Ο Παύλος Νιρβάνας και ο δρόμος με το όνομα του

Δρόμοι της πόλης που περπατάμε, που γνωρίζουμε αλλά αγνοούμε από ποιους επιφανείς πήραν το όνομα τους. 

Συνεχίζουμε με την οδό Νιρβάνα.

Ποιος ήταν ο Παύλος Νιρβάνας.

Ο λογοτέχνης Πέτρος Κ. Αποστολίδης είναι περισσότερο γνωστός με το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο Παύλος Νιρβάνας. Ο πατέρας του, έμπορος Κωνσταντίνος Αποστόλου Κουμιώτης, ήταν από την Σκόπελο και η μητέρα του, Μαριέττα Ιωάννου Ράλλη, από τη Χίο. Γεννήθηκε στην Μαριούπολη της Ρωσίας (σήμερα ανήκει στην Ουκρανία) το 1866 και πέθανε στην Αθήνα στις 28 Νοεμβρίου 1937.

Ο Παύλος Νιρβάνας εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές και δημοσίευσε πολλά χρονογραφήματα σε εφημερίδες. Διατηρούσε στενούς δεσμούς με αρκετούς λογοτέχνες της εποχής του και συνέβαλε στην ανάδειξη νεότερων λογοτεχνών π.χ. Ιωάννης Κονδυλάκης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Νίκος Καββαδίας. Τον συνέδεε αδελφική φιλία με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Λογοτεχνικά, τοποθετείται στον κύκλο του Κωστή Παλαμά. Επηρεάζεται από τον αισθητισμό και το συμβολισμό, καθώς και από το φιλόσοφο Νίτσε. Η πεζογραφία του διέπεται από ηθογραφικά και ψυχογραφικά στοιχεία, ενώ γλωσσικά ξεκίνησε από καθαρεύουσα και κατέληξε στη δημοτική γλώσσα. Ο Τέλος Άγρας έγραψε πως “η ηθογραφία του είναι τραγική και αποκλίνει προς το ζωηρό λυρισμό, όταν δεν τρέπεται προς τον πραγματικό σαρκασμό”, ενώ ο Κώστας Ουράνης ανέφερε πως “ακόμη και το χιούμορ του το χρησιμοποιεί για να προκαλέσει μειδίαμα και όχι για να καυτηριάσει.

Υπήρξε φίλος με τον Λευκαδίτη ζωγράφο Απόστολο Χαμοσφακίδη, στον οποίο προσέδωσε το χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Λευκάδιος”.

Το 1923, βραβεύτηκε για το λογοτεχνικό του έργο με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1928 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε από βρογχοπνευμονία στο Μαρούσι το 1937.

Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1884, όταν εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή και άρχισε να δημοσιεύει χρονογραφήματα στις εφημερίδες Άστυ, Ακρόπολη και από το 1905 στην Εστία με το ψευδώνυμο Κύριος Άσοφος. Πήρε επίσης μέρος στην έκδοση του σατιρικού περιοδικού Αθήναι.

Ασχολήθηκε με πολλά είδη γραπτού λόγου, όπως διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα, δράματα, κριτικές μελέτες, δοκίμια, θεατρικά έργα, χρονογραφήματα και τη «Γλωσσική Αυτοβιογραφία», ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση.

Ένα από τα χρονογραφήματά του, το Η βιβλιοφιλία των Ελλήνων ή πόνος ψυχής πρωτοδημοσιεύτηκε στη εφημερίδα «Εστία» το 1950 και στη συνέχεια συμπεριλήφθηκε στα Νεοελληνικά Αναγνώσματα για τους μαθητές των τότε Γυμνασίων. Ενδεικτικά, μερικά από τα έργα του είναι Δάφναι εις την 25ην Μαρτίου 1821 (1884), Η φιλοσοφία του Νίτσε (1898), Γλωσσική Αυτοβιογραφία (1905), Παγά Λαλέουσα (1907), Ο αρχιτέκτων Μάρθας (1907), Το χελιδόνι (1908).

Ο δρόμος σήμερα

Στη Θεσσαλονίκη ο συγκεκριμένος δρόμος βρίσκεται μεταξύ της οδού Κασσάνδρου και Ολυμπιάδος και είναι μονόδρομος, καθώς τα αμάξια μόνο μπορούν να ανέβουν από την πλευρά της Κασσάνδρου.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μικρό στενό που ενώνει τις δύο οδούς. Μία ήσυχη γειτονιά, που αν δεν εξερευνήσεις την πόλη, δύσκολα γνωρίζεις.

Δεν υπάρχουν παρκαρισμένα αμάξια, παρά μόνο κάτι λίγα μηχανάκια που δεν εμποδίζουν την κυκλοφορία του κόσμου. 

Εντύπωση προκαλεί πως δεν υπάρχει σχεδόν κανένα μαγαζί που να βρίσκεται σε λειτουργία, παρά μόνο ένα κατάστημα με χειροτεχνήματα.

Αν ανέβεις τον μικρό δρόμο θα καταλήξεις σε ένα μικρό parking που υπάρχει επί της οδού Ολυμπιάδος.

Με πληροφορίες από wikipedia

Δείτε επίσης:

Ο Εντμόν Ροστάν και ο δρόμος με το όνομα του

Ο Δημήτριος Κατούνης και ο δρόμος με το όνομα του

Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης και ο δρόμος με το όνομα του

Ο Κάσσανδρος και ο δρόμος με το όνομα του