την περίοδο που θα σου πω με σιγουριά πως τα νέα παιδιά έχουν εθιστεί στο κινητό και στο internet, βρες τρόπους να το ενισχύσεις, να το στηρίξεις, να το ενισχύσεις, το χρειάζεσαι. Το χρειαζόμαστε, πιο πολύ από ποτέ! Είναι μία σανίδα για να αρχίσεις από την αρχή μία ζωή που στέρησες εσύ στον εαυτό σου. Δεν είναι ένα ίδρυμα, είναι ένα σπίτι, ενδεχομένως και το μοναδικό που κάποιος βρήκε ένα πάτημα και ξαναπροσπάθησε βγαίνοντας από ένα τρομακτικό σκοτάδι. Γι αυτό ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ, μην το ακουμπάτε γιατί οι ασπίδες του θα είμαστε όλοι εμείς οι κάπως εθισμένοι σε κάτι για εσάς μικρής σημασίας για εμάς γολγοθά.
*Μυρτώ Τούλα
Πώς θα μάθουν την αλήθεια όταν δεν τη λες; – Οι συντάκτες της Parallaxi γράφουν…
Η μπόχα δεν πρέπει να φτάσει στο ΚΕΘΕΑ
Είναι σαφές εδώ και καιρό ότι η παρούσα κυβέρνηση συνιστά την πιο βαθιά ιδεολογική που πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες. Ως προς τους ψηφοφόρους της είναι σίγουρα συνεπής και οι τελευταίοι ηδονίζονται να τη βλέπουν να πηγαίνει το παιχνίδι στα άκρα, με την αστυνομία, με τις αντισυνταγματικές απαγορεύσεις, με την αδιαφορία για τον πολιτισμό. Όλα αυτά αποτελούν δομικές και ριζωμένες συλλήψεις της συντηρητικής νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας.
Αντίστοιχη ιδέα εντός αυτού του πλαισίου είναι και η στάση των κυβερνώντων και των ανθρώπων που στηρίζουν την ιδεολογία αυτή σχετικά με τους τοξικομανείς και τον εθισμό στα ναρκωτικά. Τους αντιλαμβάνονται ως υπεύθυνους-ανεύθυνους για τους εαυτούς τους με την ατομικιστική καραμέλα ‘’όλα είναι ζήτημα επιλογών’’. Πολλοί δε, θεωρούν τους τοξικομανείς εγκληματίες και όχι ανθρώπους που χρειάζονται αλληλεγγύη, βοήθεια και στήριξη.
Το ΚΕΘΕΑ αποτελούσε το μοναδικό πυρήνα καθαρής οδού αποτοξίνωσης, όχι απλά χωρίς ναρκωτικά υποκατάστατα, αλλά ούτε καν ψυχοφάρμακα, όπως στον ΟΚΑΝΑ. Οι αποφάσεις και οι πρωτοβουλίες λαμβάνονταν από γενική συνέλευση όλων των εργαζομένων του, ενώ το ΔΣ απαρτιζόταν από επιστήμονες γιατρούς και νομικού και ανθρώπους που γνώριζαν και ενδιαφέρονταν βαθιά για το ζήτημα της χρήσης ουσιών. Σημειωτέον, ότι το ΔΣ ήταν άμισθο.
Κάτι τέτοιο σπάει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, αφού έρχεται να ορίσει απευθείας διορισμό του Διοικητικού Συμβουλίου από την Κυβέρνηση, κάτι που εμφανίζεται πολύ προβληματικό, αφού περιθωριοποιεί τη νομιμοποίηση που παρείχε η Γενική Συνέλευση σε αυτό. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν συγχώνευση μονάδων του ΚΕΘΕΑ και κατάργηση προγραμμάτων αποτοξίνωσης με τις ονομασίες τους, που αποτελούσαν σύμβολα και σημείο αναφοράς της όλης ανθρώπινης αυτής προσπάθειας.
Ξέρουμε πολύ καλά πλέον το φερετζέ του εκσυγχρονισμού που έρχεται να χρωματίσει ιδεολογικά κάθε πράγμα που λειτουργεί, αλλά δεν ταιριάζει ιδεολογικά στην Κυβέρνηση, επειδή εκδικείται και εφαρμόζει τις σκληρές ιδέες της, αλλά εν προκειμένω μιλάμε για κάτι το οποίο βοηθούσε ανθρώπους που δεν είχαν άλλο στήριγμα για να δώσουν μια σημαντική μάχη. Η κυβέρνηση επιχειρεί να μπολιάσει και αυτό το λειτουργικό εγχείρημα με τις κλασικές παραδοσιακές δομές, των απευθείας διορισμών, των κομματικών πιστών που αν κάτι τέτοιο γίνει θα προκύψει όπως συμβαίνει πάντα σκάνδαλο με αόρατες απευθείας αναθέσεις, οικονομικά πακέτα που δεν θα φτάνουν ποτέ εκεί που πρέπει. Όλα αυτά αν σε λίγο καιρό δεν έχουν κλείσει, τελειώσει το ΚΕΘΕΑ.
*Χρήστος Ωραιόπουλος
Πώς μπορείς να διαλύσεις την δεύτερη ευκαιρία για ζωή για τα άτομα με εξαρτήσεις;
Πριν λίγα χρόνια βρέθηκα σε ένα από τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, στο Προμηθέας για φυλακισμένους ή αποφυλακισμένους εξαρτημένους. Οι εργαζόμενοι μας ξενάγησαν στις δομές, μιλήσαμε με τους θεραπευόμενους, είδαμε όλη την δουλειά που κάνουν. Μας έδειξαν τις δράσεις τους, τι περιέχει μία μέρα, μιλήσαμε για άτομα που απεξαρτήθηκαν και έχουν ενταχθεί στην κοινωνία, μιλήσαμε και για άτομα που δεν «καθάρισαν» ποτέ και άλλα που δεν πρόλαβαν να «καθαρίσουν».
Ο εθισμός δεν είναι μία εύκολη υπόθεση, και η νηφαλιότητα δεν είναι κάτι που θα σε συνοδεύσει για όλη σου την ζωή, γι αυτό και είναι άκρως σημαντικό ο χρήστης να έχει άτομα να τον στηρίζουν στα βήματα του. Το ΚΕΘΕΑ με όλα του τα προγράμματα, εδώ και 30 χρόνια αυτό κάνει, στηρίζει τις οικογένειες των εξαρτημένων ατόμων, στηρίζει τους εξαρτημένους, τους δίνει μία δεύτερη ευκαιρία.
Τις τελευταίες εβδομάδες με θλίψη όλοι διαβάζουμε για «διάλυση του ΚΕΘΕΑ» και ένα προσχέδιο νόμου 103 σελίδων που πυροδότησε αυτές τις φήμες, σύμφωνα με την διοίκηση. Οι εργαζόμενοι μιλούν για κατακρεούργηση του σκοπού και των προγραμμάτων του οργανισμού ενώ η διοίκηση για ανασυγκρότηση. Διαβάζοντας τις απόψεις και των δύο, κείμενα εργαζομένων και της διοίκησης, και τα ερωτήματα που προκύπτουν γιατί αυτές τις αλλαγές είναι πολλά. Δεν είναι λειτουργικά τα προγράμματα που εδώ και 30 χρόνια έχουν βοηθήσει δεκάδες ανθρώπους; Γιατί να συρρικνωθούν τα προγράμματα σε μία εποχή που ο εθισμός έχει αυξηθεί; Πώς μπορεί μία κυβέρνηση να διαλύσει την δεύτερη ευκαιρία για μία καθαρή ζωή;
*Εύα Καβάζη
Η ζωή μας χωρίς το Internet θα ήταν… – Oι συντάκτες της Parallaxi γράφουν
Το δικαίωμα στη (δεύτερη) ζωή
Εκ τότε έχω γνωρίσει και έχω συναναστραφεί με ανθρώπους που αντιμετώπισαν πολλών ειδών εθισμούς. Ανθρώπους που νίκησαν το τέρας που αντιμετώπιζαν ή ανθρώπους που ακόμα το παλεύουν, Ναρκωτικά, αλκοόλ, τζόγος και πάει λέγοντας… και πολλές φορές όλα μαζί. Όσοι τα κατάφεραν, δε θα ξεχάσουν ποτέ τη δεύτερη οικογένεια, που πολλές φορές τους στάθηκε και σαν πρώτη. Γι΄αυτούς και για όλους όσους ψάχνουν και θέλουν να βρουν την άκρη του νήματος, οφείλουμε να παλέψουμε! Μη ξεχνάτε, όλοι κάνουμε λάθη και όλοι έχουμε το δικαίωμα να πέσουμε και να ξανασηκωθούμε, ακόμα κι όταν μας θεωρούν ξεγραμμένους.
*Βιβή Κοτσαπουϊκίδου
«Κάθε χρόνο γιορτάζω δύο φορές. Έχω δύο γενέθλια γιατί έχω ξαναγεννηθεί»
Πρόσφατα παρακολούθησα την εξομολόγηση του Πέτρου Λαγούτη, ο οποίος μίλησε για την απεξάρτηση του από τα τυχερά παιχνίδια. «Κάθε χρόνο γιορτάζω δύο φορές. Έχω δύο γενέθλια γιατί έχω ξαναγεννηθεί». Αυτά ήταν τα λόγια του, ενώ συμπλήρωσε πως «ξαναγεννήθηκα τη μέρα που πήγα στο ΚΕΘΕΑ για να απεξαρτηθώ από τα τυχερά παιχνίδια. Πρέπει κάποιος να το θέλει και να είναι έτοιμος να το κάνει.».
Μπορείς να συναντήσεις τον εθισμό σε πολλές μορφές του. Από το ποτό έως τις ουσίες και από τα τυχερά παιχνίδια μέχρι τα βιντεοπαιχνίδια. Πολλές φορές δεν μπορείς καν να καταλάβεις, αν κάποιος είναι εθισμένος. Γι’ αυτό φυσικά υπάρχουν οι ειδικοί, γιατί όσο και αν αγαπάμε κάποιο γνωστό ή φίλο μας, που τυχόν έχει εθιστεί κάπου, εμείς δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε ουσιαστικά. Μπορούμε να τον στηρίξουμε, όμως η βοήθεια θα έρθει από τους ειδικούς και τα κέντρα απεξάρτησης.
Το ΚΕΘΕΑ είναι ένα κέντρο που έχει καταφέρει τόσα χρόνια να βοηθήσει πολύ κόσμο. Οι εξαρτημένοι βρίσκουν εκεί την ψυχολογική υποστήριξη να ξεπεράσουν τον εθισμό και τη ζωή που έχει δομηθεί γύρω από αυτόν. Συμπληρώνοντας σε αυτό το σημείο και την φράση του ηθοποιού Πέτρου Λαγούτη, εύκολα μπορούμε να κατανοήσουμε την σπουδαιότητα του και τους λόγους που πρέπει να παραμείνει έτσι πως ήταν τόσα χρόνια και όχι να κλείσει ή να αλλάξει η δομή του. Αυτό φυσικά ισχύει και για όλα τα αντίστοιχα κέντρα, τα οποία συνδράμουν με τον δικό τους τρόπο.
*Νίκος Γκάγιας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
