Σκοτεινός Νοέμβρης, Πολιτική φαντασία μιας εκτροπής ΧΙΙΙΙ

Λέξεις: Φώτης Κυζάκης

Κεφάλαιο 14^ο

7 Νοεμβρίου 2018

Μάκης Τριανταφύλλου

Γραφεία εφημερίδας Η ΦΟΡΑ

Η Ελένη Παππά ήταν νεκρή και όλοι γνώριζαν από ποιους. Κανένας δεν το έλεγε. Δεν μπορούσαν να το γράψουν αυτό. Κανένα μέσο ενημέρωσης δεν έπαιξε την χθεσινή εκκένωση του Equitas. Δεν υπήρχαν βίντεο, μονάχα μαρτυρίες που έκαναν τον κύκλο τους στα social media. Στα γραφεία της εφημερίδας επικρατούσε θρήνος. Η Ελένη Παππά ήταν νεκρή και ο Μιχάλης Αντωνιάδης αγνοούταν. Ο διευθυντής της εφημερίδας ζήτησε από όλους τους δημοσιογράφους να συγκεντρωθούν στην είσοδο για να τους μιλήσει. Πολλοί έκλαιγαν, χωρίς να μπορούν να συγκρατηθούν, ενώ άλλοι κρατούσαν τον πόνο τους βουβό. Ο θυμός ανάβλυζε μέσα από τα κόκκινα δακρυσμένα μάτια τους.

«Αντιλαμβάνομαι τον θυμό σας. Εχθές χάσαμε μια εξαιρετική συνάδελφο, που έπεσε εν ώρα καθήκοντος. Γιατί η ενημέρωση του πολίτη είναι ένα καθήκον ιερό. Έχω κάνει πολλά λάθη, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να επανορθώσω… Εχθές δεν χτυπήθηκε μόνο η εφημερίδα μας. Εχθές χτυπήθηκε η ελληνική δημοσιογραφία, που δυστυχώς κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να ελέγξουν μέσω των ανδρείκελων που έχουν βάλει στις τηλεοράσεις τους. Εμείς θα τους απαντήσουμε αναλόγως. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να νομίζει ότι είναι πανίσχυρος. Αυτή η χώρα έχει παρελθόν δημοκρατικών αγώνων, που δεν μας επιτρέπουν να στεκόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Συγγνώμη, αλλά τα λόγια δεν μου βγαίνουν εύκολα… Η εφημερίδα μας από σήμερα είναι σε ανοιχτό πόλεμο με την κυβέρνηση. Θέλω κάθε πληροφορία, που αφορά τις δράσεις των Υπουργών, κάθε είδηση που αφορά τον Γρίβα, κάθε στοιχείο σχετικά με τις δραστηριότητες του πρωθυπουργού στην Γερμανία να βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας. Η έντυπη έκδοση της εφημερίδας αναστέλλεται ως ένδειξη διαμαρτυρίας… Τα social media μας εκσυγχρονίζονται και γίνονται πιο δραστήρια ώστε να είμαστε εκεί που χτυπά η καρδιά του πολίτη, εκεί που καμία εξουσία δεν μπορεί να επέμβει καίρια… Και τέλος… όπως μπορείτε να δείτε από αυτήν την στιγμή στο site μας, το άρθρο της συναδέλφου μας, Ελένης, έχει ανέβει. ‘Αλεπούδες και Λιοντάρια: ένα κρυφό δίκτυο οργίων, μαστροπείας και διαστροφής κυβερνά την Ελλάδα’. Ταυτόχρονα συνεχίζουμε την έρευνα του Μιχάλη, του Μιγκέλ μας, για την Γερμανία με την ελπίδα να τον βρούμε… Ας μην χάνουμε χρόνο. Για τους συναδέλφους μας!», είπε ο Τριανταφύλλου και όλοι οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας Η ΦΟΡΑ χειροκρότησαν τον διευθυντή τους.

θυμηθείτε εδώ τα προηγούμενα μέρη:

Ιάκωβος Νέλλος

Στούντιο Τηλεοπτικού Σταθμού Channel 6

Ο Νέλλος ήταν εξοργισμένος. Χτυπούσε πόρτες. Φώναζε σαν τρελός. Έψαχνε τον αρχισυντάκτη της πρωινής ζώνης για να μάθει τον λόγο που είχε κοπεί από την εκπομπή. Με ποιο δικαίωμα καταπατούσαν την σύμβαση εργασίας και φυσικά τον φίμωναν. Προφανώς ήξερε τον λόγο. Το περιστατικό στην έκτακτη εκπομπή για το Σκάνδαλο Ρούσου τον είχε κάνει δυσάρεστο στην κυβέρνηση και στο πλέγμα εξουσίας. «Που είναι! Που είναι αυτός;!».

«Ποιον ψάχνεις Ιάκωβε;», ρώτησε ένας από τους τεχνικούς.

«Τον αρχισυντάκτη θέλω… Που είναι;».

«Πρέπει να είναι στο γραφείο του πολιτικού ρεπορτάζ…».

Ο Νέλλος έτρεξε προς το γραφείο στο τέλος του διαδρόμου, δίπλα από την αίθουσα σύνταξης και πράγματι ήταν εκεί. Άνοιξε την πόρτα με δύναμη χωρίς να χτυπήσει.

«Για ποιο λόγο με έκοψες;», φώναξε.

Ο αρχισυντάκτης, ένας μεσήλικας με χοντροκομμένα γυαλιά και φαλάκρα, τον κοίταξε στραβά. «Καταρχάς ηρέμισε… πως μπαίνεις έτσι μέσα;».

«Απάντα μου ρε που παραπονιέσαι κιόλας!», φώναξε.

Ο αρχισυντάκτης περπάτησε απειλητικά προς το μέρος του. Τον τράβηξε έξω και έκλεισε την πόρτα. Ήταν μόνοι τους στον διάδρομο, άλλα όλοι οι δημοσιογράφοι, από όλες τις αίθουσες και όλα τα τμήματα είχαν στήσει αυτί.

«Θα μιλάς με σεβασμό! Δεν με νοιάζει ποιος είσαι! Θα σέβεσαι!», του είπε ψιθυριστά.

«Απάντα! Για ποιο λόγο με έκοψες από την πρωινή ζώνη!».

«Ήρθε εντολή από πάνω… από την διοίκηση…».

«Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό κάνει κακό στο κανάλι…».

«Κανέναν δεν νοιάζει…».

«Δεν νοιάζει κανέναν τι πιστεύει ο κόσμος; Νόμιζα ότι μόνο αυτό μας νοιάζει στην τελική…».

«Εμείς φτιάχνουμε το τι πιστεύει ο κόσμος. Είμαστε η μοναδική δίοδος προς την πραγματικότητα. Η προβαλλόμενη πραγματικότητα, αγαπητέ, είναι η μόνη πραγματικότητα!».

«Αλήθεια; Και το γεγονός ότι σκοτώθηκε μια συνάδελφος από αστυνομικούς δεν μας νοιάζει; Γιατί δεν είδα να αναφέρετε πουθενά! Μέχρι και ανακοίνωση υπάρχει στις πόρτες! ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΠΑ! Πως νοιώθεις με αυτό;».

Δίστασε να απαντήσει. Κοίταξε τον άδειο διάδρομο με το χαρτί να κρέμεται στην πόρτα στο τέλος του. «Θέλεις κάτι άλλο;».

«Τι να θέλω…». Ο Νέλλος είχε αηδιάσει. Τον έπνιγαν ο χώρος, τα δωμάτια, ο διάδρομος. Ήθελε να φύγει επειγόντως από το κτήριο του καναλιού. «Εδώ ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης βιάζει φοιτήτριες και εμείς δεν λέμε τίποτα. Σας ζητάω πολλά… έχετε απωλέσει την ιδιότητα του δημοσιογράφου καιρό τώρα…».

«Δώσε μου λίγο χρόνο. Θα μιλήσω με την διοίκηση για να σε βγάλουμε πάλι. Αλλά και εσύ πρόσεχε λίγο…».

«Δεν είναι δουλειά του δημοσιογράφου να προσέχει. Ευχόμουν να το ήξερες αυτό…».

Ελένη Κορωναίου

Γραφεία Circular SA, Βερολίνο

Έβρεχε από το μεσημέρι. Δεν άστραφτε, αλλά ήταν τόσο δυνατή η βροχή, που δεν μπορούσες να δεις ούτε σε απόσταση δέκα μέτρων. Η Ελένη Κορωναίου βρισκόταν στο γραφείο της, παρέα με ένα γεμάτο ποτήρι κρασί και τον υπολογιστή της. Ο αδερφός της της έστειλε ένα μακροσκελές μήνυμα μέσω email, που της κλαιγόταν για την κατάσταση στην Ελλάδα. «Έχει ξεφύγει Ελένη… τι να κάνω; Βοήθησε με…». Εκείνη τον αγνόησε και συνέχισε να διαβάζει τα υπόλοιπα -πολύ πιο σημαντικά- μηνύματα της. Το κινητό της άρχισε να βουίζει. Κάποιος την καλούσε.

Γύρισε την οθόνη από την μπροστινή μεριά και είδε το όνομα του αδερφού της. Δίστασε να το σηκώσει, αλλά τελικά κύλησε το δάκτυλο της προς το πράσινο τηλέφωνο και απάντησε. «Ναι…».

«Ελένη φοβάμαι. Δεν ξέρω με τι να πρωτοασχοληθώ. Ο Ανδρέου ζητά εξηγήσεις! Κάποιες εφημερίδες μας χτυπούν! Οι επιχειρήσεις του Γρίβα στα Σπάτα αποκαλύφθηκαν και αναφέρονται και τα ονόματα μας μέσα…».

«Τι;», είπε σαν να μην το πίστευε.

«Δεν είδες το email μου;».

Δεν το είχε δει φυσικά. Δεν του απάντησε αφήνοντας του χώρο να συνεχίσει να μιλάει. «Μια κοπέλα απέδρασε και… και μίλησε στην ΦΟΡΑ».

«Πως απέδρασε, και… τι έχετε κάνει; Πως είναι δυνατόν να μίλησε στα Μέσα; Έχουμε δώσει τόσα εκατομμύρια. Πως το κατάφερες αυτό;».

«Δεν μίλησε σε δικούς μας… Συγγνώμη… δεν ξέρω». Άρχισε να κλαίει φέρνοντας σε δύσκολη θέση την αδερφή του. Ακούμπησε το κεφάλι της στην παλάμη της και ξεφύσησε ακούγοντας τα ρουθουνίσματα του πρωθυπουργού Μάρκου Κορωναίου. Έκλεισε την υπολογιστή διπλώνοντας την οθόνη και ήπιε μια γουλιά από το κρασί της. «Μάρκο…».

Δεν την άκουγε. Μονολογούσε λέξεις, πνιγμένες μέσα στα χείλη του. «Μάρκο!», φώναξε. «Ανάθεμα σε! Άκουσε με!».

Σταμάτησε.

«Δεν θα με ξαναπάρεις τηλέφωνο για να κλαίγεσαι! Δώσαμε τεράστιο αγώνα για να γίνεις πρωθυπουργός! Έχουμε ισχυρούς συμμάχους και ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι τίποτα δεν μπορεί να μας πτοήσει! Δώσε μου λίγο χρόνο…».

«Το θέμα της κοπέλας δεν… δεν είναι θέμα πλέον…».

«Τι εννοείς;».

«Η κοπέλα είναι νεκρή. Το κανόνισα αυτό. Και η δημοσιογράφος είναι νεκρή…».

Πήρε μια βαθιά ανάσα. «Τέλος πάντων… δώσε μου λίγο χρόνο… πρέπει να το μαζέψουμε, γιατί αλλιώς…».

Ξεφύσησε.

«Οι Γερμανοί δεν θέλουν αστάθεια, το ξέρεις αυτό…».

«Το ξέρω…».

«Φρόντισε λοιπόν να ηρεμίσουν τα πνεύματα… σε καμία περίπτωση όμως υποχώρηση! Τσάκισε τους, βρες τρόπο! Αλλά μην δώσεις αφορμές!».

«Και τι θες να κάνω Ελένη;».

«Δεν ξέρω… δεν περίμενα τέτοιες εξελίξεις… κάνε ότι μπορείς να ανακτήσεις τον έλεγχο της κοινωνίας. Μίλα με τον Γρίβα… κατευθύνετε αλλού την κοινή γνώμη…».

Ο Μάρκος συμφώνησε με την αδερφή του και έκλεισε το τηλέφωνο. Εκείνη ξεφύσησε ξανά, έπιασε το ποτήρι με το κρασί και το κατέβασε όλο. Κάποιος χτύπησε την πόρτα της. «Ναι…», είπε και έπιασε το κεφάλι της, πιέζοντας το μέτωπο της.

«Κυρία…», είπε η συνομήλικη γραμματέας της, η μελαχρινή Αμέλια Χάντοκ.

«Ναι Αμέλια…».

Η Αμέλια μπήκε στο γραφείο. «Με χρειάζεστε κάτι άλλο;».

«Όχι…».

«Μπορώ να φύγω δηλαδή;».

Η Ελένη σηκώθηκε όρθια και την πλησίασε. «Που θα πας; Έξω γίνεται κατακλεισμός…».

«Θα βρω τρόπο… μπορεί να πάρω ένα ταξί…», είπε χαμογελώντας.

Την χάιδεψε τα μαλλιά. «Τι ωραία μαλλιά που έχεις;», είπε και τα έφερε κοντά στο πρόσωπο της. «Μυρίζουν και πολύ όμορφα…».

«Σας ευχαριστώ…», ψιθύρισε και έφυγε κόκκινη από αμηχανία.

Χάρης Ανδρέου

Βουλή των Ελλήνων

Η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν ανήσυχη, όπως επίσης και η συμπολίτευση. Στην δεξιά πλευρά της Αίθουσας της Ολομέλειας επικρατούσε επίσης πανικός και μια ασυνεννοησία. Δύο σκάνδαλα. Δύο αφηγήματα διαφθοράς και διαστροφής. Όλοι περίμεναν την τοποθέτηση του πρωθυπουργού μετά την ομιλία του Γενικού Γραμματέα και Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Εργατικού Κόμματος. Τρία ήταν τα θέματα που επικρατούσαν: το Σκάνδαλο Ρούσου, η καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης και το Δίκτυο Ράλλη. Τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα η τηλεόραση μετέδιδαν ανισομερώς τα ρεπορτάζ δίνοντας μεγάλο βάρος στο Σκάνδαλο Ρούσου, λόγω «των αδιάσειστων στοιχείων και του βαθιά πολιτικού του χαρακτήρα», ωστόσο το Εργατικό Κόμμα δεν θα άφηνε τίποτα να πέσει κάτω. Ήδη είχαν προγραμματιστεί πληθώρα κινητοποιήσεων στην πρωτεύουσα και στις μεγάλες πόλεις με κύριο αίτημα την απόδοση ευθυνών, την δικαιοσύνη και την καταδίκη της διαφθοράς. Το Μέγαρο Μαξίμου χαρακτήρισε τις κινητοποιήσεις παράνομες, προβοκατόρικες και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, αφού η διαφθορά είναι ένα ζήτημα που έχει τελειώσει με τις εκλογές της 13^ης Μαΐου και την επιστροφή του «κατεξοχήν διεφθαρμένου και λαϊκίστικου κομματικού σχηματισμού, του Εργατικού Κόμματος, στην αντιπολίτευση».

«Η εικόνα που αντικρίζει κανείς σήμερα, στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα, είναι μια εικόνα καταστροφής, απελπισίας και αηδίας κύριε Κορωναίο. Καταφέρατε μέσα σε ελάχιστους μήνες που κυβερνάται να κάνετε την χώρα ένα ατέλειωτο μπάχαλο. Τα μπάχαλα δεν είναι στα πανεπιστήμια, αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου, που το έχετε καταλάβει εσείς και η διεστραμμένη παρέα σας!». Οι βουλευτές του Εργατικού Κόμματος χειροκρότησαν αυθόρμητα.

«Δεν βλέπω όμως τον κύριο Αντιπρόεδρο… Τον κρύβετε; Ακόμα δεν έχετε ζητήσει την παραίτηση του και τον κρύβετε; Αυτή είναι η ηθική αποκατάσταση για την οποία μιλούσατε τον Μάιο; Ένας από τους πιο στενούς σας συνεργάτες κατηγορείται για ασέλγεια, παρενόχληση, κακοποίηση κατά εξακολούθηση και συμμετοχή σε δίκτυο trafficking και οργίων και δεν τον έχετε ακόμα διώξει κλοτσηδόν από την κυβέρνηση σας; Εκτός αν θέλετε να τον καλύψετε…».

Η συμπολίτευση αντέδρασε.

«Εκτός αν θέλετε να τον καλύψετε, όπως καλύπτετε και τον επιχειρηματία, που όλοι ξέρουμε ότι σας στηρίζει, τον κύριο Γρίβα, που βγαίνετε φωτογραφίες μαζί του και τον δήθεν δημοσιογράφο κύριο Ράλλη. Από που σας κρατάνε; Από που σας βαστάνε και τους καλύπτετε σε στιγμές που όλοι ξέρουν πόσο διεστραμμένες είναι, πόσο εγκληματικές είναι οι πράξεις τους! Ξέρω γιατί το κάνετε αυτό… Το κάνετε αυτό, γιατί σύμφωνα με τις καταγγελίες ένα μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτική σας ομάδας έχει περάσει από τα δωμάτια των βασανιστηρίων νεαρών παιδιών και το κρύβετε!».

Οι βουλευτές του Φιλελεύθερου Κόμματος σηκώθηκαν ουρλιάζοντας. «Καθίστε κάτω!», φώναξε ο Ανδρέου. «Όταν ασελγούσατε σε μικρά κορίτσια ήταν καλά, τώρα σας έπιασε το ηθικό σοκ!», συνέχισε, προκαλώντας την αντίδραση του πρωθυπουργού.

«Δεν σας επιτρέπω! Δεν σας επιτρέπω κύριε Ανδρέου! Να ανακαλέσετε! Να ανακαλέσετε αμέσως! Ο υπόκοσμος των συμμοριτών δημοσιογράφων με τον οποίο συναναστρέφεστε δεν μπορεί να μπαίνει μέσα στο κοινοβούλιο!», φώναξε ο πρωθυπουργός.

«Ο υπόκοσμος κύριε Κορωναίο είναι οι εγκληματίες που βιάζουν παιδικές ψυχές στα Σπάτα! Αυτός είναι ο υπόκοσμος και ο βούρκος που έχετε πέσει. Υπόκοσμος δεν είναι οι δημοσιογράφοι! Να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας. Να απαντήσετε στην κοινωνία και στον λαό και μετά να μου ζητήσετε να ανακαλέσω!», του απάντησε ο Ανδρέου και κατέβηκε από το βήμα, υπό τις φωνές των βουλευτών όλων των κομμάτων.

Τον λόγο πήρε ο Μάρκος Κορωναίος.

«Κύριε Ανδρέου, είναι λυπηρό ότι στην ανάγκη σας να κάνετε φθηνή αντιπολίτευση, πέφτετε θύμα -γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάνετε επίτηδες- ψευδών ειδήσεων, κίτρινης δημοσιογραφίας και στοχοποίησης πολιτικών αντιπάλων από αυτούς που εμείς λέμε υπόκοσμο. Ο κύριος Αντιπρόεδρος δεν είναι σήμερα εδώ. Έχω διαβάσει τις κατηγορίες και περιμένω την δικαιοσύνη, την ανεξάρτητη δικαιοσύνη να κρίνει εκείνη για την πορεία της υπόθεσης. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κάνει αυτό. Τον ενημέρωσα όμως για την πρόθεση μου να τον απομονώσω. Δεσμεύτηκα να λέω την αλήθεια στον ελληνικό λαό και αυτό θα κάνω. Αν ο κύριος Βασιλόπουλος είναι ένοχος θα απομακρυνθεί από την κυβέρνηση. Αν όμως είναι αθώος, να είστε σίγουροι ότι θα κυνηγήσουμε τους σκευωρούς, τους ψεύτες μέχρι το τέλος. Θα κυνηγήσουμε αυτούς που έχουν ως στόχο τους την Ελλάδα, που δεν θέλουν να πετύχει η Ελλάδα και που κατά τύχη ταυτίζονται μαζί σας κύριε Ανδρέου». Χαμογέλασε. «Αυτή η χώρα δυστυχώς δεν έχει μια αντιπολίτευση που να ξέρει να κάνει την δουλειά της σωστά, να κάνει προτάσεις και να βοηθάει στο εθνικό έργο της ανασυγκρότησης και της εθνικής αυτοπεποίθησης…».

«Είναι ντροπή σας!», φώναξε ένας βουλευτής του Εργατικού Κόμματος.

«Ντροπή αγαπητέ συνάδελφε είναι το Εργατικό Κόμμα να πιάνεται από προστυχιές, ψέματα και αρρωστημένες ιστορίες για να ανέβει δημοσκοπικά! Αυτό είναι ντροπή!».

«Παρακαλώ! Καθίστε κάτω! Έχετε εκδηλώσει την διαμαρτυρία σας! Παρακαλώ!», φώναξε ο Πρόεδρος της Βουλής χτυπώντας το καμπανάκι. «Όλοι οι ομιλητές έχουν άνεση χρόνου! Σας παρακαλώ!».

«Κύριε Πρόεδρε δεν θα μακρηγορήσω…».

«Έχετε καταντήσει την χώρα έρμαιο μιας παρασιτικής ανώμαλης και διεστραμμένης ολιγαρχίας…», τον διέκοψε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

«Ξέρετε δεν ήθελα να πέσω τόσο χαμηλά, αλλά δεν μου αφήνετε άλλη επιλογή. Έχετε φτάσει στον πάτο. Είστε πολιτικός τσαρλατάνος!», είπε ο Κορωναίος και ο Ανδρέου σηκώθηκε από την θέση του και άρχισε να φωνάζει. «Κύριε Πρόεδρε… σας παρακαλώ…», ανταποκρίθηκε ο Πρόεδρος της Βουλής.

«Όχι όχι! Κύριε Πρόεδρε… δεν θα συνεχίσω. Δίνω τον χρόνο μου στον κύριο Ανδρέου για να μας αποδείξει για άλλη μια φορά πόσο λίγος είναι…».

«Κύριε Ανδρέου σας παρακαλώ να είστε σύντομος!», είπε ο Πρόεδρος της Βουλής και μόρφασε αμήχανα.

Ο Ανδρέου σηκώθηκε από το έδρανο του και άνοιξε το μικρόφωνο.

«Θα είμαι κύριε Πρόεδρε. Κύριε Κορωναίο βρίσκεστε σε πανικό και μπερδεύεστε. Αναφέρεστε σε μένα προσωπικά, λέγοντας πράγματα που ταιριάζουν στον εαυτό σας. Εγώ κύριε Κορωναίο δεν έχω συγγενικές σχέσεις με την πιο πλούσια οικογένεια στην Ελλάδα, εγώ δεν έχω εταιρεία στην Γερμανία, που ξεπλένει μαύρο χρήμα και που στραγγίζει τις ελληνικές τράπεζες. Εγώ δεν είμαι περήφανα επικεφαλής μιας παράταξης που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι η τυμβωρυχία, η παρενόχληση και η συμμετοχή σε σωματική εκμετάλλευση. Εγώ δεν έχω κοινές επιχειρηματικές δραστηριότητες, ούτε στενές φιλικές σχέσεις με επιχειρηματίες όπως ο κύριος Γρίβας, που εμπλέκεται σε δίκτυο μαστροπείας, εμπορίας λευκής σαρκός και σεξουαλικών οργίων. Εσείς είστε αυτός! Αυτός είστε! Τόσος είστε! Που θα πείτε εμένα λίγο!», είπε ο Ανδρέου και κατέβηκε από το βήμα.

Ο Κορωναίος σηκώθηκε από την θέση του πρωθυπουργού και αποχώρησε με τις φωνές των βουλευτών της αντιπολίτευσης, από την Αίθουσα της Ολομέλειας. Μπήκε στο γραφείο του και ζήτησε αμέσως να καλέσουν τον Γρίβα από ασφαλή γραμμή, από τα γνωστά πακιστανικά τηλέφωνα. Δεν απαντούσε και αυτό τον νευρίασε ακόμη περισσότερο. Χτύπησε το χέρι του στο γραφείο, χαλάρωσε την γραβάτα του και αλλάζοντας γνώμη απότομα, σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς το parking της Βουλής, με προορισμό το Μέγαρο Μαξίμου.