Τα πολύγλωσσα γιαπιά έχουν τελικά μια κοινή γλώσσα
Σκέψεις από μια συνηθισμένη ημέρα στο Βερολίνο
Σκέψεις από μια συνηθισμένη ημέρα στο Βερολίνο
103 χρόνια μετά την τρίτη και πιο σκληρή φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας
Μάθαμε στα βολικά ψέματα, μα ήρθε ώρα να ξεβολευτούμε. Να ψάξουμε την αλήθεια.
Έφυγε σαν σήμερα, αλλά είναι πάντα παρών στις ζωές μας. Ο Μ. Συμεωνίδης γράφει για εκείνον.
Η ατάκα Μητσοτάκη για Ουκρανία και οι προηγούμενοι πόλεμοι σε ευρωπαϊκό έδαφος στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Ποιος δεν γνωρίζει ότι από αυτούς τους συνδέσμους ξεπηδάνε τα διάφορα μαντρόσκυλα και φασίστες που κάνουν τη βρώμικη δουλειά όταν αμολιούνται;
Ενωμένοι μαθητές, δάσκαλοι, γονείς και εργαζόμενοι, μπορούμε να ξηλώσουμε το φασισμό από τα σχολεία και από παντού.
Ο Μιχαήλ Συμεωνίδης με αφορμή τη γυναικοκτονία στη Φολέγανδρο γράφει για τις «αλυσίδες του ατομικού δρόμου» που πρέπει να σπάσουν.
Ο Μιχαήλ Συμεωνίδης περιγράφει αυτά που είδε και έζησε στο νησί της Επανάστασης.
Βρίσκω αισιοδοξία σε αυτούς που κρατάνε τη φλόγα αναμμένη παρά το βαθύ σκοτάδι που επικρατεί.
Ή πως η διαίρεση μπορεί να γίνει πρόσθεση.
Στη χώρα του ονείρου και της ελευθερίας δεν μπορείς να πάρεις ούτε ανάσα.
