Σκοτεινός Νοέμβρης, Πολιτική φαντασία μιας εκτροπής ΧΙΙΙ

Λέξεις: Φώτης Κυζάκης

Στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στην Ελλάδα συντελείται μια μεγάλη πολιτική αλλαγή. Ο Μάρκος Κορωναίος είναι ο πολιτικός που καταφέρνει να φέρει το Φιλελεύθερο Κόμμα ξανά στην εξουσία έπειτα από δεκατρία χρόνια πολιτικής κυριαρχίας του Εργατικού Κόμματος.

Η πραγματική δύναμη του όμως πηγάζει από τις δυνάμεις του παρακράτους. Την στιγμή που μια κοινωνική εξέγερση ξεσπά στην Αθήνα, με αφορμή σκάνδαλα σεξουαλικής παρενόχλησης και σωματεμπορίας, οι ευρωπαϊκές εξελίξεις αναδεικνύουν την Ελλάδα στο πιο σημαντικό κομμάτι της διεθνούς σκακιέρας.

Το διακύβευμα είναι τεράστιο. Είναι η ηγεμονία στην Ευρώπη. Το παρελθόν των πολιτικών ελίτ, οι ρίζες της ηγεμονίας του Εργατικού Κόμματος και η συνταγή της νίκης του Μάρκου Κορωναίου ξεδιπλώνονται σε μια ελληνική κοινωνία, που μοιάζει περισσότερο από ποτέ με πυριτιδαποθήκη.

Τον σκοτεινό Νοέμβρη του 2018, η Ελλάδα είναι μια χώρα που φλερτάρει επικίνδυνα με την εκτροπή και ο λαός πρέπει να αποφασίσει: ο Μάρκος Κορωναίος είναι η αυγή μιας νέας βάρβαρης εποχής ή ένας διάττοντας αστέρας, πριν την μεγάλη ανατροπή;

θυμηθείτε εδώ τα προηγούμενα μέρη:

Κεφάλαιο 13ο

Ελένη Κορωναίου

Κεντρικά Γραφεία Deutsche Bank, Βερολίνο

Η καθιερωμένη συνάντηση της Ελένης Κορωναίου με τα στελέχη της Deutsche Bank ήταν πάντα ενδιαφέρουσα. Πέρα από τα ζητήματα της γερμανικής επιχειρηματικότητας, το θέμα της CIP και της Circular, και φυσικά των νέων δραστηριοτήτων γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας, βρίσκονταν πάντα στο επίκεντρο. Ουσιαστικά οι πιο σημαντικές αποφάσεις για την εσωτερική οικονομική και εργατική πολιτική λαμβάνονταν στα Κεντρικά Γραφεία της Deutsche Bank.

Οι κατά πλειοψηφία γηραιοί άντρες στελέχη της γερμανικής τράπεζας κάθισαν στο μεγάλο οβάλ τραπέζι χαλβαδιάζοντας την Ελένη Κορωναίου, η οποία φυσικά και το απολάμβανε. Με μία κίνηση του ποδιού της, σαν την Σάρον Στόουν στο Βασικό Ένστικτο, μπορούσε να τους χειραγωγήσει και να τους υποτάξει. 

«Κυρία Κορωναίου… μετά την επιτυχία του καλοκαιριού και την αγορά από γερμανικές εταιρείες των αεροδρομίων και των αστικών συγκοινωνιών της Ελλάδας, νομίζω μπορούμε να συζητήσουμε τα ενεργειακά, τα εργασιακά και την αναθεώρηση του εργατικού κώδικά…».

«Εννοείται… νομίζω αυτό αποτελεί και αίτημα ομοίως του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ελλάδας. Συζητάμε μαζί τους ήδη από τον Ιούλιο για αυτό…».

«Ναι πράγματι έγιναν σημαντικά βήματα, σε ότι αφορά τα εργασιακά, με κάποιες αλλαγές στον ισχύοντα εργατικό κώδικα, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι χρειαζόμαστε πολύ πιο ριζοσπαστικές…».

Η Κορωναίου τους κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι της. «Συνέχισε…», έμοιαζε να του έλεγε.

«Εννοώ φυσικά την όσο το δυνατόν ισοπέδωση του κόστους εργασίας, τις ατομικές συμβάσεις και σε μεγάλο βαθμό και τον συνδικαλισμό…».

«Μην μου αναφέρετε τον συνδικαλισμό. Η Πρόεδρος των Ελλήνων Βιομήχανων ήδη ταλαιπωρείται από μια αντίστοιχη απεργία στον Πειραιά…». Ανακάθισε στην καρέκλα της. «Ενστερνίζομαι σε μεγάλο βαθμό τα αιτήματα σας. Θα μας λύσουν τα χέρια είναι η αλήθεια. Θα το μεταφέρω στην κυβέρνηση…».

Τα βλέμματα τους ήθελαν φυσικά μια εγγύηση. Ρωτούσαν πότε;

«Αν με ρωτάτε, πότε…», συνέχισε. «Φαντάζομαι γύρω στον Δεκέμβρη ή από την νέα χρονιά θα έχουμε έτοιμο τον νέο Εργατικό Κώδικα…».

«Μα δεν χρειάζεται να παιδευτείτε… σας έχουμε ήδη έτοιμο ένα προσχέδιο…», είπε ένας από τους αξιωματούχους της Deutsche Bank και της έσπρωξε έναν μαύρο ογκώδη φάκελο. Η Ελένη τον άνοιξε και είδε ένα έτοιμο νομοσχέδιο, γραμμένο στα ελληνικά, ακριβώς όπως προέβλεπε το νομικό καθεστώς της χώρας. Χαμογέλασε και ξεφύλλισε το κείμενο προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο να σκεφτεί την απάντηση της. Ήταν αρκετά προκλητική η συμπεριφορά τους, αλλά δεν μπορούσε να πει τίποτα. Ήταν αδιανόητο να τους υπαγορεύουν σε τέτοιο βαθμό την νομοπαραγωγική διαδικασία. Αλλά, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν ήταν δικό της πρόβλημα. «Είστε εντάξει με αυτό;».

Συνέχισε να τους χαμογελά. «Ναι… ναι… δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα… θα το μεταφέρω στην κυβέρνηση και… και φαντάζομαι θα το προχωρήσουν…».

«Υπέροχα!», είπε ο κεντρικός αξιωματούχος και έγειρε πίσω την καρέκλα του χαζεύοντας το ρηχό ντεκολτέ της Ελένης. Ένιωσε λίγο άβολα, αλλά έπρεπε να παίξει το παιχνίδι του. Όλοι αυτοί δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα συνονθύλευμα στερημένων γέρων με εξουσία. Ότι χειρότερο! Ωστόσο μόνο έτσι μπορούσε να επιβιώσει. Οι άνθρωποι της Deutsche Bank δεν της άρεσαν καθόλου. Τους θεωρούσε τους χειρότερους χαρακτήρες, αλλά τους ανεχόταν τόσο, όσο έκαναν την δουλειά που ήθελε να κάνουν. Μόνο αυτό την ενδιέφερε.

Ιάκωβος Νέλλος

Στούντιο Τηλεοπτικού Σταθμού Channel 6

«ΣΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΡΟΥΣΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ! ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ».

Αυτοί ήταν οι τίτλοι των δελτίων ειδήσεων. Από το πρωί η Ελλάδα κινούνταν στους ρυθμούς του Σκανδάλου Ρούσσου. Μια εφημερίδα αποκάλυψε το Σκάνδαλο μέσω του Ντέμη Μακντόναλντ, ο οποίος υποστήριξε ότι δωροδόκησε την Μυρσέλα Ρούσου, την τέως Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, και την πρώην πρωθυπουργό, Μαργαρίτα Ορφανού για να τον διευκολύνουν και για να διαλύσουν το μοναδικό του αντίπαλο, τον λεγόμενο «Εθνικό Εργολάβο», ΑΤΕ ΑΕ. Τα ΜΜΕ θα το αναπαρήγαγαν διαρκώς με απευθείας συνδέσεις, έκτακτα δελτία και μεγαλόστομους τίτλους. Ουσιαστικά κατασκευάστηκε η πραγματικότητα ενός τεράστιου Σκανδάλου, που συνέδεε πολλά και πολλούς.

«Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι…», είπε η Ναταλί Δάντη κοιτώντας την κάμερα και παρουσιάζοντας το έκτακτο δελτίο του Channel 6.

«Το πολιτικό σύστημα τραντάχτηκε έπειτα από την αποκάλυψη του Σκανδάλου Ρούσου. Ο επιχειρηματίας Ντέμης Μακντόναλντ αποκάλυψε ότι όχι μόνο διευκολύνθηκε στην δανειοδότηση της εταιρείας του με το όνομα ΘΗΣΕΑΣ, αλλά συμμετείχε σε μυστικές συζητήσεις που στόχο είχαν τον διαγωνισμό για το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης, και ακούγεται και την επέκταση του ΜΕΤΡ¨Ο Αθηνών στον Πειραιά και το κλείσιμο της ιστορικής πλέον ΑΤΕ ΑΕ. Υπονόησε ευθέως μάλιστα ότι δωροδόκησε την πρώην πρωθυπουργό για αυτές τις διευκολύνσεις. Ας πάμε στον συνάδελφο μας που βρίσκεται εμπρός του Μεγάρου Μαξίμου, όπου μόλις πριν λίγο έφτασε ο Υπουργός Δικαιοσύνης…».

«Καλησπέρα Ναταλί, καλησπέρα και στους τηλεθεατές… Πράγματι πριν λίγη ώρα πέρασε την πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου ο Υπουργός Δικαιοσύνης, κύριος Κωνσταντινόπουλος. Ήταν πολύ συγκεκριμένος στην δήλωση του, λέγοντας ότι ‘επρόκειτο για ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων με τρανές αποδείξεις’. Τόνισε μάλιστα ότι θα εισηγηθεί στον πρωθυπουργό την διενέργεια εξεταστικής επιτροπής από την Βουλή…».

«Σε ευχαριστούμε πολύ. Πάμε τώρα στην συνάδελφο στις Βρυξέλες, για να δούμε τις πρώτες δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων».

«Καλησπέρα από το Βέλγιο. Μουδιασμένες είναι Ναταλί μου οι Βρυξέλες, καθώς όπως δηλώνουν δεν περίμεναν μια κυβέρνηση τόσο σημαντική για την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Βαλκάνια να αποδειχτεί ότι είχε τέτοιες παρακρατικές διαθέσεις. Η Γαλλική κυβέρνηση δεν έχει ακόμα κάνει κάποια δήλωση, ενώ η Γερμανική αντιπροσωπεία ζήτησε εμμέσως την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης».

«Προβληματικό το γεγονός ότι η Γαλλική προεδρεία δεν έχει τοποθετηθεί…».

«Ναταλί. Πράγματι το Ελιζέ δεν έχει βγάλει καμία ανακοίνωση…».

«Και όλοι ξέρουμε τις σχέσεις του Προέδρου Σαντιγιόν με το Εργατικό Κόμμα…», σχολίασε ο Γιώργος Κίμογλου.

Η ανταποκρίτρια από τις Βρυξέλλες ανασήκωσε τους ώμους της και χαμογέλασε αμήχανα. «Εν πάσει περιπτώσει σε ευχαριστούμε πολύ… ας επιστρέψουμε στο στούντιο κυρίες και κύριοι όπου θα σχολιάσουμε με τους εκλεκτούς μας καλεσμένους αυτό το πολύ σημαντικό γεγονός. Μαζί μας είναι Ιάκωβος Νέλλος και ο Θάνος Ρίζας…».

Η κάμερα άνοιξε το πορτραίτο και έδειξε από ψηλά το πλατό. «Καλησπέρα σε όλους!», είπε ο Κίμογλου και έκατσε στο τραπέζι.

«Συγγνώμη, μπορώ να παρέμβω, για ένα σχόλιο;», είπε ο Νέλλος.

«Ασφαλώς Ιάκωβε…».

«Δεν είναι μόνο το Σκάνδαλο Ρούσου…». Τόνισε την λέξη «σκάνδαλο» κουνώντας τα δάκτυλα του ειρωνικά. «είναι και…».

«Αμφιβάλλεις ότι επρόκειτο για σκάνδαλο;», τον διέκοψε η Ναταλί.

Ο Ρίζας γέλασε. 

«Δεν είπα αυτό, αλλά…».

«Δεν έχει αλλά Ιάκωβε…», τον διέκοψε ο Ρίζας αυτήν την φορά. «Είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο που αποδεικνύει το πόσο παρακμιακές ήταν οι κυβερνήσεις του Εργατικού Κόμματος…».

«Έχω ή δεν έχω τον λόγο;», είπε εκνευρισμένος ο Νέλλος.

«Ηρέμισε Ιάκωβε, βεβαίως τον έχεις…», σχολίασε ο Κίμογλου και σώπασε.

«Λοιπόν, σήμερα υπήρξε μια ακόμα αποκάλυψη. Η ΦυλΙΑ, μια νεανική φεμινιστική οργάνωση, κατήγγειλε τον Αντιπρόεδρο…».

Το ακουστικό της Ναταλής ήχησε περίεργα. «Όχι όχι όχι…», τον διέκοψε.

«Τι πάθατε;».

«Δεν θα το κάνουμε αυτό. Το θέμα μας είναι το Σκάνδαλο Ρούσου. Είναι θεματική έκτακτη εκπομπή για αυτό το θέμα και μόνο…».

«Ναι αλλά…», ξεκίνησε να λέει ο Νέλλος και τον διέκοψε ο Ρίζας.

«Περίμενε λίγο Ιάκωβε. Να πάμε με τα νερά σου άμα θες. Δεν μπορούμε να συγχέουμε ένα σκάνδαλο πραγματικό με μια καταγγελία που δεν έχει καν το νομικό ύφος που της αρμόζει. Δεν έχει γίνει μήνυση…».

«Είσαι σοβαρός;!», φώναξε ο Ιάκωβος και άρχισε να κοκκινίζει. «Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχει καταγγελθεί ότι έχει βιάσει φοιτήτριες και η απάντηση είναι ότι δεν έχει γίνει μήνυση;».

«Σας παρακαλώ. Δεν μπορούμε να πάμε σε διακοπή ακόμα δεν ξεκινήσαμε. Ας μείνουμε στο θέμα!».

«Να μείνουμε στο θέμα λοιπόν!», είπε έντονα ο Ιάκωβος Νέλλος κοιτώντας τον Ρίζα. 

Άνοιξε τον ντοσιέ του. 

«Εδώ έχω τα οικονομικά στοιχεία της ΑΤΕ ΑΕ. Είναι μια εταιρεία ΧΡΕ-Ω-ΚΟ-ΠΗ-ΜΕ-ΝΗ. Απολύτως! Ζούσε μόνο με δάνεια από το κράτος. Δάνεια που έπαιρνε διαρκώς και σταμάτησε το 2005, όταν άλλαξε η κυβέρνηση. Από τότε πέφτει! Και όταν λέω πέφτει, εννοώ χωρίς σταματημό. Ο κύκλος εργασιών μειώνεται. Το προσωπικό μειώνεται και τελικά η εταιρεία δεν παίρνει καμία δουλειά. Πριν το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης, η ΑΤΕ ΑΕ είχε χάσει πάρα πολλούς διαγωνισμούς…».

«Αυτό λέμε όλοι!», είπε ο Ρίζας.

«Τι εννοείς;».

«Εννοώ ότι η ΑΤΕ ΑΕ έκλεισε με εντολή της κυβέρνησης προς όφελος του ΘΗΣΕΑ…».

«Πάλι δεν καταλαβαίνω, η ΑΤΕ ΑΕ μόλις τώρα σου απέδειξα ότι έκλεισε λόγω έλλειψης χρημάτων…».

«Αν η κυβέρνηση δεν σταματούσε την δανειοδότηση, δεν θα έκλεινε!».

«Αυτό έλειπε! Η ΑΤΕ ΑΕ είναι ιδιωτική εταιρεία! Δεν είναι δημόσια… το κράτος δεν έχει καμία υποχρέωση να την χρηματοδοτεί…».

«Είναι όμως εθνικών συμφερόντων Ιάκωβε…», είπε ο Κίμογλου με διδασκαλικό ύφος.

«Από πότε η ΑΤΕ ΑΕ είναι εθνικών συμφερόντων; Έχουμε ή δεν έχουμε ελεύθερη αγορά…».

«Προφανώς δεν καταλαβαίνεις πως λειτουργεί η ελληνική οικονομία…».

«Μα ακριβώς επειδή αντιλαμβάνομαι πως λειτουργεί η ελληνική οικονομία το λέω αυτό…».

«Όχι όχι κάνεις λάθος…».

«Μου απαγορεύεις την αντίθετη άποψη; Αυτήν την στιγμή η περίπτωση της ΑΤΕ ΑΕ είναι χαρακτηριστική για την διαφθορά και τον τρόπο λειτουργίας ενός συστήματος εξουσίας, εκπρόσωπος του οποίου είναι αποδεδειγμένα ο κύριος Κορωναίος… Να σας θυμίσω την οικογένεια Σπήλιου;».

«Τώρα ακούγεσαι σαν κομματικός του Ανδρέου…», σχολίασε ο Ρίζας και γέλασε κοιτώντας την Ναταλί.

«Αν εγώ είμαι κομματικός του Ανδρέου, εσύ είσαι ξεκάθαρα με αυτό το σύστημα εξουσίας, που μόλις περιέγραψα…».

«Διάλλειμα! Πάνε σε διάλλειμα!», ακούστηκε μια φωνή από το ακουστικό της Ναταλής Δάντη. «Κύριοι ας μην το παρατραβάμε. Ακούστηκαν βαριές κουβέντες. Πρέπει να πάμε σε ένα διάλλειμα… λίγο να ηρεμίσουμε…». 

Τα φώτα χαμήλωσαν στο στούντιο και ο Ιάκωβος Νέλλος σηκώθηκε όρθιος και ξεφύσησε. «Τι είναι αυτό το πράγμα;».

«Τι εννοείς Ιάκωβε;», ρώτησε ο Κίμογλου εκνευριστικά ήρεμος.

«Τι εννοώ;! Δεν με αφήνετε να μιλήσω. Με διακόπτετε και εμφανώς θέλετε να περάσετε μια συγκεκριμένη γραμμή! Θα σου πω εγώ τι…».

Ο Κίμογλου του έσφιξε το μπράτσο. «Σταμάτα να μιλάς! Δεν ξέρεις που βρίσκεσαι; Ή κάνεις πως δεν ξέρεις; Εδώ μιλάμε μόνο για την Ρούσου… τίποτα άλλο… αν δεν σου αρέσει, φύγε… θα βρούμε μια δικαιολογία…». Κοίταξε με την άκρη του ματιού του τον Ρίζα, που πληκτρολογούσε κάτι στο tablet του, και έπειτα κοίταξε πάλι στον Νέλλο. «Κατάλαβες;».

Η αλήθεια θα λάμψει. Η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει

Γραφεία εφημερίδας Η ΦΟΡΑ, 5 Νοεμβρίου 2018

Ρούσου. Σκάνδαλο. Εργατικό Κόμμα. Διαφθορά. Ορφανού. Παρακράτος. Εγκληματίες. Ρούσου. Ορφανού. Ανδρέου. Εργατικό Κόμμα. Σκάνδαλο. Διαφθορά. Εγκληματίες. Διαφάνεια. Φιλελεύθερο Κόμμα. Ανδρέου. Σκάνδαλο. Ρούσου. Εργατικό Κόμμα. Διαφθορά. Ορφανού. Φιλελεύθερο Κόμμα. Διαφάνεια. Παρακράτος. Εγκληματίες. Ρούσου. Εργατικό Κόμμα. Εκλογές. Διαφάνεια. Φιλελεύθερο Κόμμα. Κορωναίος. Πρωθυπουργός. Ηγέτης. Ανδρέου. Διαφθορά. Εργατικό Κόμμα. Εγκληματίες. Ρούσου. Ορφανού. Τάξη. Αναρχία. Ασφάλεια. Χάος. Ρεαλισμός. Λαϊκισμός. Μεσσίας. Συμμορία. 

Οι τηλεοράσεις βούιζαν από το πρωί. «Το Εργατικό Κόμμα ήταν και είναι το σύμβολο της παρακμής!», φώναζαν οι σχολιαστές στις πρωϊνές εκπομπές. «Η πρώην Υπουργός, όπως και η κυρία Ορφανού, πρέπει να δώσουν εξηγήσεις!», συνέχιζαν, παραλύοντας την χώρα και μουδιάζοντας, σοκάροντας την κοινωνία. Οι τίτλοι των ειδήσεων, οι κεφαλίδες των εφημερίδων συμφωνούσαν μεταξύ τους, υπαγορευόμενες από το Μέγαρο Μαξίμου. «ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ: ΠΩΣ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΣΙΦΛΙΚΙ», έγραφαν, τονίζοντας παράλληλα το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης. «ΜΕΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΠΗΛΙΟΥ; Ή ΜΗΠΩΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΡΕΜΟΥΛΑΣ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ». Ο Αντωνιάδης μαζί με τους συναδέλφους του δεν μπορούσαν να δουλέψουν. Άκουγε όλους τους συναδέλφους του να βρίζουν την πρώην πρωθυπουργό, παρά το γεγονός ότι την είχαν στηρίξει μέχρι το τέλος. Ο ίδιος όμως δεν ήταν σίγουρος. «Αυτό ανατρέπει πολλά!», ψιθύρισε κοιτώντας τους δημοσιογράφους στην τηλεόραση να συζητάνε με στελέχη της κυβέρνησης σε έντονο ύφος απέναντι στο Εργατικό Κόμμα, το οποίο δεν είχε σχολιάσει τίποτα ακόμα.

«Είναι εμφανές ότι μιλάμε για ένα τεράστιο σκάνδαλο. Όσοι δεν είμαστε χρυσόψαρα, θεωρώ ότι μπορούμε να θυμηθούμε την πολιτική αντιπαράθεση του 2004, λίγο πριν την δολοφονία, όπως αποδεικνύεται, της οικογένειας Σπήλιου. Η τότε κυβέρνηση ήθελε αλλαγή του οικονομικού μοντέλου, ενώ η τότε αντιπολίτευση έλεγε ξεκάθαρα ότι δεν θα το επιτρέψει. Είχαν βγει στους δρόμους, είχε παραλύσει η χώρα και τελικά η τρομοκρατική οργάνωση, που όλοι ξέρουμε, χτύπησε ανεξίτηλα την κοινωνία μας. Οπότε ναι, το σχέδιο της κυβέρνησης για εξορθολογισμό των διαδηλώσεων και διαφάνεια στην χώρα είναι σωστό. Πρέπει τα στελέχη του Εργατικού Κόμματος να κάτσουν στο εδώλιο, να λογοδοτήσουν για όλα! Και είναι λυπηρό. Το σκάνδαλο επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η αντιπολίτευση παραμένει εκνευριστικά σιωπηλή. Δεκατρία χρόνια λήστευαν το κράτος, το παρέδωσαν στα συμφέροντα που τους στήριζαν και τώρα δεν έχουν τι να πουν;», σχολίασε ο Θάνος Ρίζας, γνωστός για τις ακραίες και προκλητικές τοποθετήσεις του.

«Πάντως… με ενημερώνουν ότι ο κύριος Ανδρέου κάλεσε τα κανάλια στα γραφεία του Εργατικού Κόμματος για να κάνει δηλώσεις. Ήδη νωρίτερα είχε βρεθεί εκεί και η κυρία Ορφανού…», σχολίασε η Ναταλί Δάντη.

«Δηλαδή λες να αναμένουμε τοποθέτηση; Μακάρι… Αυτό δεν αλλάζει τίποτα όμως! Το σκάνδαλο είναι σκάνδαλο και πρέπει να διερευνηθεί, να αποδοθούν ευθύνες!».

Ο Μιχάλης έκλεισε την τηλεόραση. «Άντε μωρέ που θα ακούμε αυτόν τον γλίτσα! Δεν τον είχαν διαγράψει από την ΕΣΗΕΑ;», είπε, αλλά κανείς από τους συναδέλφους του δεν του έδωσε σημασία.

«Τα πράγματα δεν πάνε καλά Μιχάλη… μας πρόδωσε η Ορφανού…», είπε ένας από αυτούς.

«Έλα ρε συ, μην μου πεις ότι πιστεύεις αυτό το παραμύθι…».

Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. «Σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ, αλλά τι προβάλουν αυτοί. Είναι σε κάθε σπίτι Μιχάλη. Ακόμα και ψέματα να λένε, έχουμε πρόβλημα. Κρεμαστήκαμε…».

Δεν μπορούσε να πει τίποτα. Είχε μουδιάσει. Έκατσε στην καρέκλα του γραφείου του και προσπάθησε να γράψει στον υπολογιστή του ένα κείμενο γνώμης. Έπειτα κοίταξε την Ελένη Παππά, που ολοκλήρωνε το άρθρο της για την Ζάρια. Είχε αφοσιωθεί τόσο πολύ, που ήταν σίγουρος ότι δεν είχε ακούσει τίποτα για το σκάνδαλο. Φαινόταν ότι ήταν νευριασμένη και μπορούσε να καταλάβει γιατί. Χρειαζόταν ακόμα μία, τελευταία συνέντευξη μαζί της. Να ξεκαθαρίσει κάποιες λεπτομέρειες, να επιβεβαιώσει ποιους είχε δει και κυρίως το που, περίπου, γινόταν το πάρτι οργίων. Φοβόταν να ξαναπάει όμως, καθώς τις τελευταίες μέρες ένιωθε ότι κάποιος την παρακολουθούσε. Κάτω από το σπίτι της, στο λεωφορείο, ακόμα και στην είσοδο των γραφείων της εφημερίδας ανατρίχιαζε από την αδιάκριτη και έντονη ματιά κάποιου. Δεν τον έβλεπε, αλλά ήταν βέβαιη ότι ήταν εκεί.

Την πλησίασε και την ακούμπησε στον ώμο. «Όλα καλά;».

Τρόμαξε και του χάιδεψε την παλάμη. «Καλά. Παιδεύομαι. Πρέπει να βγει στην δημοσιότητα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για το καλό της Ζάρια κυρίως».

«Γιατί το λες αυτό;».

«Νομίζω μας έχουν καταλάβει…».

Παραξενεύτηκε και ήθελε να ακούσει την συνέχεια της σκέψης της. Πήρε μια καρέκλα και έκατσε. «Κάποιος με παρακολουθεί. Το ξέρω! Και… νιώθω ότι η Ζάρια δεν είναι ασφαλής… η κυβέρνηση προανήγγειλε καταστολή των καταλήψεων… Αν ξέρουν για αυτήν, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πέσει στα χέρια τους… Τι θα κάνουμε Μιχάλη;».

«Τίποτα! Θα πάμε ξανά αύριο να την δούμε, να της μιλήσουμε και μόλις δημοσιευθεί το άρθρο και η καταγγελία, θα επικοινωνήσουμε με την Πρεσβεία της Μολδαβίας… έπειτα όλα θα πάνε καλά…».

Εκείνην την στιγμή πέρασε από μπροστά τους ο διευθυντής της εφημερίδας, ο Μάκης Τριανταφύλλου. «Διευθυντά!», φώναξε ο Μιχάλης, αλλά δεν τον πρόλαβε. Μπήκε βιαστικά, θυμωμένος στο γραφείο του. Έτρεξε από πίσω του και άνοιξε την πόρτα. Ήταν πολύ σφιγμένος και κόκκινος από τα νεύρα του. «Μάκη… καλά είσαι;», τον ρώτησε, αλλά ήξερε την απάντηση.

«Σου φαίνομαι καλά;».

Δεν ήθελε να του υπενθυμίσει να μην τον φωνάζει έτσι. «Όχι….», απάντησε πνιγμένα.

«Μόλις μίλησα με την Γενική Γραμματεία Τύπου… Είναι καθίκια, πουτάνας γιοί! Μας έκοψαν την χρηματοδότηση… και την κρατική διαφήμιση, τις καμπάνιες… όλα!», είπε και άναψε ένα τσιγάρο. Έπειτα τον κοίταξε. «Θέλω να τους τσακίσω! Με ακούς; Θέλω το άρθρο σου… και κάθε άρθρο που θα τους γίνει παλούκι στον κώλο, καταλαβαίνεις;!».

Χαμογέλασε πολύ ευχαριστημένος και τότε μπήκε μέσα ένας από τους δημοσιογράφους. «Αφεντικό… πραγματικά πρέπει να το δεις αυτό…». Ο Τριανταφύλλου σηκώθηκε, αφού πρώτα έκανε άλλη μια τζούρα. Πλησίασε τον υπολογιστή του δημοσιογράφου και διάβασε το email. «Καταγγελίες εναντίον του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης ΔΤ-Πληροφορίες», έγραφε ως θέμα το μήνυμα με αποστολέα την Οργάνωση ΦυλΙΑ. 

«Ωωωωω….», ξεστόμισε μόλις το διάβασε συγκλονισμένος από τις περιγραφές και από τα αρχεία των δεκάδων σελίδων των καταγγελιών. Εκείνη ακριβώς την στιγμή εμφανίστηκε στην τηλεόραση ο πρωθυπουργός, ντυμένος χαλαρά με ένα πουκάμισο και μια μπλε γραβάτα χωρίς σακάκι, για να τοποθετηθεί για το λεγόμενο πλέον Σκάνδαλο Ρούσου. 

«Συμπολίτες μου, όπως και εσείς, έτσι και εγώ παρακολουθώ τις δραματικές εξελίξεις και τις διαστάσεις που λαμβάνει το Σκάνδαλο του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης. Είχαμε δίκιο στις προβλέψεις μας ήδη από την προεκλογική περίοδο ότι ο αντίπαλος μας δεν έπαιζε δίκαια. Δεν ήταν ένας απλός αντίπαλος, αλλά ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας, που χρόνια τώρα ρήμαζε την πατρίδα. Πολλά από αυτά που βγαίνουν στην δημοσιότητα τα θυμάμαι και εγώ, και τα γνωρίζω καλά, λόγω, αν θέλετε, της προσωπικής μου σχέσης με την οικογένεια Σπήλιου. Δεν θα λυγίσουμε. Θα ζητήσουμε εξηγήσεις από το Εργατικό Κόμμα και τον κύριο Ανδρέου. Είμαστε η κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, των Ελλήνων που θέλουν να προοδεύσουν, να αλλάξουν την χώρα. Τότε και τώρα έχουμε απέναντι ένα κράτος μέσα στο κράτος, που πρέπει να το διαλύσουμε. Για αυτό λοιπόν και αναγγέλλω την πρόθεση της κυβέρνησης για εξεταστική επιτροπή σχετικά με το Σκάνδαλο και φυσικά όλη την περίοδο της διακυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος. Η αλήθεια θα λάμψει. Η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει!».

Λάμπρος Τσακίρης

Προεδρικό Μέγαρο, 6 Νοεμβρίου 2018

Ο πρωθυπουργός πέρασε το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου χαμογελώντας στις κάμερες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Λάμπρος Τσακίρης στεκόταν στο κέντρο του προεδρικού γραφείου με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας τον πρωθυπουργό. Το γραφείο ήταν νεοκλασσικά διακοσμημένο. Κατά έναν τρόπο σκοτεινό και αφιλόξενο, αλλά γεμάτο κύρος. Απέπνεε σεβασμό και αμηχανία. Κανένας δεν ένιωθε άνετα εκεί, όλοι όμως ήθελαν να βρεθούν σε αυτό το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, να σταθούν στην είσοδο και να υποδεχτούν τον επικεφαλής της κυβέρνησης. Ο Μάρκος Κορωναίος δεν έχασε το χαμόγελο του. Όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο και οι τηλεοπτικοί δέκτες σε λίγα λεπτά θα μετέδιδαν την ενημέρωση του πρωθυπουργού στον Προέδρο της Δημοκρατίας για το Σκάνδαλο Ρούσου και τις ενδεχόμενες διεθνείς προεκτάσεις του. 

«Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω κύριε Πρόεδρε».

«Και εγώ χαίρομαι πολύ…».

Ο Κορωναίος έδωσε το χέρι του στον Τσακίρη και στάθηκε δίπλα του για μερικές φωτογραφίες. Μετά από μερικά κλικς ο Λάμπρος Τσακίρης του έδειξε το γνωστό προεδρικό καθιστικό και ο πρωθυπουργός έκατσε στον καναπέ ξεκουμπώνοντας το σακάκι του.

«Κύριε Πρόεδρε, προσπαθώντας να τηρήσω την εβδομαδιαία μας δια ζώσης συνάντηση, θα ήθελα να σας ενημερώσω για το ομολογουμένως ζήτημα των ημερών, για το σκάνδαλο που στα δημοσιογραφικά πρακτορεία έμεινε με την ονομασία ‘Σκάνδαλο Ρούσου’».

Ο Τσακίρης κατένευσε.

«Κύριε Πρόεδρε η κυβέρνηση επιθυμεί να μείνει πιστή στις δεσμεύσεις της. Η διαφάνεια και η σοβαρότητα της πολιτικής είναι πολύ υψηλά στην ατζέντα μας και για τον λόγο αυτό έχουμε ήδη ξεκινήσει αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις ελέγχονται από τα εκλεγμένα σώματα σε όλα τα επίπεδα της διακυβέρνησης. Σε όλες τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες, οι μονοκομματικές κυβερνήσεις που διαρκούν πολλά χρόνια είναι εκείνες που χρειάζονται τον μεγαλύτερο έλεγχο, την μεγαλύτερη προσοχή. Είναι εκείνες που ταυτίζονται με το κράτος. Είναι εκείνες που μπερδεύουν το εθνικό συμφέρον με το προσωπικό συμφέρον. Κύριε Πρόεδρε η αποκάλυψη αυτής της υπόθεσης έρχεται και επιβεβαιώνει αυτόν τον κανόνα. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, καθώς αυτά είναι ζητήματα της δικαιοσύνης. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο εξεταστικής επιτροπής, που θα διερευνήσει το συγκεκριμένο ζήτημα ενδελεχώς, ώστε η νομοθετική εξουσία να γίνει αρωγός της δικαστικής χωρίς φυσικά να παραβιαστεί η διάκριση τους. Είναι όμως δέσμευση προσωπική δική μου, η διαφάνεια να επιστρέψει στην χώρα».

«Κύριε πρωθυπουργέ ευχαριστώ πρώτα από όλα για την τήρηση της κοινοβουλευτικής τάξης, για άλλη μια φορά, σε ότι αφορά την ενημέρωση μου. Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι ένας ρόλος στατικός, ένας ρόλος χωρίς ουσία. Προσαρμόζεται διαρκώς αναλόγως με την κρισιμότητα των συγκυριών. Η διαφάνεια είναι βασική για την ομαλότητα και την υγεία του πολιτικού μας συστήματος, όπως επίσης η λογοδοσία είναι ο πυρήνας της δημοκρατικής διαδικασίας. Και αυτό αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις, όλες τις κυβερνήσεις και όλους τους Προέδρους της Δημοκρατίας. Ενθαρρύνομαι από την απόφαση σας να ερευνήσετε όλες τις υποθέσεις σε βάθος και θεωρώ ότι είναι σίγουρα προς το συμφέρον του λαού και της δημοκρατίας. Καλή δύναμη εύχομαι».

«Να είστε καλά κύριε Πρόεδρε…», δήλωσε ο Κορωναίος και κοίταξε τις κάμερες χαμογελώντας αμήχανα.

Η μετάδοση σταμάτησε και σιγά σιγά τα τηλεοπτικά συνεργεία αποχώρησαν από το προεδρικό γραφείο ευχαριστώντας τυπικά τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μόλις έκλεισαν οι πόρτες ο Λάμπρος Τσακίρης χαλάρωσε την γραβάτα του και ξεφύσησε.

«Πρόσεχε μην κάνεις κακό στο κόμμα…», είπε.

«Τι εννοείς;». Ο Μάρκος Κορωναίος έκανε τον ανήξερο.

«Εννοώ ότι αυτή η κομπίνα με την Ρούσου είναι περίεργη. Πρόσεχε μην κάνεις κακό στο κόμμα. Τέτοια λάθη κάναμε και βρεθήκαμε για δέκα και χρόνια στην αντιπολίτευση».

«Μην σε αγχώνει το κόμμα! Όλα θα πάνε καλά, από σένα χρειάζομαι την σιωπηλή σου υποστήριξη».

«Κοίταξε, χρειάζεται ένα μέτρο. Και στις μεταρρυθμίσεις που θέλεις να κάνεις…». Ο Τσακίρης κοίταξε το ρολόι στο χέρι του. Ήταν καλή ώρα για μια γουλιά ουίσκι. «Αλλά με μέτρο και πάντα σε κοινό βηματισμό με την κοινωνία. Θέλεις;».

«Όχι ευχαριστώ. Κύριε Πρόεδρε το κυβερνητικό πρόγραμμα το ορίζει η κυβέρνηση…», απάντησε θεσμικά ο πρωθυπουργός, αφήνοντας υπόνοιες συνταγματικών παραβιάσεων.

«Ηρέμισε λίγο. Μόλις πριν ζήτησες την σιωπηλή μου υποστήριξη. Δεν ακούγεται και τόσο συνταγματικό αυτό. Το μοναδικό που σου λέω είναι ότι ούτε εγώ ούτε οι άνθρωποι μου θα στηρίξουμε μέτρα και κινήσεις ακραίες και πολωτικές!».

Το Υπουργικό Συμβούλιο ήταν περίεργο. Όλοι είχαν να πουν ότι πρώτον, δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει ο Κορωναίος για ένα μικρό και ευέλικτο σχήμα και αντιθέτως είχαμε μόνο δύο υπερυπουργεία σε συνδυασμό με τα δυσκίνητα υπουργεία των κυβερνήσεων του Εργατικού Κόμματος και δεύτερον, οι πιο πολλοί ήταν κομματικά πρόσωπα. Από τα δεκαοκτώ κύρια υπουργεία, τα έξι διοικούνταν από στελέχη της φιλελεύθερης τάσης, τα οκτώ από κεντροδεξιά στελέχη και τα τρία από στελέχη της ακροδεξιάς. Μόνο ο Αντιπρόεδρος Παναγιώτης Βασιλόπουλος ήταν ανεξάρτητος. Ουσιαστικά στο Υπουργικό Συμβούλιο μπορούσαμε να δούμε τις ισορροπίες στο Φιλελεύθερο Κόμμα, όπου ναι μεν η Κεντροδεξιά παραμένει πρώτη σε δύναμη, απειλείται από την ακροδεξιά που κατέχει τα πιο σημαντικά υπουργεία: το υπερυπουργείο Εθνικής Άμυνας, Μετανάστευσης και Ασύλου, το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, και το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Αντιθέτως η κεντροδεξιά κατείχε κάποια σχετικά ασήμαντα υπουργεία για τις προτεραιότητες κυβέρνησης και κόμματος όπως τα Υπουργεία Υποδομών και Μεταφορών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Τουρισμού. Βέβαια, ο Λάμπρος Τσακίρης κατάφερε να κρατήσει στην επιρροή της κεντροδεξιάς τάσης τα πολύ σημαντικά Υπουργεία Εξωτερικών, Εσωτερικών, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Προστασίας του Πολίτη. Το πιο σημαντικό ζήτημα όμως του κυβερνητικού προγράμματος, η ευρωπαϊκή πολιτική, πλέον δεν εντασσόταν στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εξωτερικών, αλλά στον ίδιο τον πρωθυπουργό μέσα από την νεοϊδρυθείσα γραμματεία παρά τω πρωθυπουργώ περί ευρωπαϊκής πολιτικής. 

Πέρα από την θέση του πρωθυπουργού, η Φιλελεύθερη Τάση κατείχε το Υπουργείο Υγείας, όπου θα προωθούνταν η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος που θα προωθούσε την μεταρρύθμιση στην ΔΕΗ και το πιο σημαντικό υπερυπουργείο από όλα, το Υπουργείο Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, που ένωσε τρία διαφορετικά υπουργεία των Εργατικών κυβερνήσεων. Υπουργός τέθηκε ο πολύ κοντινός φίλος και συνεργάτης του Κορωναίου, Αριστοτέλης Χρήστου και πολλά δημοσιογραφικά πρακτορεία σε Ελλάδα και Ευρώπη μίλησαν για τον «νέο τσάρο της Οικονομίας, που θα αλλάξει την χώρα».

«Θα αναλάβεις την ευθύνη κυβερνητικής κρίσης;», ρώτησε ο Μάρκος Κορωναίος.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γέλασε και ήπιε μια γουλιά από το ουίσκι του. 

«Μάρκο, οι ηγέτες των κομμάτων πέφτουν σαν τις μύγες. Το ξέρεις πολύ καλά αυτό. Το ξέρει και η αδερφή σου και ο Γρίβας και γενικότερα… το ξέρετε όλοι σας».

«Δεν απαντάς, όμως, στην ερώτηση μου. Θα μπλοκάρεις νομοσχέδια;».

«Δεν είναι θέμα μπλοκαρίσματος. Δεν θα επιτρέψω τα πράγματα να ξεφύγουν και να διχαστεί η κοινωνία. Είναι στα συνταγματ…».

Ο Κορωναίος τον διέκοψε.

«Θα έλεγα λίγο να ηρεμίσεις. Για αρχή τουλάχιστον… Είμαι σίγουρος ότι θέλεις να ξαναεκλεγείς, όπως και εγώ θέλω να μείνω στην θέση μου, όπως το κόμμα μας θέλει να μείνει στην συμπολίτευση. Γενικότερα πολλοί θέλουν να μείνουν τα πράγματα έτσι. Δεκατρία χρόνια ήταν πολλά Λάμπρο, και οφείλω να σου ομολογήσω ότι ήταν δύσκολα…».

Μαρία Νικολάου

Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων

Η συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΒ είχε ήδη ξεκινήσει επί της προτάσεως της Προέδρου του, Μαρίας Νικολάου, για τον αναπτυξιακό νόμο και την συμβάσεις εργασίας. Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης βέβαια επικεντρώθηκε κυρίως σε δύο θέματα: την φορολογία, ως τμήμα της προσέλκυσης επενδύσεων, και το εργασιακό περιβάλλον στις επιχειρήσεις διανομής φαγητού. Υπήρχε σε σημαντικό βαθμό ευρεία συμφωνία. Η φορολογία έπρεπε να μηδενιστεί, καταργώντας τον «νόμο-έκτρωμα», όπως έλεγαν, των κυβερνήσεων του Εργατικού Κόμματος για υψηλή φορολογία σε μεγάλα κεφάλαια και διεθνείς επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή οι επιχειρηματίες της διανομής τροφίμων προωθούσαν την ιδέα ενός νέου νόμου πλαισίου που θα προβλέπει το καθεστώς συνεργασίας των διανομέων με τις εταιρείες, το freelancing με άλλα λόγια, και το δικαίωμα μετατροπής των εργαζομένων σε ελεύθερους επαγγελματίες, που θα πουλούσαν τις υπηρεσίες τους στις πλατφόρμες διανομής.

Ο εκπρόσωπος αυτών των ιδεών, της μηδενικής φορολογίας ως μέρος του νέου αναπτυξιακού νόμου και του νόμου πλαισίου για τα εργασιακά, επιχειρηματολογούσε υπέρ των συγκεκριμένων προτάσεων προς την ίδια την Πρόεδρο αλλά και προς τους εκπροσώπους της κυβέρνησης. 

«Θεωρούμε πολύ σημαντική την συγκεκριμένη αλλαγή για τα συμφέροντα του κλάδου μας… εντάσσεται φυσικά μέσα στην συμφωνία που είχαμε ήδη από τον Γενάρη του 2018 και εννοείται πως ταιριάζει με τον νέο αναπτυξιακό νόμο…».

Έβγαλε από τον σκληρόδετο φάκελο του έναν πάκο με συραμμένα χαρτιά. 

«Έχουμε μάλιστα έτοιμο και το νομοσχέδιο για ψήφιση στην Βουλή. Μπορείτε να το μεταφέρετε όπως ακριβώς είναι στον κύριο Υπουργό και στον κύριο Πρωθυπουργό. Έχουν όσο χρόνο θέλουν φαντάζομαι…», είπε και κοίταξε την Πρόεδρο. «να το κοιτάξουν…».

Με αυτές τις τελευταίες λέξεις έκατσε στην θέση του, υπό τον ήχο των χειροκροτημάτων των υπόλοιπων επιχειρηματιών. Η Μαρία Νικολάου χαμογέλασε χειροκροτώντας και κοιτώνας τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου Ανάπτυξης, Μενέλαο Καλέντζη. Είχε αγχωθεί. Από την αρχή, που μπήκε μέσα στην αίθουσα συνεδριάσεων, φαινόταν ιδιαίτερα στρεσαρισμένος. Στο ριγέ μπλε πουκάμισο του σκιαγράφονταν κηλίδες ιδρώτα και το μέτωπο του έσταζε, ενώ στραβοκατάπινε, αναμασώντας το σάλιο του και γλύφοντας τα χείλη του. Έτριψε τις ραγάδες του μετώπου του και κοίταξε αμήχανα τα χαρτιά του. «Λοιπόν… κύριε Καλέντζη; Πως σας φαίνονται;».

Χαμογέλασε σφιγμένα και ξεκούμπωσε το πρώτο κουμπί του πουκαμίσου του βλέποντας την αγέλη των φιδιών του ΣΕΒ να περιμένουν μια αντίδραση -μια οποιαδήποτε αντίδραση.

«Εντάξει, θα το μεταφέρω στον Υπουργό. Θα το συζητηθεί και εντός του Υπουργείου, φαντάζομαι και εντός του υπουργικού συμβουλίου…».

«Χα! Μην σας αγχώνει αυτό! Έχουμε ήδη επικοινωνήσει με την κυβέρνηση για τις συγκεκριμένες διατάξεις…», είπε η Νικολάου.

«Ναι απλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει», απάντησε διστακτικά ο Καλέντζης.

Το πρόσωπο της Μαρίας Νικολάου αγρίεψε. «Τι εννοείτε ‘αλλάξει’;».

Ρουθούνισε. «Οι απεργίες των εργατών μας πιέζουν αρκετά. Δεν νομίζω ότι τα συνδικάτα θα δεχτούν τόσο εύκολα τέτοιου είδους προτάσεις».

 Χτύπησε το χέρι της στο τραπέζι, κάνοντας τα χρυσαφικά μπιχλιμπίδια των χεριών της να κουδουνίσουν χτυπώντας από την μία το ένα πάνω στο άλλο και από την άλλη όλα μαζί πάνω στο τραπέζι. 

«Κύριε Καλέντζη!», φώναξε.

Επικράτησε νεκρική ησυχία, την στιγμή που η Νικολάου μόρφασε προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία της. «Κύριε Καλέντζη ας είμαστε ξεκάθαροι…».

«Αυτό θέλω και εγώ, να είμαστε…».

«Επ!», φώναξε και ηρέμισε ευθύς αμέσως. «Δεν θα με διακόπτεις! Έγινα σαφής;». 

Κούνησε τον κεφάλι του καταφατικά.

«Το τι θα πουν τα συνδικάτα είναι το τελευταίο που μας νοιάζει αυτήν την στιγμή. Το τι θα πράξουν τα σωματεία των εργαζομένων δεν μας αφορά. Είναι κάτι που απλά το θεωρούμε εμπόδιο. Κανένας δεν τους δίνει σημασία και φυσικά δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να τους δώσει σημασία. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να τους ακούσει. Έχουμε τα μέσα για να το κάνουμε αυτό. Ο Σύνδεσμος έχει συγκεκριμένους στόχους και προοπτικές. Τα είχαμε θέσει όλα στον αξιότιμο κύριο πρωθυπουργό, πριν την συμφωνία που κάναμε τον περασμένο Γενάρη και φυσικά την μέρα της εκλογής του ως επικεφαλής του κόμματος σας, ενός κόμματος που χωρίς εμάς θα είχε διαλυθεί, θα είχε βυθιστεί στον βούρκο του. Οι προθέσεις μας είναι γνωστές και θέλω να ελπίζω σεβαστές και κατανοητές από όλους. Μην ξεχνάτε την θέση σας. Μην ξεχνάτε χάρη σε ποιους σήμερα βρίσκεστε εκεί που βρίσκεστε και φυσικά χάρη σε ποιους θα παραμείνετε εκεί…».

Τρεμόπαιξαν τα μάτια του. Τα πόδια του μούδιασαν από τα γόνατα και κάτω. Δάγκωσε τα χείλη του νευρικά σκουπίζοντας το μέτωπο του. «Κατανοητό κύριε Καλέντζη;».

«Απολύτως κυρία Νικολάου…». Η φωνή του τρεμόπαιξε. Ψιθυριστή. Πεθαμένη και υποταγμένη. «Απολύτως…».

Χάρης Ανδρέου

Γραφεία Εργατικού Κόμματος

Οι δημοσιογράφοι και τα τηλεοπτικά επιτελεία στήθηκαν στην είσοδο των γραφείων του Εργατικού Κόμματος, όπου ο Χάρης Ανδρέου και η Μαργαρίτα Ορφανού θα έκαναν δηλώσεις σχετικά με τις αποκαλύψεις του φιλοκυβερνητικού τύπου για το Σκάνδαλο Ρούσου. Σε όλους έκανε εντύπωση ότι η πρώην Υπουργός απουσίαζε και σίγουρα αυτή θα ήταν η πρώτη ερώτηση που θα τους έκαναν. Με δήλωση του δικηγόρου της, η Μυρσέλα Ρούσου θα διευκρίνιζε αργότερα ότι «ο στόχος είναι η ίδια και όχι η παράταξη, ας αφήσουν οι σκευωροί το κόμμα έξω από αυτό και να την αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο». Παρόλαυτα η κοινή γραμμή του Εργατικού Κόμματος ήταν αντίθετη. Στόχος ήταν η παράταξη, το θέμα δεν ήταν προσωπικό, αλλά βαθιά πολιτικό και κομματικό. 

Η γυάλινη κόκκινη πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκαν χαμογελαστοί οι Ανδρέου και Ορφανού. Πρώτος τον λόγο πήρε ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος. «Καλησπέρα σε όλους και όλες…».

Τα φλας των φωτογράφων δεν έχασαν στιγμή.

«Ο φιλοκυβερνητικός τύπος, βαθιά ελεγχόμενος από συμφέροντα κοινά με τον πρωθυπουργό, προέβη σε μια δήθεν αποκάλυψη. Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος μέσω της Υπουργού Υποδομών Μυρσέλας Ρούσου θέλησε να κατευθύνει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση το έργο του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης. Είναι εμφανές ότι το Φιλελεύθερο Κόμμα και τα συμφέροντα που το στηρίζουν βρίσκονται σε διαρκή απειλή. Ο λαός ξυπνά και αρχίζει να αντιλαμβάνεται τα ψέματα και την παραίσθηση που σκοπίμως δημιούργησαν τα χορτασμένα από κρατικό χρήμα Μέσα Ενημέρωσης του κυρίου Γρίβα. Αυτό φυσικά δεν αρέσει στον κύριο Κορωναίο και στην παρέα του, που με το πρώτο ρήγμα της γυάλινης εικόνας τους πέρασαν στην αντεπίθεση και στην σκανδαλολογία. Εμείς μένουμε στην αρχική μας θέση. Όλα στο φως!».

Οι δημοσιογράφοι άρχισαν τις ερωτήσεις. «Που είναι η κυρία Υπουργός;», «Θα την διαγράψετε προληπτικά;». Η Μαργαρίτα Ορφανού χαμογέλασε και έκανε νόημα στους δημοσιογράφους να καθησυχαστούν.

«Παρακαλώ… ένας ένας… ξέρετε ότι οι δημόσιες τοποθετήσεις μου ύστερα από τις εκλογές του Μαΐου είναι και θα είναι σπάνιες. Έχω αποχωρήσει από τον χώρο της πολιτικής και σύντομα και από την κοινοβουλευτική δράση. Παρόλαυτα δεν μπορώ να σιωπήσω απέναντι σε ψέματα και κατηγορίες χωρίς κανένα έρεισμα στην πραγματικότητα. Ο κύριος Μακντόναλντ προέβη σε κάποιες δηλώσεις οι οποίες πέρα από μισές ήταν και ψευδείς. Ξεχνά δηλαδή ότι η συμφωνία του ελληνικού δημοσίου και της εταιρείας ΘΗΣΕΑΣ διεκόπη και βρεθήκαμε ακόμα και στα πρόθυρα διεθνούς διαιτητού ελέγχου και παραπομπής της υπόθεσης στο ICSID. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι το Φιλελεύθερο Κόμμα, στην ανάγκη του να χτυπήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους, πέφτει τόσο χαμηλά. Συμφωνήσαμε με τον κύριο Ανδρέου να μην αφήσουμε αναπάντητη αυτήν την πρόκληση. Θα ψηφίσουμε την εξεταστική επιτροπή για το ΜΕΤΡΟ και θα αναδείξουμε όλες τις καθυστερήσεις, αλλά και την σχέση της ΑΤΕ ΑΕ με το Φιλελεύθερο Κόμμα…».

Ένας δημοσιογράφος την ρώτησε αστραπιαία. «Υπονοείτε ότι η εταιρεία είχε σχέσεις με την κυβέρνηση της περιόδου πριν το 2005;».

«Κοιτάξτε η περίοδος της διακυβέρνησης του Φιλελεύθερου Κόμματος πριν το 2005 είναι κάτι που πρέπει να ερευνηθεί. Μην ξεχνάτε ότι η ΑΤΕ ΑΕ σε μεγάλο μέρος της άνηκε στην οικογένεια Σπήλιου, με την οποία συνδέεται στενά ο πρωθυπουργός. Το 2017 έληξε η δεκαπενταετής συμφωνία του Ελληνικού Δημοσίου με την ΑΤΕ ΑΕ και προχωρήσαμε σε έρευνα για το ποιον της εταιρείας. Όπως ξέρετε την απορρίψαμε…».

Αφού απάντησαν σε δύο τρεις ακόμα ερωτήσεις μπήκαν στο κτήριο και ανέβηκαν στο γραφείο του Ανδρέου. Είχαν να συζητήσουν αρκετά ακόμα, καθώς η ίδια η Ορφανού θα αναλάμβανε την αντεπίθεση του κόμματος σχετικά με την υπόθεση Ρούσου. Ήταν ένας τρόπος επαναφοράς της στο πολιτικό σκηνικό, ώστε μόλις το κόμμα αναλάμβανε ξανά την διακυβέρνηση της χώρας και μόλις εκείνη περνούσε το συνταγματικό όριο ηλικίας, ο πρωθυπουργός Χάρης Ανδρέου να την διόριζε στο ανώτερο αξίωμα, στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός, πρώτη γυναίκα Πρόεδρος και η νεότερη στην ελληνική ιστορία. Ο Ανδρέου της χρωστούσε πολλά και η αποτύπωση της στις σελίδες της ιστορίας με αυτούς τους όρους ήταν το κατάλληλο δώρο.

Η πόρτα του γραφείου του έκλεισε. «Λοιπόν, πρώτα από όλα, θέλω να σε ενημερώσω για τις αποκαλύψεις που θα δουν αύριο το φως της δημοσιότητας… σχετικά με τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης…».

Έκατσε σταυροπόδι στην καρέκλα της, έπιασε τα μαλλιά του κοτσίδα και σταύρωσε τα χέρια, έτοιμη να ακούσει.

«Τον τελευταίο μήνα, σε συνεργασία με την φεμινιστική οργάνωση ΦυλΙΑ, συλλέξαμε κάποιες καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης εναντίον του Βασιλόπουλου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες… την τελευταία φορά που το έκανα με βάρυνε. Παρόλαυτα σήμερα η οργάνωση έστειλε Δελτίο Τύπου και μάλλον αύριο θα ανέβει στο διαδίκτυο και στις εφημερίδες. Δεν στηριζόμαστε τόσο πολύ στον τύπο, όσο όμως στο διαδίκτυο, στα sites και στα social media. Θα είναι ένας μεγάλος σεισμός στο πολιτικό σύστημα… Φυσικά εμείς θα κάνουμε τους ανήξερους και τους εντυπωσιασμένους για την καταγγελία…».

«Μια στιγμή Χάρη… περίμενε…». Φαινόταν σοκαρισμένη. «Ποιες καταγγελίες; Τι είναι αυτά που λες;».

«Ο Βασιλόπουλος… είναι ένα κάθαρμα, που έχει βιάσει πάρα πολλές γυναίκες στηριζόμενος στην ιδιότητα του ως πολιτικός και καθηγητής στο ΕΚΠΑ. Υπάρχουν έγγραφες καταγγελίες… είναι τραγικό… αηδιαστικό… αποκρουστικό…».

Δεν σχολίασε τίποτα περισσότερο και ο Ανδρέου συνέχισε. «Αυτό που με φοβίζει ωστόσο είναι το θέμα της δημοσιότητας… πρέπει να το προβάλουμε πολύ στο διαδίκτυο…».

«Ναι, πρέπει…». Δεν μπορούσε να πει τίποτα. Δεν πίστευε στα αυτιά της. Ποτέ της δεν τον συμπάθησε. Πάντα είχε κάτι που την εκνεύριζε. Είχε προσπαθήσει να την ρίξει στο κρεβάτι κάποια στιγμή, κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων του 1995, αλλά τον είχε κόψει, απειλώντας τον ότι θα τον κάρφωνε στην ηγεσία της νεολαίας, που τότε δεν τα σήκωνε αυτά. Το είχε ξεχάσει και ποτέ της δεν περίμενε ότι θα γύριζε ξανά πίσω εκείνη η βραδινή ανάμνηση. Ποτέ δεν περίμενε ότι η διαστροφή του είχε τόση μεγάλη έκταση. 

«Σε παρακαλώ… πες μου… τι… τι λένε οι καταγγελίες…».

«Πολλά λένε… φρίκη σκέτη…».

Προσπάθησε να μην σπάσει και να φανεί δυνατή. «Μαργαρίτα; Είσαι καλά;».

«Ναι ναι. Απλά… πρέπει να του δώσουμε να καταλάβει, να πάρει ένα μάθημα. Είναι χρέος μας, από όλες τις απόψεις…», είπε και έσφιξε την γροθιά της, τσαλακώνοντας το καροτί υφασμάτινο φόρεμα της.