Επισκέφθηκα την πόλη του Μότσαρτ και ξαναβρήκα την μαγεία των Χριστουγέννων

Σε ένα χιονισμένο πάρκο λίγο πιο έξω από το κέντρο της Βιέννης, οι χορδές ενός βιολιού αγκαλιάζουν το σώμα μας στον -1 βαθμό Κελσίου.

Ακολουθούμε την μελωδία, το πάρκο «βυθίζεται» στις λευκές νιφάδες του χιονιού, ξαφνικά πέφτουμε σε έναν αλαβάστρινο βιολιστή, λευκό με μακριά μπουκλωτά μαλλιά. Γύρω του, χρυσά μικρά θεϊκά πλάσματα, σαν άγγελοι. Βιολιά στέκονται στα πόδια του σαν να είναι η βάση του, σαν να τον κρατούν ζωντανό.

Σηκώνω το κεφάλι μου προς τον ουρανό, ο Μότσαρτ.

«Ζει» εκεί, στην συνοικία των Μουσείων της Βιέννης, απέναντι από τον Λεοπόλδο, στους κήπους των ανακτόρων της μουσικής εκεί όπου η σιωπή αγκαλιάζεται από τις χορδές και τις εμβληματικές προσωπικότητες των σπουδαίων καλλιτεχνών.

Βγαίνοντας από το πάρκο, ένα ζεστό, αχνιστό άρωμα  από κανέλα, κρασί και πορτοκάλι, μας οδηγεί σε μία εκ των πολλών χριστουγεννιάτικη αγορά, εκεί οι κούπες σε σχήμα μπότας ζεσταίνουν τα χέρια χιλιάδων, σαν την φωτιά που βγαίνει από το τζάκι.

Βιεννέζικες σοκολάτες και gluhwein, στρούντελ με μοναδικές λαχταριστές επικαλύψεις που θυμίζουν χριστουγεννιάτικα στολίδια, παραδοσιακά hot dog, με πίκλα και αποξηραμένο κρεμμύδι, μυρωδιές που σε περιπλανούν από πάγκο σε πάγκο.

Λίγο πιο κάτω τεράστιες κρυστάλλινες μπάλες αντανακλούν τα σπουδαία ιστορικά κτίρια των πάλαι ποτέ ανακτόρων που πλέον είναι ιστορικά μουσεία της πόλης.

Τα λαμπιόνια κρέμονται σαν βροχή άστρων σε όλα τα δέντρα. Πλατείες παραμυθένιες, ιστορικές με μνήμες από την πριγκιπική πρωτεύουσα και ιστορίες αιώνων μοιράζουν την μαγεία των Χριστουγέννων σε κάθε βόλτα.

Από τα φοιτητικά μας χρόνια, βάζαμε στην άκρη χρήματα για να κάνουμε ένα ταξίδι τέτοια εποχή, έχουμε βάλει στόχο να γνωρίσουμε και να γυρίσουμε όλες τις πόλεις που φημίζονται για τα μαγεμένα τους Χριστούγεννα. Τελευταία, θα αφήσουμε το Ροβανιέμι.

Μετά το Άμστερνταμ, σειρά είχε η Βιέννη. Φτάσαμε την Παρασκευή το απόγευμα, πήραμε το τρένο από το αεροδρόμιο το οποίο μετρά μόλις 16 λεπτά για το κέντρο. Αφήσαμε τα πράγματα μας και κατεβήκαμε στην Πλατεία Αγίου Στεφάνου (Stephansplatz), στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Μία μικρή χριστουγεννιάτικη αγορά γύρω από τον σπουδαίο και τεράστιο καθεδρικό ναό καθώς η κορυφή του – 137 μέτρα – φαίνεται σχεδόν από όλο το κέντρο, στο εσωτερικό του ναού η εντυπωσιακή πολύχρωμη οροφή του αποτελείται από 230.000 γυαλωμένα πλακάκια διακοσμημένα με περίτεχνα μοτίβα σύμβολα της ιστορικής δυναστείας των Αψβούργων.

Γύρω του, αρχιτεκτονικά αυτοκρατορικά κτίρια διαμάντια, όλο το κέντρο στολισμένο, οι μικροί πεζόδρομοι φωτισμένοι από λαμπιόνια διαφορετικής αισθητικής, αλλού πολυέλαιοι που φωτίζουν τα χρυσά ψηλά αγάλματα, γυρνώντας το βλέμμα σου, δώρα Χριστουγέννων αιωρούνται, δεξιά, βροχές αστεριών.

Σχεδόν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, υπάρχει μία διαφορετική διακόσμηση ύμνος στα Χριστούγεννα, μικρές και μεγάλες αγορές, διαφορετικές γεύσεις, μοναδικά στολίδια. Το ιστορικό κέντρο κρατούσε την αυτοκρατορική και ήσυχη αίγλη του ανάμεσα στους οίκους μόδας και τα fast fashion καταστήματα. Πήραμε τις κούπες με τo ζεστό κρασί και περπατήσαμε σε όλους τους πεζόδρομους, το βλέμμα χανόταν σε κάθε γωνιά και η φαντασία οργίαζε.

Tην επόμενη ημέρα φάγαμε βιεννέζικο brunch έξω από την ιστορική όπερα, περπατήσαμε γύρω από το ιστορικό κτίριο μέχρι να μπούμε εντός του. Σε κάθε γωνιά της, άκουγες μελωδίες, μία κοπέλα έπαιζε άρπα, λίγο πιο κάτω ένα νεαρό αγόρι έπαιζε βιολί, το soundtrack της Amelie του Υiann Tersen, νεαρά παιδιά χόρευαν μεταξύ τους, εικόνες βγαλμένες από ταινία.

Το κτίριο της όπερας, εντός του θρυλικό. Λευκό μάρμαρο και κρυστάλινοι πολυέλαιοι. Δέος! Τότε έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πως βρίσκομαι στην Μέκκα της μουσικής.

Bγαίνοντας από εκεί κινηθήκαμε προς την KarlsPlatz, ο ναός του Καρόλου, ένα εμβληματικό κτίριο με τα κλασικά βιτρό στα μικρά στρόγγυλα παράθυρα και έναν υπέροχο γαλάζιο τρούλο. Έξω στην πλατεία του Καρόλου μία ακόμη χριστουγεννιάτικη αγορά, με ξύλινα σπίτια, και λαμπάκια τοποθετημένα σαν Καρουζέλ.

Η Βιέννη φημίζεται για τα Χριστούγεννα στους δρόμους της. Μερικά μέτρα πιο κάτω από την πλατεία επισκεφθήκαμε το Wiener Secessions-gebäude, ένα μοναδικό κτίριο που κατασκευάστηκε μεταξύ 1897 και 1898 από τον αρχιτέκτονα Γιόζεφ Μαρία Όλμπριχ, μαθητή του ήδη διάσημου Όττο Βάγκνερ και απετέλεσε τον εκθεσιακό χώρο των έργων των Ζετσεσιονιστών. Το αγαπημένου μου “μουσείο” σε όλη την πόλη.

Οι μπρούτζινες πόρτες εισόδου σχεδιάστηκαν από τον αδερφό του Γκούσταβ Κλιμτ, Γκέοργκ Κλιμτ. Οι γοργόνες πάνω από την πόρτα της εισόδου  που απεικονίζουν τη ζωγραφική, τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική, σχεδιάστηκαν από τον Όθμαρ Σίμκοβιτς. Τα δύο μωσαϊκά δοχεία δίπλα στη σκάλα που οδηγεί στην πύλη εισόδου είναι του Robert Oerley. Πανομοιότυπα δοχεία υπάρχουν επίσης στη Villa Wustl.

σύνθημα της Απόσχισης αναγράφεται με χρυσά γράμματα κάτω από τον τρούλο πάνω από την πόρτα της εισόδου: «Σε κάθε εποχή η τέχνη της, σε κάθε τέχνη η ελευθερία της» (στα γερμανικά: Der Zeit ihre Kunst. Der Kunst ihre Freiheit ). Στα αριστερά της εισόδου υπάρχει το λατινικό μότο Ver sacrum (Ιερά Άνοιξη), που εκφράζει την ελπίδα για μια νέα άνθιση τέχνης.

Οι έξι κουκουβάγιες στις δύο πλευρικές προσόψεις σχεδιάστηκαν από τον Κόλομαν Μόζερ. Το κτίριο στηρίζεται σε τσιμεντένιες κολώνες ύψους οκτώ μέτρων που φτάνουν μέχρι τον ποταμό της Βιέννης, ο οποίος ρέει υπόγεια σε αυτό το σημείο. Εκεί είδαμε μία μοναδική έκθεση σύγχρονης τέχνης. Στο υπόγειο υπήρχαν τοιχογραφίες του Κλιμτ. Η οροφή του κτιρίου μία τεράστια χρυσή μπάλα που φαίνεται σαν να έχει σχεδιαστεί από φύλλα.

Λίγα μέτρα πιο κάτω, το Naschmarkt, η ιστορική μικρή αγορά της Βιέννης, εκεί βρήκαμε τα πιο όμορφα vintage αντικείμενα και ρούχα ενώ μαγευτήκαμε από τα χρώματα και τα αρώματα των ντόπιων προϊόντων, αν και ομολογουμένως η βιενέζικη κουζίνα υστερεί όλων των άλλων. Στην συγκεκριμένη αγορά υπάρχουν εστιατόρια από όλο τον κόσμο, από κορεάτικη κουζίνα μέχρι ιταλική και από τάπας μέχρι τα παραδοσιακά βιενέζικα σνίτσελ.

Αυτό που ξεχωρίσαμε ήταν οι αντίκες σε πολύ χαμηλές τιμές, εκεί πηγαίνουν κυρίως ντόπιοι οπότε μπορείς να απολαύσεις χωρίς κράτηση το φαγητό σου, λίγο πιο έξω από το κέντρο. Αφού λοιπόν κάναμε την στάση μας και απολαύσαμε τον καφέ μας πλάι σε ένα vintage κατάστημα με νομίσματα, ξεκινήσαμε την περιπλάνηση μας στα μουσεία.

Πρώτη στάση το Sisis museum- καθώς και επιχειρήσαμε να κλείσουμε εισιτήρια για το παλάτι αλλά τα μόνα διαθέσιμα ήταν στις 20 Δεκέμβρη. Στο μουσείο της Σίσσυ το οποίο βρίσκεται στο Ανάκτορο Χόφμπουργκ, είδαμε πριγκιπικά φορέματα, χρυσά σερβίτσια, προσομοιώσεις αιθουσών, στέμματα, εντυπωσιακές ταπετσαρίες και υπέρλαμπρους πολυελαίους. Στα ανάκτορα βρισκόταν και άλλα ιστορικά μουσεία και λίγο πιο έξω ο κήπος των αγαλμάτων εκεί που “ζούσαν” όλοι οι μεγάλοι συνθέτες της Βιέννης. Την άνοιξη τα φυτά του είναι όλα κουρεμένα σε σχήματα του πενταγράμμου.

Επόμενη στάση το μουσείο Μπελβεντέρε, η θερινή έπαυλη του πρίγκιπα Ευγένιου της Σαβοΐας.

Η έδρα της «Αυστριακής Πινακοθήκης του Μπελβεντέρε», επισκεφθήκαμε και τα δύο κτίρια, στο Άνω κτίριο απολαύσαμε εκθέματα του μεσαίωνα, ανάμεσα τους το “Φιλί” του Γκούσταβ Κλιμτ και φτάσαμε στο σήμερα, ενώ στο κάτω Μπελβεντέρε χαθήκαμε στις εκθέσεις του σήμερα, και μείναμε για περίπου 15 λεπτά σε μία αίθουσα που έχει κρατήσει την αυτοκρατορική της αίγλη ανάμεσα στους καθρέφτες και στις νεοκλασικές ταπετσαρίες. Έξω από τα κτίρια κήποι χιονισμένοι, ένας κύριος έπαιζε ακορντεόν, ενώ οι αγορές φώτιζαν το κτίριο με έναν τόσο θεαματικό τρόπο. 

Η νύχτα έπεσε και πια η Βιέννη φαινόταν ολόφωτη σε κάθε της συνοικία, φτάσαμε στο ιστορικό Prater, το πιο διάσημο Λούνα Παρκ της Ευρώπης, πλάι στον Δούναβη. Χιλιάδες παιχνίδια, το πλανητάριο, το Μουσείο Πράτερ, το μουσείο Madame Tesautes και φυσικά η περίφημη ρόδα της Βιέννης. Τα φώτα του λούνα πάρκ θυμίζουν Los Angeles, ενώ τα παιχνίδια του είναι όλα μοναδικά, ανεβήκαμε σε αρκετά και αφήσαμε για το τέλος την κλισέ βόλτα με την ρόδα, όπου έβλεπες από ψηλά τον Δούναβη και την πόλη μαγικά φωτισμένη.

Επιλέξαμε ένα παραδοσιακό εστιατόριο στην γειτονιά το Mozaik στο οποίο φάγαμε τα ωραιότερα σνίτσελ και λουκάνικα στο ταξίδι σε πολύ καλές τιμές, Στην γειτονιά υπάρχουν πορνεία άψογα προσαρμοσμένα πλάι σε grill και καφέ, δεν νοιώθεις πουθενά ανασφαλής.

Ύστερα, κάναμε μία βόλτα πλάι στον Δούναβη και ενώ η θερμοκρασία έπεφτε, φτάσαμε στην πιο σύγχρονη περιοχή της Βιέννης, στο Alte Donau σύγχρονα -και κάποια πανύψηλα- κτίρια οργανισμών, εταιρειών και κατοικιών, που όμως δεν έχει καμιά σχέση με την ομορφιά της παλιάς ιστορικής πόλης της Βιέννης.

Την τελευταία ημέρα επισκεφθήκαμε το παλάτι της πριγκίπισσας Σίσσυ, επιχειρήσαμε να μπούμε αλλά δυστυχώς στο ταμείο μας ενημέρωσαν πως μπορούμε να κλείσουμε εισιτήρια για τις 17 Δεκέμβρη, ωστόσο περπατήσαμε στην αγορά και φάγαμε παραδοσιακά γλυκά αχνιστά dumblings με γλάσο βανίλιας και γέμιση σοκολάτας με λικέρ!

Επόμενη στάση, η  Αυστριακή Εθνική Βιβλιοθήκη, εμβληματική και ξεχωριστή βρίσκεται ένα αρχαίο μπαρόκ κτίριο από το 1726, στο εξωτερικο της περιβάλλεται από αγάλματα, η πιο θεαματική η Αίθουσα ανάγνωσης του Augustine, διακοσμημένο από τον Johann Bergl το 1773 και το Δημαρχείο (Prunksaal), ένα από τα πιο θαυμάσια μπαρόκ δωμάτια του κόσμου, τις τοιχογραφίες του οροφή που έγραψε ο Daniel Gran το 1730. Η βιβλιοθήκη έχει εκτεταμένη συλλογή της, που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα.

Τελευταία μας στάση, η Χριστουγεννιάτικη αγορά του Δημαρχείου, η πιο παραμυθένια, σε όλη την πόλη, στο Rathaus,  ένα εντυπωσιακό νεογοτθικό κτήριο, 14.000 τετραγωνικών μέτρων, όπου στην αυλή του κάθε Χριστούγεννα στήνεται η πιο όμορφη και παλιά αγορά της Βιέννης.

Χιλιάδες μικρά ξύλινα καταστήματα, οι γυάλινες παραδοσιακές μπάλες, στολίδια κάθε λογής, σοκολάτα ονειρεμένη με σαντιγί και Marshmallow, η μυθική σούπα κολοκύθας μέσα σε ένα καρβέλι ψωμί, το κλασικό καρουζέλ, ένα τεράστιο παγοδρόμιο και δέντρα που φωτίζονται με μοναδικά αιωρούμενα εκθέματα.

Εκεί ζήσαμε το απόλυτο όνειρο, όλη η μαγεία βρίσκεται στους δρόμους της πόλης, για την ιστορία, η πρώτη χριστουγεννιάτικη – χειμωνιάτικη αγορά που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη ήταν τον Δεκέμβριο του 1924 και θεωρείται προπομπός των σύγχρονων αγορών. Εντός της αγοράς ακουγόταν από τα μουσεία κλασική μουσική, ενώ ο καλαίσθητος, μυθικός στολισμός σε κάνει πρωταγωνιστή σε ιστορικές χριστουγεννιάτικες ταινίες του Hollywood.

Μαγεία!

*Tips:

Η αλήθεια είναι πως η Βιέννη δεν είναι προορισμός για 3 ημέρες, καθώς είναι τεράστια σε έκταση και τα μουσεία της είναι χιλιάδες. Αν αποφασίσετε να την επισκεφτείτε τέτοια εποχή, κλείστε τα εισιτήρια για τα μουσεία που σας ενδιαφέρουν περίπου έναν μήνα πριν, γιατί αλλιώς θα ακούσετε την λέξη sold out σε κάθε είσοδο.

Σχεδόν σε όλα τα εστιατόρια του κέντρου χρειάζεται κράτηση, ενώ μπορεί να υπάρχουν κρατήσεις και για όλο τον μήνα, οπότε επενδύστε στο φαγητό των αγορών.

Αν και περιμέναμε να την βρούμε καθαρή, η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά βρώμικη σε όλες τις γειτονιές της.

Τα Μέσα της (τραμ, μετρό, λεωφορείο, τρένα) είναι άψογα και πολύ εύκολα στην χρήση τους, με συχνά δρομολόγια.

Πριν πάμε, είχαμε φοβηθεί αρκετά για τις τιμές όμως πέραν των μουσείων που η αλήθεια είναι πως η είσοδός τους κοστίζει πάνω από 25 ευρώ, το φαγητό, ο καφές, το αλκοόλ και το νερό είναι σε οικονομικές τιμές.

Να είστε προετοιμασμένοι για την πολυκοσμία και αν θέλετε να ζήσετε την μαγεία της πόλης προτιμήστε να περιπλανηθείτε στις αγορές και στο ιστορικό κέντρο.