I ♥ west side: 100 λόγοι για να πάτε στα δυτικά της Θεσσαλονίκης.

Εικόνες: Άγγελος Τσεκούρας, Άγγελος Ζυμάρας, Γιάννης Σιμητόπουλος

Λέξεις: parallaxiteam

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τον Βαρδάρη, δεν θα το δεις αλλά υπάρχει. Αυτό το αόρατο τείχος, λίγα λεπτά από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Πίσω απ΄αυτό, απλώνεται η Δυτική Θεσσαλονίκη. Εκεί όπου ακόμη και τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ είναι πιο παλιά και πιο αραιά. Ο Βαρδάρης χωρίζει την πόλη και δεν είναι μυστικό. Πέρα και πάνω από αυτόν εισέρχεσαι στις Δυτικές συνοικίες. Ένας κόσμος ολόκληρος που παραπονιέται για ολιγωρίες σε σχέση με το λαμπερό ανατολικό κομμάτι, αλλά δεν το βάζει κάτω. Ένας κόσμος ζωντανός, με γειτονιές αυτοδύναμες, που θα ζήλευαν πολλοί που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους εκεί. Και αυτά είναι 100 πράγματα που συγκεντρώσαμε και σίγουρα λόγοι για να «ρίξουμε» το αόρατο τείχος. Και υπάρχουν δεκάδες ακόμη.

1. Θέα πάνω απ΄τις γραμμές

Η αερογέφυρα του Κορδελιού λειτουργεί ως ευχάριστο διάλειμμα για όλους όσους κινούνται δυτικά. Ευκαιρία για χάζεμα τόσο της πράσινης αλλά παρατημένης έκτασης από τη μία και την πανοραμική εικόνα του Κορδελιού όσο και του σταθμάρχη της σιδηροδρομικής γραμμής που διέρχεται ακριβώς από κάτω αλλά και την απέραντη αφιλτράριστη θέα στην περιοχή της Μενεμένης.

2. Δίπλα στην κεντρική πλατεία του Ευόσμου

Εκτός από σταθερό σημείο διασκέδασης των δυτικών, η πλατεία στον Εύοσμο, σε ένα μικρό στενάκι γύρω από την Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου συγκεντρώνει παραδοσιακά εδώ και χρόνια τα πιο hip παιδιά των δυτικών συνοικιών. Ανεπίσημο σημείο συνάντησης για γκράφιτι και skate.

3. Κάτω απ΄τον θόλο

Κάτω από τον εντυπωσιακό και αφτιασίδωτο θόλο των ΚΤΕΛ κάθε φορά που πέφτει αργία ή έρχεται χαρτί στράτευσης, ο χώρος  μεταμορφώνεται σε ένα ατελείωτο πάρτι. Μπύρες, φωνές, χακί, βαλίτσες, συνθήματα, χειροκροτήματα και κλάματα. Ανεκτίμητη εικόνα. Απ΄την άλλη κάτι βράδια αν έριχνες τον Στίβεν Κινγκ εκεί θα έγραφε άλλο ένα βιβλίο με τη λέξη Θόλος στο τίτλο του.

4. Εκεί που ξαποσταίνουν οι νταλικέρηδες

Μία μπουγάτσα-καφέ-φαγάδικο με μαγειρευτά το στέκι «Λίθος» στην Πόντου. Σημείο αράγματος, ξεκούρασης και ανασύνταξης δυνάμεων για τους νταλικέρηδες που δουλεύουν στις μεταφορικές εταιρίες της περιοχής ή απλά κάνουν πέρασμα από την μεγάλη οδό που οδηγεί στην Λαχαναγορά.

5. Μπαφίλα

Η λογοτεχνία των δρόμων με τον κυνικό λόγο δεν κάνει την εμφάνισή της μόνο στα κέντρα των πόλεων. «Μπαφίλα» γράφει το μεγάλο γκράφιτι ανώνυμου καλλιτέχνη έτσι υψωμένο σε εγκαταλειμμένο κτίριο στην είσοδο της Μενεμένης. Δίνοντας στίγμα χωρίς περιστροφές για την καθημερινότητα του σημείου.

6. Στο «Κόκκινο Πάρκο» πάνε τα «ιπτάμενα» παιδιά

Δίπλα στον βοτανικό κήπο της Σταυρούπολης ένα πάρκο που δεν είναι κόκκινο αλλά έτσι είναι γνωστό στα δυτικά. Σημείο συνάντησης για παρκούρ των τολμηρών παιδιών της πόλης.

7. Το καλύτερο σουβλάκι το ζυγίζουν στη Σταυρούπολη

Σουβλάκι «Ζυγός» στην Σταυρούπολη. Το καλύτερο και μεγαλύτερο σουβλάκι της πόλης. Αποτελεί εδώ και χρόνια ένα από τα δημοφιλέστερα αφτεράδικα των δυτικών.

8. Η μεγάλη πεζογέφυρα

Δεν έχουμε πολλές στην πόλη και η συγκεκριμένη ενώνει την Επτάλοφο με την Μοναστηρίου. Εντυπωσιακό θέαμα και αίσθηση καθώς προχωράς στην σιδερένια πανύψηλη γέφυρα περνώντας πάνω από τις σιδηροδρομικές γραμμές του ΟΣΕ. Η περιοχή γύρω απ΄την πεζο γέφυρα είναι γνωστή με το όνομα Βαγιούλι.

9. H Μαμά Τερέζα δεν σ΄αφήνει ποτέ νηστικό

Μία από τις γνωστότερες καντίνες της πόλης, η Μαμά Τερέζα, μέρα-νύχτα στέκεται στην δυτική είσοδο της πόλης δίπλα από τα Σφαγεία σερβίροντας αδιάκοπα το πιστό λαό της.

10. Εδώ θα βρεις μια δεύτερη ευκαιρία

«Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας» στα Διαβατά. Έδωσε εδώ και κάποια χρόνια την δυνατότητα σε κόσμο που δεν είχε τελειώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του να παρακολουθήσει απογευματινά μαθήματα Γυμνασίου και να αποφοιτήσει από αυτό. Μετράει ήδη πολλά απολυτήρια!

11. Σκοτώνουν τα τρένα όταν γεράσουν

Αχανής έκταση που εκτείνεται από τις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων μέχρι και τον Γαλλικό ποταμό. Όλα τα βαγόνια που αποσύρονταν μέχρι σήμερα από τον ΟΣΕ τοποθετούνταν χωρίς φύλαξη εκεί. Το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει καθώς αποτελεί μία χρονοκάψουλα  λειτουργώντας τόσο ως ένας ατελείωτος καμβάς εξάσκησης για τους γκραφιτάδες αλλά και κρυφό σημείο συνάντησης φίλων των σιδηροδρόμων και νοσταλγών του σταθμάρχη, ιδανικό για μνημόσυνα ιστορίας και πάρτι ρετροργασμών.

12. Εδώ Πανεπιστήμιο!

Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης και με μία λέξη «ΤΕΙ». Οι εγκαταστάσεις του ΑΤΕΙΘ στη Σίνδο, φιλοξενούν κάθε χρόνο περισσότερους από 30.000 σπουδαστές. Οικονομική ανάσα για την περιοχή και διαφορετική δόση ενέργειας στα δυτικά. Αλλά και μια φοιτητική εστία γεμάτη προβλήματα. Φθορές του χρόνου και προβλήματα θέρμανσης  μειώνουν αισθητά την ποιότητα ζωής των φοιτητών στις παραμελημένες εγκαταστάσεις.

13. Οι μπάντες του Αυγούστου

«Διεθνές Φεστιβάλ Νεανικών Ορχηστρών» στην Σίνδο. Κάθε Αύγουστο έξω από το ιδιαιτέρως όμορφο κτίριο που παραχωρήθηκε ως βάση του φεστιβάλ στην πλατεία της Σίνδου συμβαίνει κάτι ωραίο. Καταφθάνουν από όλη την Ευρώπη νέοι και γεμίζουν με κλασική μουσική και εντυπωσιακές μελωδίες όλη την περιοχή. Η αντίφαση του σημείου με αυτό που συμβαίνει κάθε Αύγουστο εξαιτίας του IYBF είναι εμπνευστική.

14. Ο πιο απρόβλεπτος γκραφιτάς μένει εδώ

Ο Nar κατά κόσμον Ιάκωβος έχει υπογράψει τα πιο απρόβλεπτα και αντισυμβατικά γκραφίτι. Προτιμά γέφυρες και εγκαταλειμμένα κτίρια. Και από αυτά έχει  πολλά στα δυτικά. Παλιά ρούχα, κουμπιά, αντικείμενα, άδεια κουτιά από σπρέι και πολύ χρώμα σχηματίζουν λέξεις στους βρώμικους τοίχους που  γίνονται ο καμβάς των έργων του. Άλλοτε πάλι υπογράφει φράσεις εκκεντρικές, παθιασμένες, που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Αν βρεθείς κοντά στα παλιά εργοστάσια ΑΓΝΟ και ΑΒΕΖ  αναζήτησε τα έργα του. Εξαιρετικά.

15. Η Ιθάκη τους

Σε μία δενδροφυτεμένη έκταση στην Σίνδο λίγο πριν από το ΑΤΕΙΘ, η ΙΘΑΚΗ από το 1983 αποτελεί την πρώτη θεραπευτική κοινότητα για χρήστες ουσιών στην Ελλάδα και φιλοξενεί ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα απεξάρτησης, διαμονής και συμβουλευτικής για ενήλικες χρήστες και τους γονείς τους. Το ίδιο σπουδαία είναι και η συνεργασία του ΙΘΑΚΗ με το ΙΕΚ Σίνδου βάσει της οποίας λειτουργούν και εκπαιδευτικά προγράμματα εντός της κοινότητας.

16. Παντρευόμαστε;

Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στο Ωραιόκαστρο έχει τον χαρακτήρα ξωκλησιού, ένας καταπράσινος κήπος, μια μικροσκοπική εκκλησία, ιδανική για ρομαντικούς γάμους και ξεχωριστά βαφτίσια. Το καλοκαίρι παντρεύονται στο προαύλιο, ο ναός δεν χωράει πολλούς. Θα πληρώσεις κάτι παραπάνω από ό,τι σε μία «συμβατική» ενοριακή εκκλησία αλλά αξίζει.  Σχεδόν όλη η ελίτ των δυτικών συνοικιών τα Σαββατοκύριακα παντρεύεται, βαφτίζει  ή περνάει ως καλεσμένη από εκεί.

17. Στην παλιά Γεωργική Σχολή

Το Ινστιτούτο Αναπαραγωγής γνωστό και ως Παλιά Γεωργική Σχολή στα Διαβατά, υπαγόταν στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και στο παρελθόν αποτελούσε μία τεράστια έκταση γεμάτη ζώα και ζωή. Από κότες και πουλιά μέχρι ταύρους, υποδομές, επιστάτες και επιστήμονες. Εκεί λάμβαναν χώρα δραστηριότητες όπως σπερματεγχύσεις ακόμα και πειράματα από ειδικούς στο πλαίσιο της αναπαραγωγής των ζώων. Πλέον η έκταση παραμένει κατάφυτη με τις υποδομές να αφήνονται στην δύναμη του χρόνου και στη θέα των περαστικών.

18. Ένα είναι το πανηγύρι

Κάθε χρόνο το πανηγύρι της ενορίας του Αγ. Γεωργίου κοντά στην γιορτή του ομώνυμου Αγίου στο Κορδελιό γεμίζει τον κεντρικότερο δρόμο της περιοχής με εσώρουχα, μαλλί της γριάς, παραδοσιακές μουσικές και κόσμο. Πολύ και διαφορετικό μεταξύ του κόσμο. Η αποθέωση του κλασικού πανηγυριού με τις γεννήτριες και τα τροχο-περίπτερα στον δρόμο. Πόντιοι, Σμυρνιοί και Σαρακατσαναίοι συναντιούνται στους χορούς  και στα τραγούδια ενώ  ένα σύννεφο τσίκνας να καλύπτει την περιοχή.

19. Πλατεία Μετεώρων

Από την εποχή που εφευρέθηκε το reunion και η δημιουργία «βέρας» με χαραγμένη την ημερομηνία, την ώρα και το σημείο συνάντησης, η Πλατεία στα Μετέωρα αποτελεί το σημείο συνάντησης όλων των μαθητών της περιοχής. Αν τα βράδια βλέπετε παρέες ενηλίκων να περιμένουν, τώρα γνωρίζετε το γιατί.

20. Ένα πιάτο φαγητό τις μικρές ώρες της νύχτας

Αδέρφια που ξεκίνησαν με μία καντίνα και έφτασαν να λειτουργούν εδώ και χρόνια ένα από τα πιο διάσημα αφτεράδικα για φαγητό στο Κορδελιό. Τα «Βλαχάκια» δεν είναι μόνο γνωστά στα δυτικά αλλά και σε όλη την πόλη, για τα ψητά της σχάρας τους και για τον 24ωρο γύρο τους.

21. Έχουμε λίμνη στα δυτικά;

Πάνω σε μία μέχρι πρότινος χωματερή δημιουργήθηκε στο Ωραιόκαστρο ένα άλσος και μία μοναδική μικρή τεχνητή λίμνη. Τα παγκάκια περιμετρικά του δημιουργούν μία ωραία αίσθηση για τους πολίτες και η κίνηση διαχείρισης του σημείου κατά αυτό τον τρόπο άφησε θετικά σχόλια.

22. Μικρές προσφυγικές χρονοκάψουλες

Τα εναπομείναντα προσφυγικά σπίτια που παραμένουν σφηνωμένα πλέον ανάμεσα σε ψηλές πολυκατοικίες, έχοντας επιβιώσει από την μάχη της αντιπαροχής, στέκουν και θυμίζουν στην θέα της χαρακτηριστικής τους αρχιτεκτονικής την ιστορία τους. Το Κορδελιό και τα Διαβατά τα οποία είναι και προσφυγικές περιοχές κρύβουν τέτοιες εκπλήξεις χρονοκάψουλας στα στενά τους.

23. Οδός Γαλλικού. Να πας.

Στον φαρδύ σχεδόν άτυπης τριπλής διέλευσης δρόμο που οδηγεί στην παλιά γέφυρα του Γαλλικού, υπάρχει ο διάσημος φούρνος του Γαλλικού. Ίσως ο γνωστότερος άρτος στα δυτικά καθώς στην πόρτα του ο μικρός φούρνος που δεν τον παίρνει το μάτι σου, υποδέχεται καθημερινά πολλές δεκάδες φανατικών. Ο δρόμος δε, εξίσου γνωστός για τα μπουγατσατζίδικα και τα μαγαζιά με τις στολές εργασίας και κυνηγετικά είδη. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό σημείο των δυτικών που συγκεντρώνει όλη την καλτ και αυθεντική ουσία της καθημερινότητάς τους.

24. Το μικροσκοπικό εκκλησάκι κάτω απ΄την γέφυρα

Από τότε που ανεγέρθηκε το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Πολυκάρπου κάτω από την μεγάλη Γέφυρα στο ύψος των ΚΤΕΛ έχει γίνει στέκι και «προστάτης» αστέγων της περιοχής. Άνθρωποι που κοιμούνται κάτω από την γέφυρα, φροντίζουν το εκκλησάκι σαν να είναι κυριολεκτικά σπίτι τους.

25. Πάρε την Γραμμή 52

Το 52 είναι η γραμμή του ΑΤΕΙΘ. Πηγαινοφέρνει καθημερινά χιλιάδες σπουδαστών από την Θεσσαλονίκη στην Σίνδο. Αφετηρία του ο Σταθμός του ΟΣΕ και τέρμα του οι εγκαταστάσεις των ΤΕΙ. Η ιδιαιτερότητά του, εκτός από το κλίμα στο εσωτερικό του, είναι και η διαδρομή του. Αφού διασχίσει την Μοναστηρίου και κάνει στάση στα ΚΤΕΛ, συνεχίζει την πορεία του καρφί προς το ΤΕΙ χωρίς καμία άλλη στάση, διασχίζοντας την εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Αθήνας. Εκτός του ότι η έλλειψη στάσεων και η ταχύτητα του οχήματος θυμίζουν εκδρομή με πούλμαν, έξω από το παράθυρο παρελαύνει ανενόχλητη η θέα των δυτικών περιοχών.

26. West Side

Μια μεγάλη έξυπνη επιγραφή σε μαύρο χρώμα φέρει τον τίτλο West Side σε νεόκτιστο εμπορικό κέντρο κατοικιών και γραφείων στο Κορδελιό. Στο ισόγειο μεγάλες αντιπροσωπείες αθλητικών και πριν το αίθριο του πρώτου ορόφου το logo δίνει το σήμα. Είμαστε δυτικά.

27. Δυναστεία…

Ένα σύγχρονο συγκρότημα διαμερισμάτων που θυμίζει επεισόδιο αμερικανικής σειράς ή ταινίας βρίσκεται εδώ και μια δεκαετία περίπου στην προέκταση της Μοναστηρίου στα Διαβατά. Το Ionia Center με εσωτερικά ασανσέρ που οδηγούν στην πόρτα του διαμερίσματος και αίθριους κοινόχρηστους χώρους στα επίπεδά του που συμπεριλαμβάνουν μίνιμαλ σιντριβάνια και άλλα, δίνουν την εντύπωση ότι ξεφύτρωσαν από το εξωτερικό. Μας αρέσει.

28. Join the club των περιστεράδων

Τις δεκαετίες του 80 και του 90 οι περιστεράδες ήταν τάση. Οι τότε νέοι κυρίως των δυτικών εξαιτίας της ιδιοκατοίκησης είχαν στήσει στις ταράτσες τους ολόκληρους περιστερώνες. Η εικόνα του περιστερά τα απογεύματα που ελευθέρωνε τα περιστέρια και οι κινήσεις του σχεδόν ζογκλερικά με χειροκροτήματα και σακούλες να ανεμίζουν σε κοντάρια, ήταν καθημερινότητα για την ζωή δυτικώς της πόλης. Πλέον έχουν μείνει λιγότεροι αριθμητικά αλλά το ίδιο πωρωμένοι με τότε. Μάλιστα οργανώνονται σε club μέχρι και σήμερα, εκπαιδεύουν τα περιστέρια τους και πηγαίνουν σε αγώνες.

29. Το σκληροπυρηνικό μπαρ στη Μενεμένη

Ούτε ένα, ούτε δύο. Τριάντα χρόνια κρατάει η κολόνια του Μάτα Χάρι. Του πιο αγαπημένου και σκληροπυρηνικού μπαρ των δυτικών. Σε μια γειτονιά που δεν το περιμένεις, στη Μενεμένη. Το Μάτα Χάρι έχει χαράξει δρόμο στις μουσικές και κοκτεϊλικές συνήθειες της δυτικής διασκέδασης. Στέκι από τα λίγα.

30. Στον Τουρκομαχαλά του Π. Λεβαντή Σχεδόν «κρυμμένη» μέσα στο παλιό λατομείο πέτρας των Συκεών, προστατευμένη από τον σκαμμένο βράχο από τη μια της πλευρά βρίσκεται η συνοικία Πέτρου Λεβαντή. Μέσα στα ερειπωμένα παλιά προσφυγικά οικήματα ελάχιστες είναι οι κατοικίες που θυμίζουν την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής.  Πριν από περίπου πέντε δεκαετίες η μικρή συνοικία έσφυζε από ζωή. Ο παλιός τούρκικος μαχαλάς περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο το 1923. Οι ιδιοκτησίες της περιοχής καταγράφηκαν ως οικόπεδα (αν και ορισμένα ήταν ήδη χτισμένα με κατοικίες) και μεταπωλήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’50 στους νέους ιδιοκτήτες τους, σύμφωνα με στοιχεία της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου. Μέσα στα χρόνια οι περισσότεροι από τους παλιούς ιδιοκτήτες εγκατέλειψαν την περιοχή. Όσοι έχουν απομείνει ζουν ανάμεσα σε παλιά κτίσματα, εγκαταλελειμμένα στη φθορά του χρόνου, ερειπωμένα και άδεια, όπου κατά καιρούς διαμένουν περιθωριακοί και άστεγοι. Έπειτα από την εξαγορά των οικοπέδων ο Δήμος Συκεών προχωρά στην κατεδάφιση των οικημάτων. Μερικά αντιστέκονται ακόμη.

31. Το κόκκινο καπνομάγαζο

Από το 1870 που ξεκίνησε η σύνδεση της πόλης με το καπνεμπόριο έχουν περάσει 150 σχεδόν χρόνια. Η εποχή της ακμής μπορεί να περιοριστεί στα χρόνια από το 1920 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 50. Οι παλαιότερες καπναποθήκες άρχισαν να χτίζονται κατά τη δεκαετία του ‘20, ενώ οι νεότερες μετά το 1954. Περίπου 55 από αυτές στέκουν ακόμη. Οι περισσότερες στα δυτικά. Το κόκκινο καπνομάγαζο στην Σταυρούπολη πήρε το όνομά του απ΄το κόκκινο τούβλο της κατασκευής του και είναι γνωστό και ως καπαναποθήκη Καραμανλή αφού κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια μιας από τις θητείες του Κωνσταντίνου Καραμανλή –μεταξύ 1955 και 1963. Είναι διάσημη και για έναν ακόμη λόγο αφού φιλοξενούσε στο λόμπι της επί 50 σχεδόν χρόνια ένα τεράστιο έργο του Τάσσου, που παραγγέλθηκε από τον Παπαστράτο το 1960. Σε απόλυτη εγκατάλειψη και το χαρακτηριστικό κτίριο στη Λαγκαδά, η καπναποθήκη Αθανασοπούλου. ένας γιγαντιαίος κύβος στο χρώμα της ώχρας που περιμένει το σωτήρα του.

32. Για τούρτες υπερπαραγωγές

Ο Γιάννης ο ζαχαροπλάστης του Κορδελιού για περισσότερα από 20 χρόνια τώρα αποτελεί μία από τις πιο γνωστές και δραστήριες προσωπικότητες των δυτικών. Γνωστός για τις τούρτες υπερπαραγωγή με τους καθρέφτες και τις φρουτοσαλάτες, αγαπημένος για τα σόου, το στήσιμο και τις επικοινωνιακές του ικανότητες κατά την διάρκεια παράδοσης παραγγελίας αλλά και για το εντυπωσιακό χύμα παγωτό του χειμώνα-καλοκαίρι.

33. Οι βυζαντινοί νερόμυλοι

Οι τρεις νερόμυλοι αποτελούν μέρος ενός υδρομυλικού συστήματος δώδεκα νερόμυλων που αναπτύχθηκε στα βυζαντινά χρόνια κατά μήκος του ρέματος, το οποίο πήγαζε από το Χορτιάτη και κατέληγε στο Θερμαϊκό κόλπο. Ο δήμος Πολίχνης άρχισε τις προσπάθειες ανάπλασης της περιοχής από το 1996, ώστε να μετατραπεί σε ένα περιαστικό πάρκο με αρχαιολογικό και πολιτιστικό χαρακτήρα, επισκέψιμο από όλους τους Θεσσαλονικείς. Και τα κατάφερε. θα πας μέχρι εκεί με το αστικό λεωφορείο Νο 1 ή με αυτοκίνητο θα πάρεις την έξοδο στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου. Στο ανοιχτό θεατράκι το καλοκαίρι δίνονται συναυλίες ενώ το εργαστήριο Συστηματικής Βοτανικής και Φυτογεωγραφίας του τμ. Βιολογίας του Α.Π.Θ. εντόπισε στη ρεματιά και το μυλοτόπι βιότοπο – καταφύγιο για σπάνια είδη, με καταγεγραμμένα 194 διαφορετικά αυτοφυή φυτά.

34. Έχει η πόλη Βοτανικό κήπο;

Ναι και βρίσκεται στη Σταυρούπολη. Ελάχιστες ώρες παραμένει ανοικτός αλλά καταφέρεις και διαβείς τις πόρτες του θα βρεθείς σε έναν ατμοσφαιρικό κήπο- παραμύθι. Από τα απλά τριαντάφυλλα στο τροπικό θερμοκήπιο με τα σαρκοφάγα φυτά μέχρι τη λιμνούλα με τα νούφαρα, δεν είναι ανάγκη να είσαι λάτρης της χλωρίδας για να απολαύσεις έναν ξεχωριστό περόπατο. Εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 2002. (Περικλέους 9Α, Σταυρούπολη, τηλ. 2310600717 και 6946502434).

35. Εδώ είναι Βαλκάνια

Εάν βασικό κριτήριο αποδοχής και καταξίωσης ενός πολιτιστικού θεσμού θεωρείται η συμμετοχή του κοινού, τότε ο θεσμός της «Βαλκανικής Πλατείας», που διοργανώνει εδώ και 16 χρόνια τώρα ο δήμος Νεάπολης-Συκεών, αδιαμφισβήτητα είναι από τους πιο πετυχημένους και καταξιωμένους. Από το 2000 που έγινε η πρεμιέρα του θεσμού, κάθε Σεπτέμβρη συναυλίες μεγάλων πρωταγωνιστών της ελληνικής και βαλκάνιας μουσικής σκηνής, με επίκεντρο πάντα την περιοχή Στρεμπενιώτη στη Νεάπολη.

36. Το Σπίτι του ΠΑΟΚ

Οι δυτικές συνοικίες στον οπαδικό χάρτη της πόλης είναι χρωματισμένες ασπρόμαυρες. Στην Παναγή Τσαλδάρη, στη Νεάπολη, στο νούμερο 53 θα δεις ένα ασπρόμαυρο δίπατο. Τέσσερις λέξεις ορίζουν τη χρήση του. ΠΑΟΚ, Νεάπολη, Μπέλλος και 1963. Είναι αυτός ο πιο παλιός σύνδεσμος φιλάθλων στην πόλη; Οι «δυτικοί» αυτό ισχυρίζονται. Το όνομα του συνδέσμου τα τελευταία χρόνια φέρει το όνομα ενός εκλιπόντος μέλους, Γιώργου Μπεληγιάννη, γνωστού και ως «Μπέλλο».

37. To θαύμα του Μύλου

Στα δυτικά του δήμου Θεσσαλονίκης υπήρχαν τότε μόνο οίκοι ανοχής, σιδεράδικα, χαμόσπιτα, ερείπια και η ΖΑΝΑΕ. Ο πέτρινος Μύλος Χατζηγιαννάκη το 1924 έβλεπε στους κήπους του Μπεχ τσινάρ και αργότερα τους γερανούς του Λιμανιού. Μέχρι το ’87 που σταμάτησε να δουλεύει. Όταν ο Νίκος Στεφανίδης αποφάσισε να στήσει ξανά στα πόδια του τον Μύλο έκανε ένα πρωτοποριακό βήμα που αργότερα πολλοί ακολούθησαν, εδώ και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Την τελευταία μέρα του Μαΐου του 1991 ο Μύλος, ένας εξαιρετικής αισθητικής για την εποχή του πολυχώρος πολιτισμού άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό και η υποβαθμισμένη περιοχή γίνεται προορισμός. Έκτοτε ο Μύλος πέρασε πολλές και διάφορες φάσεις. Σήμερα ο στιβαρός του χώρος παραμένει η παλιά Αποθήκη και νυν Principal που φιλοξενεί συναυλίες και προγράμματα.

38. Στη Νεάπολη θα δώσεις ραντεβού στο ρολόι

Τα τελευταία χρόνια το παλιό ρολόι αντικαταστάθηκε από καινούργιο, αλλά παραμένει για τη Νεάπολη ότι η Καμάρα για το κέντρο. Αν και η Πλατεία έχει όνομα «πλατεία Ειρήνης», οι κάτοικοι δεν πάνε πλατεία, πάνε ρολόι. Το συντριβάνι μπροστά του συμπληρώνει το τοπόσημο του Δήμου.

39. Το Παγόβουνο στην άκρη της πόλης

Αν θες πια να τσουλήσεις στον πάγο στη Θεσσαλονίκη πέραν των εορτών, ο μόνος δρόμος σε οδηγεί στα Δυτικά και συγκεκριμένα στο Iceberg Center στο Ωραιόκαστρο. Το μοναδικό μόνιμο παγοδρόμιο της Ελλάδας που άνοιξε τον Νοέμβριο του 2014 είναι το τρίτο μόνιμο παγοδρόμιο που κατασκευάζεται στην πόλη, με τα προηγούμενα να μην είχαν την τύχη να κρατήσουν (Συμμαχική οδός Ωραιοκάστρου και Ναυάρχου Τομπάζη γωνία)

40. Η πόλη διαθέτει και Jurassic Park παρακαλώ.

Το Περιβαλλοντικό Θεματικό Πάρκο των Δεινοσάυρων δημιουργήθηκε το 2008 σε μια έκταση 10 στρεμμάτων. Υπάρχει χάρις στην προσωπική εργασία, το μεράκι και την χρηματική στήριξη του Βασίλειου Μιχαηλίδη αλλά και την ενεργητικότητα και την καταρτισμένη και παγκοσμίως αναγνωρισμένη γνώση επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων (γεωλόγοι, παλαιοντολόγοι, σπηλαιολόγοι). Highlight το Μουσείο Μαμούθ και το Παλαιοντολογικό Σπήλαιο.

41. Ανακάλυψε την Villa Rustica

Το σημαντικότερο εύρημα των παλιοχριστιανικών χρόνων που ανασκάφτηκε στο Παλαιόκαστρο είναι μια αγρέπαυλη (villa rustica) στη συμβολή των οδών Ζακύνθου και Στανίση. Η έπαυλη με τα υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα βγήκε στο φως κατά την ανασκαφή για ανέγερση οικοδομής το 2002. Το Υπουργείο Πολιτισμού μετά από εισήγηση της 9ης Εφορίας έκρινε σημαντικά τα ευρήματα και το οικόπεδο απολλοτριώθηκε και σήμερα ανήκει στο Υπουργείο ως αρχαιολογικός χώρος που ελάχιστοι γνωρίζουν στην πόλη.

42. Η ξύλινη εκκλησία στο Ωραιόκαστρο

Φτάνοντας στο σημείο νομίζεις ότι έχεις μεταφερθεί στη ρωσική επαρχία. Μην περιμένεις να προσευχηθείς εκεί και το πιθανότερο είναι να την βρεις κλειστή αφού λειτούργησε για λίγο χρόνο και είναι ανενεργή καθώς δεν έχει άδεια από την Ιερά Μητρόπολη. Ο μοναδικός ξύλινος ναός στη Θεσσαλονίκή παραμένει ένα σπάνιο αρχιτεκτονικό κόσμημα Ρώσικης τεχνοτροπίας. Η ρωσική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κτίσθηκε το 2005 στο Ωραιόκαστρο, τάμα ενός επαναπατριζόμενου Έλληνα από την πρώην Σοβιετική Ένωση, με πελεκημένους κορμούς που εισήχθησαν ειδικά από την Ρωσία.

43. Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής στη Νέα Πολιτεία

Εδώ και 15 χρόνια ο απόλυτος καλοκαιρινός οικογενειακός προορισμός στα δυτικά, ειδικά άνοιξη καλοκαίρι. Κατάπρασινο, περιποιημένο περιλαμβάνει δρόμους, πεζοδρόμια, διαβάσεις πεζών, νησίδες διαφόρων τύπων, ποδηλατολωρίδες, κατακόρυφη και οριζόντια σήμανση, όλα δηλαδή όσα χρειάζονται για την εκπαίδευση των παιδιών στην οδική κυκλοφορία.

44. Δυο μπουγάτσες είναι αφεντικά στα δυτικά

Δύο μπουγάτσες είναι αφεντικά στα δυτικά, «Ο Πάνος» στη Σταυρούπολη κι «Ο Γιώργος» στον Εύοσμο. Στον «Πάνο» θα συναντήσεις να κάνουν 15 άτομα ουρά από το πρωί, αφού έχει γίνει πλέον όνομα, και στους της περιοχής και εκτός, αφού χάρη στο φρέσκο παραδοσιακό του φύλλο, αποτελεί πια σταθερή πρόταση για το αγαπημένο έδεσμα των Θεσσαλονικέων (Ωραιοκάστρου 119). Ο «Γιώργος» παινεύεται και για την γεύση και για τις μεγάλες του μερίδες, στα δυτικά της πόλης, αφού εδώ και 30 χρόνια, ο Γιώργος Καντούρης φτιάχνει καθημερινά στο εργαστήριο του χειροποίητο φύλλο με αγνά υλικά  (Καραολή και Δημητρίου 45, Μεγάλου Αλεξάνδρου 41).

45. Η βόλτα στη Νέα Πολιτεία

Θες να κάνεις τζόκινγκ ή να περπατήσεις με τον σκύλο σου; Ο άξονας παράλληλα του Περιφερειακού στη Νέα Πολιτεία αποτελεί σημείο προσφυγής όλης της περιοχής, αφού παρόλο που βρίσκεται σε ανάπλαση, καθημερινά υποδέχεται τους αθλούμενους της περιοχής, καθώς με την ανοιχτωσιά του προσφέρεται ιδιαίτερα για άσκηση, αλλά και βόλτες με τα τετράποδά τους.

46. Ένα εργαστήρι απ΄τα λίγα

Στον Εύοσμο, υπάρχει ένα εργαστήριο κατασκευής μουσικών οργάνων με ιστορία πάνω από μισό αιώνα. Το δημιούργησε περίπου το ’60 ο Ηλίας Παλαβρατζής στην Παπάγου 77, δίνοντάς του το όνομα «Καμπάνα». Μικρασιάτης-Χηλιώτης στην καταγωγή, γεννημένος το 1931, προερχόταν από μουσική οικογένεια και  μαθήτευσε στην κατασκευή εγχόρδων μουσικών οργάνων της εποχής εκείνης, όπως ούτι, λαούτο, κιθάρα, λαουτοκιθάρα και μπουζούκι. Σήμερα ο γιος του Θανάσης, συνεχίζει την τέχνη που έμαθε απ΄τον πατέρα του.

47. Ένα εργοστάσιο-φάντασμα

Η παλιά βιομηχανία ΑΓΝΟ, ένα από τα σημεία κατατεθέν στα δυτικά, ορθώνεται σε μια έκταση 15 στρεμμάτων που εδώ και δεκαετίες έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της, ένα περιθωριοποιημένο εργοστάσιο-φάντασμα με την λέξη «Χαμένος…» που δεσπόζει πάνω στο κτίριο, να εκφράζει εύστοχα την κατάστασή του. Το εργοστάσιο πρωτοδημιουργήθηκε στην Σταυρούπολη το 1954, όπου λειτούργησε για περίπου 35 χρόνια, πριν μεταφερθεί το 1990 στην περιοχή του Λαγκαδά. Έκτοτε, αυτό το κομμάτι γης έχει μείνει ανεκμετάλλευτο, μια επικίνδυνη εστία που φέρνει τις αντιδράσεις των κατοίκων, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, παρά τις περιοδικές υποσχέσεις και τις μελέτες ανάπλασης που έχουν πραγματοποιηθεί στο παρελθόν.

48. Οι δίδυμοι Πύργοι

Σήμα κατατέθέν των Δυτικών συνοικιών, σε άμεση γεινίαση με τις Εργατικές κατοικίες στην Ξηροκρήνη, στην οδό Λαγκαδά 58. όταν κτίστηκαν στην αρχή της δεκαετίας του 70 ήταν τα πιο ψηλά κτίρια της πόλης. Κοινά θεμέλια, πανομοιότυπα στην όψη, με 80 συνολικά διαμερίσματα που δόθηκαν σε παραδόθηκαν σε παλιννοστούντες Έλληνες και πολυτέκνους, το 1975 που ολοκληρώθηκε η κατασκευή τους.

49. Στη σιωπή του Ζέιτενλικ

Ζέιτενλικ θα πει ελαιώνας στα τούρκικα. Στην περιοχή παλαιότερα υπήρχαν αιωνόβιες ελιές που της έδωσαν και το χαρακτηριστικό όνομα. Από την εποχή του τέλους του Α’Παγκοσμίου Πολέμου μετατρέπεται στη μεγαλύτερη στρατιωτική νεκρόπολη της Ελλάδος. Χωροθετημένη σε πέντε τομείς, ανάλογα με την εθνικότητα των πεσόντων, δέχτηκε στα χώματά του 20.500 στρατιώτες που έπεσαν μαχόμενοι στην Θεσσαλονίκη και στα πέριξ, από το 1914 έως και το 1919 περίπου. Εδώ μέσα η απόκοσμη σιωπή, τα χιλιάδες άγνωστα ονόματα πάνω στο μάρμαρο, τα κυπαρίσσια που στέκουν στο πλάι, ο υπαινιγμός των ζωών αυτών των ανθρώπων, που άφησαν σπίτια, οικογένειες, καθημερινότητα προκαλούν ένα σπάνιο δέος. Ένας μοναδικός τόπος για να έρθει κάνεις πιο κοντά στην Ιστορία, στη φρίκη του πόλεμου, στο τέλος της λογικής. Στην είσοδο του Γαλλικού τομέα υπάρχει ένα μικρό μουσείο που έφτιαξε το προξενείο της Γαλλίας. Ο 88χρονος εγγονός, σερβικής καταγωγής,Γιώργος Μιχαήλοβιτς του οποίου ο πατέρας πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιοφροντίζει ακόμα τους τάφους ξεναγεί τους Σέρβους τουρίστες ανταλλάσσουν ιστορίες και τους κερνάει τσιγάρα και ποτά από την πατρίδα για την ψυχή των νεκρών.

50. Η εβραϊκή μνήμη μεταφέρθηκε εδώ

Το νέο Εβραϊκό Νεκροταφείο έχει τη δική του ιστορία στην περιοχή. Ο χώρος παραχωρήθηκε στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης για πρώτη φορά το 1938, ενώ αναπτύχθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάνω στο παλιό εβραϊκό νεκροταφείο που αποξηλώθηκε εν μία νυκτί επί κατοχής, χτίστηκε η σημερινή Πανεπιστημιούπολη. Στο νεκροταφείο της Σταυρούπολης αυτό μεταφέρθηκαν κάποια ταφικά μάρμαρα που διασώθηκαν από την εποχή, ενώ έχει τοποθετηθεί επίσης ένα μαρμάρινο μνημείο στη μνήμη των Εβραίων κατοίκων της Θεσσαλονίκης, θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

51. Στο τελευταίο Τέμενος

Πόσοι από μας γνωρίζουμε την ύπαρξη αυτού του τεμένους μέσα στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά; Η περιοχή εκεί στα δυτικά είχε το όνομα Λεμπέτ και το τέμενος είναι γνωστό και ως τζαμί του Λεμπέτ. Το Στρατόπεδο κατασκευασμένο στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν μεγάλος τουρκικός στρατώνας. Είναι χαρακτηρισμένο ως μνημείο και γι΄αυτό ξέφυγε της κατεδάφισης όταν έγινε η διάνοιξη της Λαγκαδά με μετακίνηση ολόκληρου του κτιρίου προς το εσωτερικό του Στρατοπέδου.

52. Το αρχιτεκτονικό κόσμημα της Δυτικής Θεσσαλονίκης

Η Μονή Λαζαριστών χτίστηκε το 1861 από τους μοναχούς του τάγματος του Αγίου Βικεντίου του Παύλου και στη διάρκεια των χρόνων λειτούργησε ως ορφανοτροφείο, ιεροσπουδαστήριο των καθολικών, νοσοκομείο και κέντρο φιλοξενίας προσφύγων μετά το 1922. Στη δεκαετία του 70 εγκαταλείφθηκε τελείως και υπήρξε εξαφανισμένο για χρόνια από τον αστικό χάρτη μέχρι που η πόλη το ξανακέρδισε χάρη στην πολύπαθη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997. Στη βορειοανατολική πτέρυγά του απέκτησε στέγη το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και στην κεντρική το ΚΘΒΕ. Οι χώροι του και το Φεστιβάλ της Μονής στον υπαίθριο χώρο τα καλοκαίρια, πρόσθεσαν στην δυτικής Θεσσαλονίκης φιλότεχνο προφίλ.

53. Το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού το ξέρεις;

Δημιουργήθηκε στα 2007 υπό την επίβλεψη του συγγραφέα και καθηγητή Κωσταντίνου Νίγδελη. Τα εκθέματα είναι προσφορές ιδιωτών και το μουσείο λειτουργεί στο κτίριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, ένα σύγχρονο κτίριο με έναν πολύ όμορφο κήπο, ενώ οι ξεναγήσεις γίνονται κατόπιν ραντεβού από τον κύριο Νίγδελη. Είναι γεμάτο μνήμες, αντικείμενα και φωτογραφίες όλων εκείνων των νησίδων του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού που συλλέχτηκαν με άπειρη υπομονή, διατηρήθηκαν με περισσή αγάπη, και παρουσιάζονται με ιδιαίτερη υπερηφάνεια. (Αμασείας 21, τηλ. 231063506)

54. Στο παραμυθένιο μικρό μουσείο της πόλης

Το Σιδηροδρομικό Μουσείο στεγάζεται σε ένα ιστορικό διατηρητέο κτίριο, στα δυτικά, σε σχέδια του Πιερό Αριγκόνι, από το 2001, στην περιοχή Διαλογής Κορδελιού, στην ιστορική «Στρατιωτική Στάση», ενός μικρού Σιδηροδρομικού Σταθμού με μεγάλη ιστορία. Στο Μουσείο εκτός από την ιστορία του σιδηροδρόµου µπορείς να δεις και ένα καλοδιατηρημένο θρυλικό βαγόνι του Οριάν Εξπρές. Αν λοιπόν σου αρέσουν τα αστυνοµικά µυθιστορήµατα της Αγκάθας Κρίστι,  τα ταξίδια µε τρένο και είσαι και λίγο νοσταλγός του παλαιού τρόπου ζωής εδώ είναι ένας τόπος που αξίζει να γνωρίσεις. (Νέας Μοναστηρίου 7Β, Κορδελιό)

55. Ένα νεκροταφείο μοναδικό στον κόσμο

Κάπου ανάμεσα στο πρώην στρατόπεδο Ζιάκα και στις γραμμές του τρένου στον Δενδροπόταμο βρίσκεται το «Ινδικό νεκροταφείο». Οι Άγγλοι την εποχή του Πολέμου Μεγάλου Πολέμου εφόσον δεν πραγματοποιούσαν καύση των νεκρών, αλλά και δεν μπορούσαν να ενταφιάσουν μη χριστιανούς στα Συμμαχικά Νεκροταφεία, δημιούργησαν -εν αγνοία τους- ένα νεκροταφείο μοναδικό στον κόσμο, εφόσον δεν καταγράφεται πουθενά ινδουιστικό νεκροταφείο. Περιποιημένο, επιβλητικό, μια αναπάντεχη μνημειακή πινελιά στην περιοχή.

56. Γέφυρα των Στεναγμών

Όχι της Βενετίας αλλά της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Η ιστορία της γέφυρας των στεναγμών στη γειτονιά Βενετσιάνικα ξεκινάει με την Μικρασιατική καταστροφή και την έλευση των προσφύγων στην πόλη. Εκεί ανάμεσα στα ρέματα, τα χωράφια και τις ανεκμετάλλευτες οικιστικά περιοχές της πόλης στήθηκαν τα πρώτα προσφυγικά σπίτια που δημιούργησαν τους πρώτους συνοικισμούς. Ένας από αυτούς ήταν η Ρήγα Φεραίου, που βρισκόταν στα Β.Α. της πόλης ανάμεσα στους συνοικισμούς Καλλιθέας, Κολοκοτρώνη, Νεαπόλεως και μοιράσθηκε αργότερα μεταξύ των κοινοτήτων Νεάπολης και Συκεών που δημιουργήθηκαν το ’34 με επίκεντρο το ρέμα στη θέση των σημερινών οδών Καπερνησιώτου και Ρήγα Φεραίου. Η γνωστή «Γέφυρα των Στεναγμών» έγινε το πέρασμα του ρέματος που αργότερα μπαζώθηκε. Κάτω απ΄τη γέφυρα έχει καταφύγια απ΄την εποχή του πολέμου.

57. Τα κοιμητήρια του Αγίου Βικεντίου του Παύλου

Το καθολικό νεκροταφείο του Αγίου Βικεντίου του Παύλου ξεκίνησε να χτίζεται περίπου του 1860 μέχρι το  1867  δίπλα στην  οδό Λαγκαδά, κοντά στα νεκροταφεία της Αγίας Παρασκευής και τα συμμαχικά νεκροταφεία του Ζέιτελνικ. Ουσιαστικά τα νεκροταφεία αυτά είναι μεσοτοιχία το ένα με το άλλο. Η πίσω πλευρά των καθολικών είναι κομμάτι της αγίας Παρασκευής της οποία η πίσω πόρτα βγάζει στα συμμαχικά.

58. Μια γειτονιά με κήπους

Κατά μήκος του εξωτερικού τείχους των καθολικών νεκροταφείων δεσπόζουν μικρές χαμηλές μονοκατοικίες με πλούσια βλάστηση ενδεχομένως από την εποχή του 1922 μιας και η μορφή τους θυμίζει προσφυγικά καταλύματα.

59. Το υποδειγματικό πάρκο στα Πεύκα

Τμήμα ενός παλιού Κοιμητηρίου μεταμορφώθηκε σε πάρκο πλάι σε μια νέα παιδική χαρά. Υποψήφιοι για βράβευση στην 9η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Τοπίου ήταν οι μηχανικοί των Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου Νεάπολης-Συκεών για το έργο στη συμβολή των οδών Σωτήρος και Ακαδημίας, απέναντι από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, στα Πεύκα. Highlight το Κάστρο της Περιπέτειας.

60. Τα Αγιωργίτικα στη Νεάπολη

Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με αφορμή τη γιορτή του πολιούχου της Νεάπολης, Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και εκτός από το θρησκευτικό περιεχόμενο έχουν πολιτιστικό και παιδαγωγικό χαρακτήρα. Για δύο ημέρες το κέντρο της Νεάπολης θα μετατραπεί σε έναν υπαίθριο τόπο καλλιτεχνικής δημιουργίας, παρουσίασης παραδοσιακών χορών, μουσικών προγραμμάτων και ψυχαγωγικών δράσεων για τα παιδιά. Γίνεται περιφορά Ιεράς Εικόνας και Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου ενώ στην πομπή συμμετέχουν και καβαλάρηδες με τα άλογα τους προς τιμήν του έφιππου αγίου.

61. Η πιο παλιά εκκλησία στα δυτικά

Η πανέμορφη εκκλησία του Αγ. Αθανασίου αναπαλαιώθηκε πρόσφατα και χρονολογείται από τις αρχές του 19^ου αιώνα. Είναι μικρή κατανυκτική εκκλησία, με εξαιρετικές τοιχογραφίες και δέκα πολύ παλιές εικόνες στο τέμπλο της, δια χειρός του λαϊκού Αγιογράφου Μαργαρίτη Λάμπρου από τη Χαλάστρα. Αποτελεί τοπόσημο του Ευόσμου και υποστηρίζει δράσεις για τους φτωχούς & άστεγους και καθημερινό συσσίτιο. Υπεύθυνος ιερέας ο θεολόγος Γεώργιος Μίλκας, επικοινωνιακός, δραστήριος …άγιος άνθρωπος, όπως λένε οι ενορίτες του.

62. Εκεί που τρώνε τα δυτικά

Στα «Καλά Καθούμενα» της Πολίχνης από το 1997 η ελληνική κουζίνα που συγκεντρώνει μέχρι και διάσημα πρόσωπα που καταφθάνουν στην πόλη. Στο Ωραιόκαστρο το ιχθυοπωλείο «Μαρίνα» διαλέγεις φρέσκα ψαρικά και τα τρως επιτόπου στη μικρή ταβέρνα που έχει στήσει ο ιδιοκτήτης δίπλα. Στο «Μεζέ Μεζέ» και τον «Μεζεδόκηπο» του Κορδελιού για πληθωρική κουζίνα με εξυπηρέτηση που δημιουργεί κλίμα μεγάλης παρέας και τα «40 Κύματα»  του Ευόσμου για εξαιρετικό ψάρι.

63. Εκεί που πίνουν τα δυτικά

Στο U Bar του Ευόσμου σε ένα χώρο έκπληξη για την περιοχή. Στο Il Posto σταθερό στην πλατεία Ευόσμου εδώ και χρόνια έχει φιλοξενήσει τα πρώτα ποτά όλης της ενήλικης δυτικής Θεσσαλονίκης. Στον Λυκίσκο στην Σταυρούπολη που περιμένεις όρθιος με το ποτό ή τον καφέ σου για να αδειάσει οπωσδήποτε τραπέζι και στο Τραίνο του Ευόσμου που αποτελεί το νέο και μοναδικό μοντέρνο καφενείο των δυτικών. Στην Beer Fabrica στις Συκιές, μαζικά για τις ατελείωτες ετικέτες μπύρας.

64. Τρίγωνο Πολίχνης

Όχι το φημισμένο γλυκό αλλά το γνωστό σημείο συνάντησης στα δυτικά, που δίνει το στίγμα της συνοικιακής διασκέδασης εδώ και πολλά χρόνια. Ορόσημο για κάθε ντόπιο.

65. Το περίπτερο του Μάριου

Καλτ σκηνικό στη Σταυρούπολη. Βρίσκεις από καλσόν μέχρι και προφυλακτικά 24Χ7. Ελληνική μουσική στη διαπασών, ελληνικές σημαίες και η επική επιγραφή «το ελληνικό περίπτερο δεν κοστίζει, αξίζει».

66. Παιχνίδια πολέμου

Στο Indoor paintball – Slaughterhouse στον Εύοσμο. Εντυπωσιακός εσωτερικός χώρος ειδικά διαμορφωμένος για παρέες, paintball και ώρες γεμάτες χρωματιστές μάχες. Αντοχή, δύναμη και τους φίλους σου στα δυτικά.

67. Το Γυάλινο Παλάτι

Μαγαζί διάσημο και ιστορικό προηγουμένων δεκαετιών. Παλιές φθαρμένες δόξες σε μια μονοκατοικία του 70, σήμερα δεν το θυμούνται πολλοί και δεν θυμίζει και πολλά από την παλιά του δόξα αλλά μερικοί εξακολουθούν να το γλεντούν εκεί μέχρι πρωίας.

68. “Παρακάθ” θα πει καθόμαστε όλοι παρέα με τις ώρες την νύχτα

Η μουσική σκηνή των Ποντίων της πόλης, σημείο συνάντησης των προσφυγικών δυτικών σε ένα σκηνικό που θυμίζει ελληνική ταινία με τα τραπεζομάντηλα στα τραπέζια και τους οργανοπαίχτες στο χαμηλό πάσο.

69. Η καντίνα του Μαύρου

Ένας αστικός θρύλος 40 χρόνων, που έχει θεαθεί σε διάφορες περιοχές. Από τα καπονομάγαζα της Σταυρούπολης έως τη Γιαννιτσών και τον Περιφερειακό. Δημιουργία του μουσουλμάνου Ντεμσί, αποτελεί ένα all time classic after ψητάδικο με πινελιά το μπούκοβο και τις σταγόνες του μαγικού υγρού που κρύβει ένα μπουκάλι Azax, τα μυστικά του οποίου αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει.

70. Στο Μαρόκο της Δύσης

Στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα, σε ένα παλιό συνεργείο της οδού Γιαννιτσών ο Ηρακλής Δούκας ανοίγει το Μαρόκο. Ένα club έξω από τα συνήθη, σε μια γειτονιά γεμάτη πεζοδρομιακή πορνεία, σε ένα κτίσμα που θυμίζει ανατολή και με happenings που αρμόζουν στο μύθο του Ηρακλή. Μερικά καλοκαίρια αργότερα ανοίγει και μια καλοκαιρινή εκδοχή σε μια ταράτσα στη είσοδο του Ευόσμου με τρούλους, που βάζει την πόλη στη διαδικασία να ξεμακρύνει. Σήμερα λειτουργεί ξανά προσπαθώντας να αναβιώσει το θρύλο.

71. Νύχτα

Στα Δυτικά της πόλης άκμασαν μερικά από τα καλύτερα γλεντάδικα όλων των εποχών στη Θεσσαλονίκη που άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία της νύχτας της πόλης και έγιναν για λόγους τιμής μέχρι και στάσεις λεωφορείων. Ο θρυλικός Σκορπιός στη Νεάπολη, ο Πράσινος Μύλος κοντά στο ΒΑΟ, το Ρομέο της Άνω Ηλιούπολης και αργότερα το Ενυδρείο, η Καλύβα πίσω από το Αγνό, και από το Διογένη έως το Κορτσόπον η νύχτα της πόλης γράφτηκε Δυτικά.

72. Το απόλυτο ζαχαροπλαστείο

Αν ρωτήσεις τους ντόπιους πού θα φας τα καλύτερα γλυκά θα σε στείλουν στον Δημητράκα. Τύφλα να έχει το τσουρέκι του Τερκενλή λένε όλοι. Αν δεν δοκιμάσεις το προφιτερόλ του χάνεις.

73. Κρίκετ στη Θεσσαλονίκη;

Με το που θα στρώσει ο καιρός οι μετανάστες πακιστανικής καταγωγής ορκίζονται στο άθλημα που έφεραν οι Άγγλοι άποικοι στην Ινδία. Στα χορτάρια του Παύλου Μελά στήνονται κανονικοί αγώνες τις Κυριακές με αρκετό κόσμο να παρακολουθεί.

74. Τα κουλούρια του Τόλη

Τον μικρό φούρνο δεν τον πιάνει το μάτι όλο το Κορδελιό τον ξέρει καλά. Σπεσιαλιτέ του τα σουσαμένια κουλούρια και τα τραγανά κριτσίνια. (Α. Παπανδρέου 97).

75. Ένα μοντέρνο κτίριο

Το Καραπάντσειο Πολιτιστικο κέντρο Αμπελοκήπων εγκαινιάστηκε πρόσφατα και αποτελεί το πιο μοντέρνο αρχιτεκτονικά κτίριο στα δυτικά. Εκεί στεγάζονται δημοτική βιβλιοθήκη, γυμναστήριο, σκηνή θεάτρου, γραφεία και βοηθητικοί χώροι. Μια μοντέρνα αρχιτεκτονική παρασπονδία σφηνωμένη ανάμεσα σε απρόσωπες οικοδομές.

76. Η Μπουγάτσα που διανυκτερεύει

Μπουγάτσα “Κατσέλης”. 24 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα ασταμάτητα από το 1996, η Αγίων Πάντων κρύβει την πιο γνωστή μπουγάτσα με μερέντα μετά το ξενύχτι των δυτικών. Πίσω απ΄τον ΟΣΕ ένα ακόμη αφτεράδικο στα δυτικά.

77. Κουκλουτζάς είναι ο Εύοσμος που ξενυχτάει

Το πατσατζίδικο σήμα κατατεθέν των δυτικών συνοικιών. Σημείο συνάντησης των παραδοσιακών ξενύχτηδων για θεραπευτικές σούπες τις πρώτες πρωινές ώρες, εδώ και χρόνια στον Εύοσμο.

78. Ξημερώματα στη Λαχαναγορά

Με τα βανάκια, τις νταλίκες και τα τελάρα να αλλάζουν χέρια γεμάτα ζαρζαβατικά μέσα στα ανοιχτά καταστήματα που επικοινωνούν μεταξύ τους αλλά και τα επικά γλέντια που στήνονται από το πουθενά με ψησταριές, ρετσίνες και μικρόφωνα.

79. Ένας είναι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης

Ο δραστήριος και από τους παλαιότερους στην Θεσσαλονίκη Σύλλογος Ποντίων που μετατρέπει την Ηλιούπολη κάθε καλοκαίρι με τα “Υψηλάντεια”, ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά γεγονότα του Δήμου Παύλου Μελά, σε τόπο συνάντησης Ποντίων και μη.

80. Η αγορά της Επταλόφου

Ένας εμπορικός μικρόκοσμος σχεδόν αυτόνομος. Ξακουστός στα δυτικά για τα συγκεντρωμένα καταστήματα ένδυσης, υπόδησης, βαφτιστικών, νυφικών κα. Μάλιστα στις εποχές προ κρίσης οι οδοί της Βενιζέλου και Χαλκίδη με Μεγ. Αλεξάνδρου στην Επτάλοφο αποτελούσαν χωρίς υπερβολή τις Εγνατία και Τσιμισκή των δυτικών αντίστοιχα.

81. Λαϊκή Αγορά Ξηροκρήνης

Η πιο πληθωρική αγορά των δυτικών μετά από αυτή του Κορδελιού. Μια λαϊκή αγορά “εμπειρία” καθώς ο νεαρός αντρικός πληθυσμός πίσω από τους πάγκους κάνει συνεχώς παιχνίδι δίνοντας την διάσταση σόου στις καταναλωτικές αγορές. Εκτός αυτού στις Γρηγ.Κολωνιάρη, Καλιθέας & Χαλκοκονδύλη κάθε Σάββατο βρίσκεις από εσώρουχα και παπούτσια μέχρι αλλαντικά, φρούτα και μικροέπιπλα.

82. Tο παλιό Σχολείο

Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης είναι το παλαιότερο σχολικό κτίριο στη Νεάπολη και ένα από τα παλαιότερα της Θεσσαλονίκης και βρίσκεται στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου 99 (στάση Σχολείο). Πρωτολειτούργησε «κατά το σχολικό έτος 1928-29, αλλά το σημερινό διδακτήριο ανεγέρθηκε το 1931 και το παραπηγμα στην πίσω αυλή χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως Δημοτικό συσσίτιο και αργότερα ως αίθουσες διδασκαλίας.

83. Το Παζάρι της φτήνιας και του vintage

Η μεγαλύτερη λαϊκή αγορά στα δυτικά είναι αυτή που γίνεται κάθε Τρίτη στο Ελευθέριο Κορδελιό δίπλα στον Άη Γιώργη. Μετά τα λαχανικά αυτοσχέδιοι χαρτονιένοι “πάγκοι” με υπόλοιπα διάφορων οίκων μόδας με 1, 2, 3, 4 ευρώ. Μην ρωτήσετε προέλευση μάλλον παράνομη, αλλά διεκδικούν τον τίτλο του αυθεντικού. Από επώνυμα αμερικάνικα σεντόνια μέχρι αντίκες μπιμπελό και σερβίτσια. Η χαρά της καταναλωτικής βόλτας.

84. Περασμένα μεγαλεία

ΒΙΠΕΘ – έρημη χώρα. Τοπίο απόκοσμο. Ο ήχος από τις µηχανές ντίζελ των τριαξονικών φορτηγών που µετέφεραν εµπορεύµατα και πρώτες ύλες στη Βιοµηχανική Περιοχή Θεσσαλονίκης ήταν το πρώτο που άκουγες καθώς έµπαινες στη Σίνδο τη δεκαετία του ’80, την περιοχή που συνδέθηκε µε τη βιοµηχανική επανάσταση της πόλης. Τα φορτηγά αραίωσαν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και σήµερα οι δρόµοι της ΒΙΠΕΘ είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους άδειοι και έρηµοι με πωλητήρια τοιχοκολλημένα πάνω στα κουφάρια των κλειστών επιχειρήσεων. Θλίψη.

85. Ένα καταπράσινο Άλσος

Σε μια πόλη που πάσχει από έλλειψη πρασίνου, στον Δήμο Νεάπολης Συκεών, δεν άφησαν το θέμα στην τύχη του. Το δημοτικό άλσος δημιουργήθηκε τεχνητά το 1950, με φυτεύσεις κυρίως πεύκων και κυπαρισσιών ενώ η Υπηρεσία Πρασίνου το τροφοδοτεί συνεχώς με νέα δένδρα. Η ‘Δενδροφυτεία’, όπως είναι το επίσημο όνομά της αποτελεί πνεύμονα ζωής του Δήμου αλλά και της πόλης και είναι τόπος ιδανικός για εξορμήσεις. Κιόσκια, ένα δημοτικό αναψυκτήριο και ένα πανέμορφο θερινό σινεμά συμπληρώνουν το τοπίο.

86. Ανοιχτό θέατρο Συκεών

Το θέατρο Μάνος Κατράκης τα καλοκαίρια γεμίζει ασφυκτικά ιδιαίτερα την περίοδο που οργανώνονται τα Μερκούρεια τον Αύγουστο. Μια βδομάδα γεμάτη θεατρικές παραστάσεις για όλους.

87. Το graffiti στο ΤΙΤΑΝ

Η μετατροπή ενός άχαρου βιομηχανικού συγκροτήματος σε ονειρικό τοπίο είναι εντυπωσιακή. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σε κλίμακα καλλιτεχνικά projects της Ευρώπης και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 2015. Δημιουργοί του οι Βασίλης (Reb) και Χρήστος Γαλαζούλας. Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε είναι μεικτή, με χρήση σπρέι και ακρυλικών χρωμάτων.

88. Το ιστορικό γήπεδο

Έδρα του Μακεδονικού από το 1969 είναι το ιδιόκτητο γήπεδό του στηνΠολίχνη, χωρητικότητας 8.100 θέσεων. Ανακαινίστηκε το 2002 με προσθήκη πλαστικών καθισμάτων, προβολέων, στεγάστρου και δημοσιογραφικών θεωρείων κι αυτό επειδή το γήπεδο αυτό χρησιμοποίησαν σαν έδρα ο Ηρακλής και ο Άρης όταν ανακατασκευάζονταν τα δικά τους γήπεδα για τους Ολυμπιακούς του 2004. τα πλαστικά καθίσματα αφαιρέθηκαν από το μεγαλύτερο τμήμα των κερκίδων. Έχει τύχει να γεμίσει με τουλάχιστον +1000 φιλάθλους υπεράριθμους.

89. Ο αστικός μύθος του Δενδροποτάμου

Το γήπεδο της ομάδας Αστραπή Δενδροποτάμου κρύβει μια ιστορία από το  παρελθόν  που είχε απασχολήσει τις εφημερίδες και τα περιοδικά στις αρχές της δεκαετίας του 80. Η ιστορία που θυμίζει σύγχρονη εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας στοίχισε τη ζωή σε ένα νεαρό ζευγάρι που είχε βρει καταφύγιο στα αποδυτήρια. Χρειάστηκε ένας εξορκισμός για να σταματήσουν οι κάτοικοι να βλέπουν φαντάσματα.

90. Άθληση για όλους

Δημοτικό Στάδιο Αμπελοκήπων-Μενεμένης, νέα γήπεδα τένις και χώρος περιπάτου στην αναπλασμένη λεωφόρο Δενδροποτάμου. Κλειστά γήπεδα τένις,τα μοναδικά στις Δυτικές Συνοικίες θα τα βρείτε Περικλέους 19 στηνΆνω Ηλιούπολη. Το Κλειστό Γυμναστήριο Ευόσμου (ΔΑΚ) αποτελεί σημείο αναφοράς για την περιοχή εδώ και χρόνια. Κάτω απ΄τις κερκίδες του φιλοξενείται «προσωρινά» εδώ και 10 χρόνια Δημοτικό σχολείο.  Τρία δημοτικά κολυμβητήρια στα δυτικά: στον Δήμο Νεάπολης Συκεών (οδό Λεχόβου 7 στο Κρυονέρι), στον Δήμο Παύλου Μελά (Άνω Ηλιούπολη) και στον Δήμο Ωραιοκάστρου με θερμαινόμενη πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων. Μια υπόγεια διάβαση στην οδό Λαγκαδά, στη Σταυρούπολη έχει πάρει νέα μορφή με πρωτοβουλία του Δήμου Παύλου Μελά, που αξιοποιώντας τον αδρανή χώρο, δημιούργησε ένα Νέο Δημοτικό Γυμναστήριο με πρόγραμμα μαζικού αθλητισμού.

91. Μια ΠΕΡΚΑ αστικών καλλιεργητών

Οι πρώτοι αστικοί λαχανόκηποι, είτε με πρωτοβουλία των δήμων είτε αυτοδιαχειριζόμενοι, μας ήρθαν στην Ελλάδα μετά την εγκατάσταση της κρίσης. Σήμερα, υπάρχουν τέτοιοι κήποι σε δεκάδες πόλεις της χώρας μας, με τη Θεσσαλονίκη να κρατά την πρωτιά για τον πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο λαχανόκηπο στην Βόρεια Ελλάδα, μέσα στο στρατόπεδο Καρατάσου (ΠΕΡ.ΚΑ). Ήταν το 2011, όταν μια ομάδα τριανταπέντε καθημερινών, αλλά υποψιασμένων, πολιτών από όλη την Θεσσαλονίκη έστησαν αυτόν τον λαχανόκηπο που σήμερα πολλαπλασιάστηκε και γέμισε το Καρατάσου με δημιουργικούς και χαρούμενους μπαξεβάνηδες, θρέφοντας (στην κυριολεξία) πάνω από 130 οικογένειες.

92. Τα στρατόπεδα στα Δυτικά

Για την περίπτωση του δημόσιου χώρου της δυτικής Θεσσαλονίκης πολύ μελάνι έχει χυθεί και πολλές μελέτες έχουν παρουσιαστεί. Είναι ευτύχημα, που όμως έχει γίνει βραχνάς ως αντικείμενο αντιπαραθέσεων και άλυτων διενέξεων για τη δυτική Θεσσαλονίκη, η ύπαρξη των αδόμητων χώρων-στρατοπέδων Παύλου Μελά και Καρατάσιου, σε απόσταση αναπνοής, Μέγας Αλέξανδρος (στο οποίο υπάρχουν μέσα στο χώρο σχολεία, γήπεδα, εκκλησία αλλά και η οδός Δενδροποτάμου) και Παπακυριαζή στους Αμπελόκηπους και τον Εύοσμο. Για τα στρατόπεδα που ανήκουν στο Υπουργείο Οικονομικών (Καρατάσου) είτε Εθνικής Άμυνας (Παύλου Μελά) κάτοικοι και δημοτικές αρχές δίνουν μάχη ώστε να τους αποδοθούν. Η αρχή έγινε πρόσφατα με το Στρατόπεδο Παύλου Μελά που αποδόθηκε εξ ολοκλήρου στον δήμο και ξεκινά η μελέτη μτατροπής του σε Μητροπολιτικό Πάρκο. Το πρώτο στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης.

93. Οικισμός Πύλη Αξιού

Ανήκει στην Ξηροκρήνη και περιλαμβάνει εκτός από τις δωδεκαώροφες της Λαγκαδά, άλλες δυο δωδεκαώροφες (Αγ. Πάντων, Παπαδήμα) και 49 συγκροτήματα οικοδομών από τον Ο.Ε.Κ.(Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας). Είναι κτισμένος στην έκταση μεταξύ των οδών Στ. Δραγουμάνου- Γρ. Κολωνιάρη- Λαγκαδά η οποία είχε καθοριστεί ως χώρος ανέγερσης εργατικών κατοικιών προ τεσσαρακονταετίας. Ο οικισμός ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς σχεδόν σε όλα τα επίπεδα.Στην περιοχή, η τελευταία δημόσια παρέμβαση έγινε στο πλαίσιο της 15ης Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και της Μεσογείου, που στόλισε κάποια σόκορα με murals. Επίσης οι εργατικές κατοικίες ήταν προτεινόμενη περιοχή μελέτης στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό «Θεσσαλονίκη Χ4», του ΥΠΕΚΑ και του Δήμου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε το 2012. Μελέτες έγιναν αλλά μπήκαν στο συρτάρι με τις υπόλοιπες. Ξέρετε εσείς…

94. Ο Φάρος του Κόσμου

Στον Δεντροπόταμο συνήθως δεν πας. Τον αποφεύγεις ή κάνεις σαν να μην υπάρχει. Είναι μια παράξενη τρύπα στο χάρτη της μεγάλης πόλης. Ακόμα και χωροταξικά να το δεις, στην κάτω μεριά του Κορδελιού, στο πουθενά, δεν ξεστρατίζεις κατά κει. Ένας γενναίος άνθρωπος της εκκλησίας, ο Πατέρας Αθηναγόρας, κατάφερε να αλλάξει τον χάρτη στην περιοχή. Γεύματα αγάπης και συσσίτια στην Κατακόμβη του Άγιου Νεκτάριου αλλά και ο Φάρος του κόσμου που εδράζεται στον Δενδροπόταμο, το σκληρότερο γκέτο της Θεσσαλονίκης και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να πετύχει πράγματα που δεν έχουν καταφέρει γενιές και γενιές, κρατικοί φορείς και λοιποί αρμόδιοι σε μια προσπάθεια βελτίωσης της ζωής των κατοίκων. Οργανώνοντας το Κέντρο Ημέρας και το Φιλοξενείο, με μαθητές που έχουν αριστεύσει, μουσική μπάντα και ομάδα ρομποτικής που διαπρέπει απέδειξε ότι θαύματα γίνονται. Το γεύμα αγάπης που διοργανώνει  ο «Φάρος του κόσμου» τα Χριστούγεννα στην κατακόμβη της εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου είναι μια μοναδική εμπειρία.

95. Αρχαιολογικοί χώροι

Οι αρχαιότητες στην περιοχή της Ομόνοιας Σταυρούπολης του Νομού Θεσσαλονίκης είναι γνωστές από την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν κατά την εγκατάσταση των γαλλικών στρατευμάτων αποκαλύφθηκαν τάφοι των υστεροκλασικών χρόνων. Tο δυτικό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης αναπτύχθηκε κατά μήκος της οδού Λαγκαδά στην περιοχή της Ξηροκρήνης και τα βορειοδυτικά όρια του Δήμου Αμπελοκήπων. Η χρήση της περιοχής αυτής ως χώρου ταφής χρονολογείται με βάση τα αρχαιολογικά δεδομένα από τον 3ο π.Χ. μέχρι και τα τέλη του 6ου μ.Χ. αι.. Στα δυτικά αρχαιολογικές ανασκαφές έγιναν στον προϊστορικό οικισμό Τούμπας Λεμπέτ και τράπεζας Πολίχνης, σε προϊστορικούς οικισμούς της εποχής του χαλκού, γνωστούς από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ανατολικά από την ανισόπεδη διάβαση της οδού Λαγκαδά και σε προϊστορικό οικισμό, νεολιθικής εποχής και νεκροταφείο κλασικών χρόνων επί της οδού Ωραιοκάστρου.

96. Η ρώσικη γειτονιά στην Αγίων Πάντων

Πάνε μερικά χρόνια που στη γειτονιά και στην κεντρική οδό Αγίων Πάντων, όλο και περισσότερες ρώσικες ταμπέλες συνόδευαν τις ελληνικές στις προθήκες των μαγαζιών. Φούρνοι, εστατόρια, και μπακάλικα με ρωσικά προϊόντα αλλά και κουρεία και ιατρεία έδιναν πληροφορίες εις την ρωσική. Τα φθηνά ενοίκια έφεραν αρκετούς μετανάστες από την πρώην Σοβιετική Ένωση εδώ και έδωσαν ένα άλλο χρώμα στη γειτονιά πίσω απ΄τον ΟΣΕ.

97. Είμαστε Παοκτσήδες αλλά…

Αν είχαν χρώμα οι δυτικές συνοικίες θα ήταν ασπρόμαυρες εξαιτίας του ΠΑΟΚ. Ωστόσο στον μικρόκοσμό τους τα δυτικά κρύβουν μερικούς από τους ιστορικότερους αθλητικούς συλλόγους της πόλης με φανατικό κοινό. Ο ΑΣ Μακεδονικός από το 1928 ως ποδοσφαιρική ομάδα και από το 1948 με ομάδα μπάσκετ και έδρα του το γήπεδο του Μακεδονικού στην Νέα Ευκαρπία σήμερα αγωνίζεται στην Α1 Ερασιτεχνική Κατηγορία. Ο ΑΣ Οδυσσέας Κορδελιού (1947) έδρα του το Δημοτικό Γήπεδο Κορδελιού σήμερα παίζει στην Α1 Ερασιτεχνική και στο μπάσκετ στον 4^ο όμιλο της Γ Εθνικής. Οι Ακρίτες Συκιών (1939) με έδρα τους το Δημοτικό Γήπεδο Συκιών, σήμερα αγωνίζονται στην Α Ερασιτεχνική. Ο Αστέρας Αμπελοκήπων (1961) με έδρα το Γήπεδο Αμπελοκήπων, σήμερα αγωνίζεται στην Α Ερασιτεχνική Κατηγορία. Ο Αίας Ευόσμου (1969), με έδρα του τον Εύοσμο, σήμερα αγωνίζεται στην Α Ερασιτεχνική. Η Ομόνοια Σταυρούπολης (1967) με έδρα της το Γήπεδο του Παύλου Μελά, σήμερα παίζει στην Α Ερασιτεχνική. Όλοι υποστηρίζονται φανατικά από τους τοπικούς οπαδούς.

98. Ο Σταυραετός του Κορδελιού

Πόντιοι και Σαρακατσαναίοι η πλειοψηφία των κατοίκων στα δυτικά. Και μάλιστα με πολύ δραστήριους συλλόγους. «Ο Σταυραετός» των Σαρακατσαναίων από το 1980 στήνει εκθέσεις, ανταμώματα, ημερίδες και συνέδρια. Μέχρι και θεατρική ομάδα έχουν οι Σαρακατσάνοι στο Κορδελιό.

99. Για σινεμά;

Αν εξαιρέσεις το multiplex που ξανάνοιξε και εξυπηρετεί τον χειμώνα τις δυτικές συνοικίες, χειμερινές αίθουσες δεν υπάρχουν στα δυτικά. Το καλοκαίρι κάτι γίνεται με τα δημοτικά θερινά. Ευτυχώς που υπάρχουν οι δραστήριοι δήμοι: Σινέ Παράδεισος στην περιοχή Στρεμπενιώτη στη Νεάπολη, Σινέ Άλσος στην Δενδροφυτεία των Συκεών, Σινέ Τζένη Καρέζη σε μια μαγευτική τοποθεσία στην Πολίχνη.

100. Το στοιχειό στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά

Κάθε ερειπωμένος τόπος που σέβεται τον εαυτό του αποκτά αργά ή γρήγορα και τον μύθο του. Για το στρατόπεδο Παύλου Μελά με τη βαριά ιστορία και τα κουφάρια των στρατώνων, μαυρισμένα και θλιβερά, ο μύθος δεν ήταν και πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί. Λίγο η Τούμπα που υπήρχε παλιά απέναντί του και ισοπεδώθηκε πράγμα που οι αρχαίοι δεν του συγχώρεσαν ποτέ, λίγο που στη διάρκεια της Κατοχής μετατράπηκε σε Στρατόπεδο Συγκέντρωσης και οι νεκροί στοίχειωσαν τον χώρο, λίγο που άστεγοι και της Γης οι κολασμένοι βρίσκουν καταφύγιο μέσα στα γκρεμίδια και οι κάτοικοι βλέπουν φώτα και φωτιές, που κάθε λίγο και λιγάκι γίνονται και η αιτία για πυρκαγιές. Ε πολύ θέλει; Το αληθινό στοιχείο είναι που δεν είχε αποδοθεί εδώ και χρόνια στον δήμο και στους πολίτες ώστε να γεμίσει ζωή. Αυτό ευτυχώς άλλαξε. Έτσι ξορκίζονται τα στοιχειά… όχι με θυμιατήρια.